نخستین دور سفرهای اروپایی حسن روحانی که مصادف شد با آغازین روزهای اجرای برجام و برداشته شدن تحریم‌هایی که از 10 تا 30 سال سابقه داشتند واکنش‌های متعددی را در پی داشت. یکی از این واکنش‌های جریانی به افراد و رسانه‌هایی بر می‌گشت که همه ابعاد چنین سفر کم‌سابقه‌ای را نتوانسته یا نخواسته بودند ببینند اما با هزار صغری و کبری چیدن و وصل کردن پدیده‌های کاملا بی‌ربط و البته از سر بی‌اطلاعی یا جهل تعمدی این قسمت را دیده بودند که در سفر روحانی آداب دیپلماتیک در مراسم تشریفاتی استقبال از وی در پاریس رعایت نشده است. آنان همین ادعای بی‌اساس را مبنای تحلیل‌ها والبته هجمه‌های گسترده به رئیس دولت یازدهم قرار دادند. غافل از اینکه بررسی‌های بی طرفانه نشان می‌دهد نه تنها در مراسم استقبال رسمی از روحانی شان و جایگاه وی به عنوان رئیس‌جمهور ایران حفظ شده بلکه فرانسوی‌ها یکی از مناسب‌ترین مراسم‌ها از زمان روی کار آمدن فرانسوا اولاند را در استقبال از وی برگزار کرده‌اند.

البته نگارنده قصد بازخوانی تاریخی دل نگرانی‌های منتقدان روحانی در دوره رئیس‌جمهور قبل را ندارد چون اصولا قیاس درستی نخواهد بود، زیرا در آن هشت سال و در آن روزها متاسفانه اصولا رئیس‌جمهور وقت کشور ما را نه تنها به هیچ کشور اروپای غربی دعوت نمی‌کردند بلکه اگر به بهانه رویدادی بین‌المللی مانند اجلاس «فائو» یا »دوربان2» بدون هیچ دعوت رسمی از سوی مقامات ایتالیایی یا سوئیسی، رئیس‌جمهور دولت وقت در این کشورها حضور پیدا کرد، مقامی از آن کشورها به حضور نمی‌پذیرفتند.
آری در آن روزها همین دوستان منتقد بودند و رسانه‌هایشان نیز داعیه‌دار منافع ملی بودند اما نمی‌دانم چرا آن روزها رگ غیرت گردن بسیاری از همین منتقدین بیرون نمی‌زد که چرا اینگونه رئیس‌جمهور کشورمان را تحقیر می‌کنند. اما از آن سو نقدهای اقتصادی منتقدین نیز جای تامل دارد و تعجب بسیار دارد. برای نمونه خبری بر روی یک خبرگزاری منتقد قرار گرفت که دولت را شماتت می‌کرد چرا در انعقاد قرار داد خرید بیش از 100 دستگاه هواپیمای مسافربری نو از سوی شرکت ایرباس به مانند عرب‌های حاشیه خلیج‌فارس عمل کرده و نتوانسته‌ایم انتقال تکنولوژی را در این قرارداد ببینیم.

 به‌عبارتی دیگر درخواست این رسانه منتقد را می‌توان اینگونه تفسیر کرد که ما اگر می‌خواهیم از ایرباس یا مثلا بویینگ و.. هواپیمای پهن پیکر بخریم باید به شرط انتقال تکنولوژی بخریم! این ادعا روی کاغذ بسیار ادعای خوب و جاه‌طلبانه‌ای است اما این منتقدین عزیز یادشان نمیآید که ما برای خرید یکی از نمونه‌های کارکرده همین هواپیماها در 30 سال گذشته چقدر تلاش می‌کردیم و مسیرها را دور می‌زدیم و بسیار خرسند بودیم که توانسته‌ایم چنین موفقیتی را به دست بیاوریم! ما هم موافقیم و مشتقاق و البته خود دولت بیش از همه مشتاق است که بتواند چنین اتفاقی را میسر سازد و در صنایع انحصاری سنگینی چون هواپیماسازی ما بتوانیم در کنار خرید محصول نیز انتقال تکنولوژی را داشته باشیم اما باید بپذیریم که چنین درخواستی در این زمان کوتاه نه منطقی است و نه عملی و نفس نوسازی ناوگان هوایی کشورمان طی این قرارداد آنقدر ارزشمند و اقدام آنقدر بزرگ است که اگر همین منتقدین با عینک انصاف به آن نگاه کنند، قطعا چاره‌ای جز تایید و تحسین این اقدام نخواهند داشت.

 هر چند در این مجال کوتاه امکان برشمدن آثار اقتصادی و سیاسی سفر اخیر رئیس‌جمهور به ایتالیا و فرانسه نشد اما هدف آن بود که دوستان منتقد را به انصاف دعوت کنیم و بگوییم که اگر خدمات دولت را نمی‌خواهید ببینید خدا را از نظر دور ندارید و اگر تبلیغ و تحسین نمی‌کنید حداقل ناجوانمردانه تخریب نکنید، زیرا در شرایط کنونی کشور ما برای بهره‌برداری حداکثری از فرصت‌های پسا برجام به‌وحدت، تلاش و هم افزایی نیاز دارد تا چیز دیگری
.
(پی نوشت: تصریح می کنم دعوت شدن یا نشدن و یا عقد یا عدم عقد قراردارد یا یک کشور اروپایی یا توسعه یافته دیگر فی‌نفسه نه افتخار است و نه سرخوردگی می‌آورد آنچه مهم است حفظ شان و جایگاه جمهوری اسلامی ایران و رعایت منافع ملی در نهایت آن است)