بامداد۲۴: یک استاد دانشگاه امام صادق (ع) با بیان اینکه طبق بیانیه لوزان تمام تاسیسات غنی‌سازی ما اسباب‌بازی می‌شوند گفت: تعهداتی که در بیانیه لوزان پذیرفتیم برای امنیت کشور خطرناک است.

به گزارش خبرگزاری بامداد۲۴ُ علی خلیلی صبح امروز در جمع مردم تنگستان ضمن قدردانی از تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای، گفت: امیدواریم در فرصت باقی‌مانده دولت توافقی را که شایسته ملت ایران است رقم بزند و به نتیجه‌ای برسیم که اگر آیندگان، گذشته و تاریخ فعلی را ببینند به این توافق افتخار کنند و احساس سرشکستگی نکنند.

خلیلی ادامه داد: صنعت هسته‌ای یکی از 10 دانش برتر و تکنولوژی پیشرفته است که در دنیا مطرح است و کشورهای غربی امروزه به سمتی می‌روند که دانش خود در صنایع سنگین مثل ذوب‌آهن را به دیگر کشورها بدهند و سرمایه‌گذاری خود را  در دانش‌های هایتکس که مربوط به سلول‌های بنیادی، هوافضا، موشک، رایانه، انرژی هسته‌ای و چند صنعت دیگر است به کار بگیرند.

وی خاطرنشان کرد: جمهوری اسلامی ایران در تمام تکنولوژی‌های برتر سرمایه‌گذاری می‌کند که امروز در اغلب این تکنولوژی‌ها ما جزو 10 کشور برتر دنیا هستیم و به نوعی جهشی نسبت به کشورهای همسایه در جمهوری اسلامی ایران ایجاد شده است.

خلیلی تصریح کرد: یکی از صنایعی که ایران اسلامی در آن سرمایه‌گذاری کرده است، صنعت هسته‌ای است که تنها در راستای تولید برق به کار نمی‌رود.

این استاد دانشگاه امام صادق (ع) افزود: صنعت هسته‌ای تنها برای تولید برق نیست، چراکه در علوم پزشکی بیش از 700 هزار بیمار نیازمند رادیو داروهای هسته‌ای بوده و متکی به این صنعت خواهند بود.

این استاد دانشگاه امام صادق (ع) یادآور شد: ما در حوزه دامپزشکی، کشاورزی و اصلاح بذرهای نجاتی، در حوزه شیرین کردن آب، کشف منابع زیرزمینی آب، در صنعت  و باستان‌شناسی نیازمند این دانش و صنعت مادر هستیم و کشوری که می‌خواهد در قرن 21 قدرتمند شود نمی‌تواند از این صنعت بی‌بهره باشد.

خلیلی با اشاره به کارشکنی‌های آمریکا، اضافه کرد: امروز به این حقیقت رسیده‌ایم که اگر تمام پیچ و مهره‌های صنعت هسته‌ای را باز کنیم و به آمریکا بفرستیم اختلاف ما با آنها تمام‌شدنی نیست.

وی یادآور شد: آمریکا با تولید روزانه 12 میلیون بشکه نفت و داشتن بیش از 105 راکتور اتمی، 20 درصد برق کشورش نیز از صنعت هسته‌ای تأمین می‌شود.

این استاد دانشگاه امام صادق (ع)  توضیح داد: در بیانیه لوزان ما پذیرفته‌ایم از 19 هزار دستگاه سانتریفیوژ فعلی فقط برای یک دوره 10 ساله، 5 هزار و 60 دستگاه سانتریفیوژ داشته باشیم و یک هزار دستگاه دیگر آن در فردو نگهداری شود.

خلیلی تبیین کرد: همچنین پذیرفته‌ایم که از این 19 هزار دستگاه سانتریفیوژ 13 هزار دستگاه آن را تحت نظر آژانس انبار کنیم و در طول 10 سال تعهدمان حق استفاده از آن را نداریم و در صورت خرابی می‌توانیم دستگاه سانتریفیوژی را جایگزین کنیم و بیش از 5 هزار و 60 دستگاه نمی‌توانیم غنی‌سازی کنیم؛ همچنین حق ساختن هیچ سانتریفیوژ جدیدی را هم نداریم.

این کارشناس علوم سیاسی دانشگاه امام صادق(ع) تأکید کرد: سطح غنی‌سازی ما نمی‌تواند برای 15 سال بیش از 3 هزار و 67 درصد باشد و حق غنی‌سازی 20 درصد را تا 15 سال آینده نداریم.

