روز گذشته خبرهای متعددی از پایتخت رسید که رئیس جمهور منتخب به صورت رسمی رایزنی‌های خود را برای بستن کابینه دوازدهم شروع کرده است. هر چند در طول یک ماه گذشته شایعات بسیاری در مورد اینکه پست‌ها تقسیم شده و حتی وزرا هم مشخص شده‌اند، در فضای رسانه‌ای کشور پیچید و حتی برخی هم در استان ما تا فلان پست در نهاد ریاست‌جمهوری را برای خود در خیال‌بافی‌های شبانه‌‌اشان تدارک دیدند، کما اینکه پیش از این هم به قول ضرب المثل عربی معروف، «احلام الیقظه»اشان گل کرده بود و رئیس سازمان عریض و طویلی شده بودند... 

اما اخبار دقیق ما حکایت از آن دارد که همه این خبرها تنها شایعه بوده و هیچ خبری در تهران نیست. حتی آن شایعاتی که در مورد استاندار شدن برخی افراد منتشر می‌شد، از یک اتاق فکر تاریک به بیرون درز پیدا می‌کرد که اصلا تمایلی به توسعه استان ندارند و تنها به دنبال منافع خود بوده و هستند و با نام و آبروی افراد برای مطامع شخصی و گروهی‌اشان استفاده می‌کنند. البته ما بخیل نیستیم و دوست داریم بالاخره افراد رشد کنند و به جایی برسند، اما نه با جعل خبر در فضای مجازی و یا مشاوره‌های بد که فکر می‌کنند اگر در فلان نشریه چند خطی نوشته شد، حتما «جوانگرایی» سراغ آنها هم خواهد آمد! تجربه به نگارنده ثابت کرده است که تا همین یکی دو روز پیش که حسن روحانی به صورت رسمی شروع به گفت‌وگو برای تشکیل دولت آینده کرده، همه خبرها در حد گمانه‌زنی بوده است. روز گذشته هم برخی از نمایندگان مجلس از آقای رئیس‌جمهور درخواست کردند تا به «جوانگرایی، کارآمدی و توانمندی» توجه ویژه‌ای داشته باشد. البته ما که تجربه خوب و موفقی از جوانگرایی در استان‌مان نداشتیم و بیشتر با «جوانمرگ‌گرایی» به جای «جوانمردگرایی» روبه‌رو شدیم. متاسفانه تجربه‌ها آسان به دست نمی‌آیند و دولت آقای روحانی هم در این زمینه نشان داده که بسیار عاقلانه رفتار می‌کند. این عقلانی رفتار کردن می‌تواند خود را به‌خوبی در کابینه دوازدهم نشان دهد. حضور نیروهای عمل‌گرا، باسابقه مدیریت خوب، محبوب و باانگیزه بالا که غرور بی‌خود، تکبر بی‌جا و خودبزرگ‌بینی نداشته باشند، می‌تواند رمز موفقیت این دولت باشد. با این اوصاف، به‌نظر می‌رسد که در دولت دوازدهم ما شاهد تغییرات در چینش تنها برخی از وزارتخانه باشیم.

فارغ از اینکه آقای روحانی در وزارت‌خانه‌های حساسی مانند اطلاعات، کشور، دبیرشورای عالی امنیت ملی، دفاع و خارجه باید مشورت‌هایی با رهبر انقلاب داشته باشد، تحلیل‌ها می‌گویند که تیمسار سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش گزینه وزارت دفاع هستند، آقای ظریف در وزارت خارجه می‌مانند، وزارت کشور هم به آقای شریعتمداری می‌رسد، هر چند گروه دیگری هم چشم به راه رسیدن به خیابان فاطمی هستند. اما هنوز هم گزینه وزارت اطلاعات در هاله‌ای از ابهام قرار دارد، شاید سیدمحمود علوی این شانس را داشته باشد که تجربه چهار سال گذشته را در راس مهمترین نهاد امنیتی کشور ادامه دهد.

