بامداد24/کریم جعفری: همه منتظر هستند. شاید این رساترین و کوتاه‌ترین جمله‌ای باشد که با آن بتوان شرایط حاکم بر این روزهای بازار ایران را به‌قضاوت نشست. اقتصاد کشور هم مانند مردم منتظر است و سکوتی ناخودآگاه بر آن حاکم شده است. توافق هسته‌ای و پس از آن بررسی آن در تهران و واشنگتن بخش‌های بزرگی از کشور را تحت تاثیر خود قرار داده است.

همت مردم برای نخریدن خودرو که بخش بزرگی از اقتصاد کشور را در بر می‌گیرد و انتظار آنها برای کاهش قیمت یا افزایش کیفیت خودروهای داخلی و شاید هم چشم‌انتظاری برای ورود خودروهای با کیفیت خارجی نکته مهمی است که این بخش از اقتصاد کشور را خود فرو برده است و تهدیدها و تطمیع‌های دو کارتل خوش‌خیال و انحصارطلب هم باعث نشده که مردم اندکی از عزم جزم شده خود کوتاه بیایند.

در این میان بخش دیگری از اقتصاد که مربوط به مسکن نیز دچار رکودی طاقت‌فرسا شده است. مسکن که در خود صدها شاخه صنعت و خدمات را به حرکت وادار می‌کند، این روزها حال و روز خوبی ندارد. کافی است نگاهی به آژانس‌های مسکن در همین استان خودمان داشته باشید و از خلوتی و شاید هم تعطیلی برخی از آنها تعجب کنید. هر چند در بندر بوشهر بسیاری از مسائل پیوستگی خاصی با تحولات دیگر دارد، اما این رکود در طول چند سال گذشته بی‌سابقه بوده است. نبود نقدینگی و همچنین افزایش قیمت مصالح و رفتن پول‌ها به سمت دیگری در بازار، باعث شده تا هزاران نفر که در این حوزه سرگرم کار بودند، بیکار شوند.

اما در استان ما وضعیت به‌نوعی متفاوت‌تر است. استانی که نه به بازار مسکن وابسته است و نه به بازار خودرو. استانی ساحلی و نفت و گازی که می‌تواند از ظرفیت‌های موجود نهایت بهره‌برداری را کرده و از رکود خارج شود. سخاوت ایزد بزرگ همه‌گونه شامل حال ما بوشهری‌ها شده است، اما مشخص نیست چرا در این استان سنگ روی سنگ بند نمی‌شود و نمی‌خواهد اتفاق خوبی بیفتد و این استان از رکودی که بر آن حاکم است خارج شود.

شاید مدیران استانی بخواهند نارسایی‌های موجود را به مذاکرات هسته‌ای گره بزنند، اما واقعیت آن است فارغ مذاکرات و فضای عمومی در کشور، واقعیتی مهم بنام مدیریت منابع انسانی و مدیریت سرمایه داریم که در شرایط فعلی تحولی جدی مشاهده نمی‌شود. ادارات اگر مناقصه و یا مزایده‌ای برگزار می‌کنند، صرفا مربوط به داشته‌های قبلی‌شان است و همین شهرداری بوشهر که در حال فعالیت است با اندک بودجه خود وارد میدان عمل شده است تا رونقی به شهر دهد. در سایر شهرهای استان شاید این همت خود شهرداران باشد که با بضاعت کم و برخی اوقات هم تنگ‌نظری برخی فرمانداران در تخصیص بودجه سرگرم فعالیت هستند اما هیچ خبری از شهرهای دیگر استان به گوش نمی‌رسد.

بدون شک تا چند وقت آینده – نهایت شش ماه – تحریم‌ها به‌ٌصورت کامل برداشته خواهد شد، اما باید ببینیم که استان ما چه میزان از سهم سرمایه‌های وارد شده به کشور را به دست خواهد آورد. تا الان که این رقم صفر بوده است.