خلیلی افزود: ما از 10 تن اورانیومی که داریم فقط برای 15 سال می‌توانیم از 300 کیلو نگهداری کنیم و مابقی آن که همان 9 هزار و 700 کیلو است را یا باید اکسید کنیم و یا اینکه صادر کنیم.

وی با اشاره به اینکه طبق توافق تنها مرکز غنی‌سازی ما نطنز خواهد بود، گفت: ما از نیروگاه فردو حق غنی‌سازی نداریم و غنی‌سازی فقط در نطنز انجام می‌شود.

این استاد دانشگاه امام صادق (ع) با تشریح وضعیت تأسیسات هسته‌ای فردو، گفت: ما دو مرکز غنی‌سازی داریم که یکی از آن در نطنز اصفهان و دیگری در فردو و 25 کیلومتری استان قم واقع شده است.

خلیلی در خصوص فرصت 10 و 15 ساله بیانیه لوزان و محدودیت‌های اعمال شده نیز عنوان داشت: این محدودیت‌ها پس از 15 سال برداشته نمی‌شود.

وی در خصوص نیاز ما به غنی‌سازی عنوان کرد: طبق اظهارنظر مسئولان دولت یازدهم، نیاز ما به غنی‌سازی 190 هزار سو (واحد سنجش قدرت غنی‌سازی) است که ما این برآورد را قبول نداریم و به فرض اینکه این برآورد صحیح باشد باز با این توافق راه به جایی نخواهیم برد.

این استاد دانشگاه امام صادق (ع) اضافه کرد: در دوره 10 ساله از 5 هزار و 60 دستگاه نسل اولی سانتریفیوژ با قدرت 1.2 سو، 6 هزار و 72 سو غنی‌سازی می‌کنیم که اگر 190 هزار را تقسیم بر 6 هزار و 72 بکنیم 31.29 صدم این میزان ظرفیتی است که بیانیه لوزان به ما اجازه غنی‌سازی در نطنز داده است و اگر 31 سال در نطنز غنی‌سازی کنیم تنها نیاز یک سال خود را برآورده کرده‌ایم و این بدان معنی است که دردی از نیازهای کشور ما را دوا نکرده و غنی‌سازی صنعتی به حساب نمی‌آید.

خلیلی تصریح کرد: ما برای تأمین سوخت نیروگاه بوشهر باید با روسیه یا یک کشور دیگر قرارداد بسته و سالانه 30 تن اورانیوم مصرفی این نیروگاه را وارد کنیم، چراکه نطنز باید 25 سال کار کند تا نیاز یک سال نیروگاه بوشهر را تأمین کند.

کارشناس علوم سیاسی دانشگاه امام صادق(ع) گفت: طبق این بیانیه تمام تأسیسات غنی‌سازی ما غیرصنعتی بوده که نیاز ما را برآورده نمی‌کند.

خلیلی بیان کرد: ما تا 15 سال حق غنی‌سازی نداریم و بیش از 3.67 درصد نمی‌توانیم غنی‌سازی کنیم و این در حالی است که سوخت رآکتور تهران که با آن رادیو داروها را تولید کرده و درمان بیش از 700 هزار نفر در کشور به داروهای این تأسیسات بسته است با غنی‌سازی 20 درصد کار می‌کند و چون حق نداریم این کار را بکنیم باید برای تأمین سوخت این راکتور نیز دستمان به سمت بیگانگان دراز شود.

کارشناس علوم سیاسی دانشگاه امام صادق (ع) افزود: وقتی خودمان می‌توانیم تولید ارزانی داشته باشیم، چرا جنسی را با 5 برابر قیمت وارد کنیم.

خلیلی افزود: طبیعی است وقتی ما تا 15 سال حق غنی‌سازی نداشته باشیم برای تأمین سوخت راکتورها نیز دشمنان دبه درمی‌آورند.

وی تصریح کرد: ما در فردو نزدیک به 3 هزار دستگاه سانتریفیوژ داریم که طبق تعهدات لوزان پذیرفته‌ایم 2 هزار دستگاه سانتریفیوژ آن را طبق نظر آژانس انبار کنیم.

این استاد دانشگاه امام صادق (ع) متذکر شد: از هزار دستگاه باقی‌مانده نیز 700 عدد آن نیز باید خاموش باشد و تنها 300 دستگاه حق چرخیدن دارد که البته در فردو حق هیچ‌گونه غنی‌سازی نداریم و باید کاربری این تأسیسات عوض شده و از مرکز غنی‌سازی به مرکز تحقیقاتی تبدیل شود.