اینکه چه کسانی از مینی بوس کابینه پیاده خواهند شد، شامل برخی از چهره‌های عمدتا مسن کابینه می‌شود، کما اینکه با اصلاح یکی دو وزارتخانه دیگر و احتمال احیای سازمان جوانان، ممکن است کابینه گسترده‌تر شود. با این حال، بر این باور هستیم که کابینه روحانی باید یک کابینه عملگرا با شاخصه‌های کامل اقتصادی باشد تا بتواند امور را به نحو مطلوب اداره کند. شفافیت اقتصادی که افق 1400 کشور خواهد بود، به‌نوعی می‌تواند سرمایه‌ای کلان برای آینده جمهوری اسلامی ایران باشد. در این شفافیت اقتصادی، نیاز است که تیم اقتصادی آقای روحانی منسجم و یک‌پارچه باشد نه مانند کابینه یازدهم دارای دو تفکر خاص باشد.

البته آقای روحانی نگاه ویژه‌ای هم به مدیران دوزیست دارد. کسانی که در طول یک ماه تبلیغات انتخاباتی حتی جرات نکردند یک کلمه به حمایت از وی سخنی بر زبان بیاورند. این مساله حتی گلایه رئیس‌جمهور را هم در پی داشت. این گلایه به شکل بی‌سابقه‌ای خیلی از مدیران دیگر را هم در بر می‌گیرد. این مدیران فکر نکنند که می‌توانند با نوشتن چند خط در این رسانه و آن رسانه از زیر نگاه تیز و هوشمندانه‌ای که مدام آنها را در دوره انتخابات رصد می‌کرد، فرار کنند.

در پایان باید گفت که دولت دوازدهم، کار بسیار سختی را در پیش دارد و این سختی زمانی مشخص‌تر می‌شود که بازندگان انتخابات به شکل‌های مختلف می‌خواهند ناکامی‌های خود را از دل مردم در بیاورند و به این ترتیب زندگی حتی برای مردم هم سخت‌تر خواهد شد. این را شاید مرور زمان ثابت کند. تلاش رسانه‌ای برای رسیدن به پست و مقام!

روز گذشته خبرهای متعددی از پایتخت رسید که رئیس جمهور منتخب به صورت رسمی رایزنی‌های خود را برای بستن کابینه دوازدهم شروع کرده است. هر چند در طول یک ماه گذشته شایعات بسیاری در مورد اینکه پست‌ها تقسیم شده و حتی وزرا هم مشخص شده‌اند، در فضای رسانه‌ای کشور پیچید و حتی برخی هم در استان ما تا فلان پست در نهاد ریاست‌جمهوری را برای خود در خیال‌بافی‌های شبانه‌‌اشان تدارک دیدند، کما اینکه پیش از این هم به قول ضرب المثل عربی معروف، «احلام الیقظه»اشان گل کرده بود و رئیس سازمان عریض و طویلی شده بودند... اما اخبار دقیق ما حکایت از آن دارد که همه این خبرها تنها شایعه بوده و هیچ خبری در تهران نیست. حتی آن شایعاتی که در مورد استاندار شدن برخی افراد منتشر می‌شد، از یک اتاق فکر تاریک به بیرون درز پیدا می‌کرد که اصلا تمایلی به توسعه استان ندارند و تنها به دنبال منافع خود بوده و هستند و با نام و آبروی افراد برای مطامع شخصی و گروهی‌اشان استفاده می‌کنند. البته ما بخیل نیستیم و دوست داریم بالاخره افراد رشد کنند و به جایی برسند، اما نه با جعل خبر در فضای مجازی و یا مشاوره‌های بد که فکر می‌کنند اگر در فلان نشریه چند خطی نوشته شد، حتما «جوانگرایی» سراغ آنها هم خواهد آمد! تجربه به نگارنده ثابت کرده است که تا همین یکی دو روز پیش که حسن روحانی به صورت رسمی شروع به گفت‌وگو برای تشکیل دولت آینده کرده، همه خبرها در حد گمانه‌زنی بوده است. روز گذشته هم برخی از نمایندگان مجلس از آقای رئیس‌جمهور درخواست کردند تا به «جوانگرایی، کارآمدی و توانمندی» توجه ویژه‌ای داشته باشد. البته ما که تجربه خوب و موفقی از جوانگرایی در استان‌مان نداشتیم و بیشتر با «جوانمرگ‌گرایی» به جای «جوانمردگرایی» روبه‌رو شدیم. متاسفانه تجربه‌ها آسان به دست نمی‌آیند و دولت آقای روحانی هم در این زمینه نشان داده که بسیار عاقلانه رفتار می‌کند. این عقلانی رفتار کردن می‌تواند خود را به‌خوبی در کابینه دوازدهم نشان دهد. حضور نیروهای عمل‌گرا، باسابقه مدیریت خوب، محبوب و باانگیزه بالا که غرور بی‌خود، تکبر بی‌جا و خودبزرگ‌بینی نداشته باشند، می‌تواند رمز موفقیت این دولت باشد. با این اوصاف، به‌نظر می‌رسد که در دولت دوازدهم ما شاهد تغییرات در چینش تنها برخی از وزارتخانه باشیم.