خلیلی بیان کرد: بعد از بیانیه لوزان برخی رسانه‌های داخلی اذعان داشتند که طبق این بیانیه هیچ یک از تأسیسات ما تعطیل و متوقف نمی‌شود و در جواب آنها باید بگوییم که ای کاش فردو متوقف یا تعلیق می‌شد و تعهد ما به مراتب بدتر از متوقف کردن و تعلیق کردن این تأسیسات است.

این استاد دانشگاه ابراز داشت: طبق بیانیه لوزان تمام تأسیسات غنی‌سازی ما اسباب‌بازی می‌شوند و تعهداتی که در بیانیه لوزان پذیرفتیم برای امنیت کشور خطرناک است.

وی در خصوص تأسیسات آب سنگین اراک نیز گفت: در تأسیسات آب سنگین اراک، ایران متعهد شده آن را بازسازی و باز طراحی کند تا توان تولید پلوتونیوم را نداشته و نسبت به بیرون آوردن قلب راکتور اراک و منهدم کردن یا خارج کردن آن از کشور گام بردارد و نیز سوخت مصرفی را از کشور خارج کرده و حق بازفرآوری را نیز نداشته باشد.

کارشناس علوم سیاسی دانشگاه امام صادق(ع) افزود: طبق بیانیه لوزان حق بازفرآوری از ایران سلب شده و تا ابد نمی‌توانیم بازفرآوری داشته باشیم.

خلیلی اضافه کرد: از دولت می‌خواهیم که برای بازفرآوری تاریخ انقضاء بگذارند تا اگر نیاز به پلوتونیوم داشتیم خودمان تولید کنیم.

وی بیان داشت: در صورت عدم توافق ژنو تا افتتاح نیروگاه اراک فقط یکسال فاصله بود و این در حالی است که اگر بخواهیم تأسیسات آب سنگین اراک را از اول بسازیم دو سال زمان می‌برد و طبق گفته آقای صالحی، بازطراحی آن نیز 6 سال طول می‌کشد.

این استاد دانشگاه امام صادق (ع) افزود: بازطراحی اراک در دنیا سابقه ندارد و برآورد آقای صالحی اشتباه بوده و این کار 10 سال به طول می‌انجامد و اگر قلب راکتور اراک را بیرون بیاوریم  بازگشت آن امکان ندارد.

کارشناس علوم سیاسی دانشگاه امام صادق(ع) گفت: در بیانیه لوزان طرف مقابل حقوق هسته‌ای ما را به رسمیت نشناخته است.

خلیلی اضافه کرد: از تعهدات ما در توافق لوزان این است که هر ماده یا صنعتی که در ارتباط با صنعت هسته‌ای باشد یا کاربرد دوگانه داشته باشد با اطلاع و تأیید آژانس بخرد، بفروشد یا انتقال دهد که اگر تأیید نکند ما حق خرید آن را نخواهیم داشت.

این استاد دانشگاه گفت: مواد دوگانه‌ای که مدنظر آنهاست از قبیل آهن و آلومینیوم است که هم در صنعت خانگی و هم صنعت نظامی و هوایی مثل تولید تانک و هواپیما کاربرد دارد و اگر آژانس بخواهد می‌تواند اجازه ندهد.

خلیلی یادآور شد: در ازای تعهداتی که ما داده‌ایم، عمده تعهدات آنها حول لغو تحریم‌ها می‌گذرد.

استاد دانشگاه امام صادق(ع) افزود: امروز 30 درصد وضعیت اقتصادی ما به تحریم‌ها برمی‌گردد و مابقی داخلی بوده و ناشی از فرهنگ غلط  و سوء مدیریت‌هاست.

خلیلی خاطرنشان کرد: ما با چند دسته تحریم مواجه هستیم؛ برخی از تحریم‌ها از طرف شورای امنیت، کنگره آمریکا و رئیس‌جمهور آمریکا وضع شده‌اند.

وی گفت: طبق بیانیه لوزان فقط تحریم‌های هسته‌ای تعلیق می‌شود و دیگر تحریم‌ها به قوت خود باقی خواهند بود.

این استاد دانشگاه امام صادق (ع) خاطرنشان کرد: جمهوری اسلامی در 37 سال گذشته نشان داده است بدون آمریکا راه پیشرفت را دنبال کرده و در این سال‌ها آمریکا به انحای مختلف جلوی پیشرفت ما را گرفته است.

خلیلی عنوان داشت: با گذشت دو سال از مذاکره، آمریکایی‌ها  نه تنها تحریم‌ها را لغو نکرده‌اند، بلکه خواسته‌هایشان را بیشتر کرده‌اند.