فارغ از اینکه آقای روحانی در وزارت‌خانه‌های حساسی مانند اطلاعات، کشور، دبیرشورای عالی امنیت ملی، دفاع و خارجه باید مشورت‌هایی با رهبر انقلاب داشته باشد، تحلیل‌ها می‌گویند که تیمسار سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش گزینه وزارت دفاع هستند، آقای ظریف در وزارت خارجه می‌مانند، وزارت کشور هم به آقای شریعتمداری می‌رسد، هر چند گروه دیگری هم چشم به راه رسیدن به خیابان فاطمی هستند. اما هنوز هم گزینه وزارت اطلاعات در هاله‌ای از ابهام قرار دارد، شاید سیدمحمود علوی این شانس را داشته باشد که تجربه چهار سال گذشته را در راس مهمترین نهاد امنیتی کشور ادامه دهد.

اینکه چه کسانی از مینی بوس کابینه پیاده خواهند شد، شامل برخی از چهره‌های عمدتا مسن کابینه می‌شود، کما اینکه با اصلاح یکی دو وزارتخانه دیگر و احتمال احیای سازمان جوانان، ممکن است کابینه گسترده‌تر شود. با این حال، بر این باور هستیم که کابینه روحانی باید یک کابینه عملگرا با شاخصه‌های کامل اقتصادی باشد تا بتواند امور را به نحو مطلوب اداره کند. شفافیت اقتصادی که افق 1400 کشور خواهد بود، به‌نوعی می‌تواند سرمایه‌ای کلان برای آینده جمهوری اسلامی ایران باشد. در این شفافیت اقتصادی، نیاز است که تیم اقتصادی آقای روحانی منسجم و یک‌پارچه باشد نه مانند کابینه یازدهم دارای دو تفکر خاص باشد.

البته آقای روحانی نگاه ویژه‌ای هم به مدیران دوزیست دارد. کسانی که در طول یک ماه تبلیغات انتخاباتی حتی جرات نکردند یک کلمه به حمایت از وی سخنی بر زبان بیاورند. این مساله حتی گلایه رئیس‌جمهور را هم در پی داشت. این گلایه به شکل بی‌سابقه‌ای خیلی از مدیران دیگر را هم در بر می‌گیرد. این مدیران فکر نکنند که می‌توانند با نوشتن چند خط در این رسانه و آن رسانه از زیر نگاه تیز و هوشمندانه‌ای که مدام آنها را در دوره انتخابات رصد می‌کرد، فرار کنند.

در پایان باید گفت که دولت دوازدهم، کار بسیار سختی را در پیش دارد و این سختی زمانی مشخص‌تر می‌شود که بازندگان انتخابات به شکل‌های مختلف می‌خواهند ناکامی‌های خود را از دل مردم در بیاورند و به این ترتیب زندگی حتی برای مردم هم سخت‌تر خواهد شد. این را شاید مرور زمان ثابت کند.