ایران کشوری با اهمیت راهبردی است، یعنی آنکه در نقطه‌ای واقع شده که به سه قاره جهان اشراف داشته و به دلیل قرار گیری در موقعیت مهم جغرافیایی، اتصال‌های مهم سرزمینی در آن صورت می‌گیرد. ایران کشوری است که دارای ارزش‌های والایی در سطح منطقه و جهان است، ارزش‌هایی ناشی از تاریخ، تمدن، فرهنگ، دین و در مجموع نوع رفتار و اخلاق. در اینکه برخی بر آن هستند تا این ارزش‌ها را دچار اخلال، اختلال و نقض کنند شکی نیست، اما مهم این است که مردم ایران وقتی تصمیم بزرگی بگیرند، بهترین و هنرمندترین مهندسان هم از پَسِ آنها بر نمی‌آیند.
انتخابات هفتم اسفندماه در هر دو مجلس فارغ از بی‌اخلاقی‌های سیاسی، رسانه‌ای، رفتاری و حتی گفتاری نبود و این مساله یعنی ما از ارزش‌های انقلابی خود به واسطه نوع نگاه اسلامی تا اندازه‌ای عدول کرده و آنهایی که مدعی اسلامی‌گری و اخلاق‌گرایی بودند، بیشترین بی‌اخلاقی‌ها را کردند. این جریان در گروه‌های مجازی و کانال‌های تلگرامی خود، بدترین نوع رفتار را در انتخابات داشتند. دادن لقب «لیست انگلیسی» به و توهین به سرمایه‌های انقلاب، درست نتیجه عکس را داد. البته در بعد دیگر هم بی‌اخلاقی‌هایی صورت گرفت و آن هم دخالت‌های بی‌جای برخی‌ها در انتخابات بود تا به‌زعم خود «سه نفر را به مجلس بفرستند، تا همچنان در مسند قدرت بمانند» که البته در این مورد هم کور خوانده‌اند.
با این اوصاف، انتخابات جمعه هفتم اسفندماه، پس از پیروزی بزرگ ملت در مذاکرات هسته‌ای، پیروزی بزرگ‌تری برای آنها در عرصه بین‌المللی و حتی داخلی رقم زد. مردم ثابت کردند که حرف اول و آخر را می‌زنند و اگر قرار است انتخابی صورت بگیرد، آنها هستند که تعیین‌کننده هستند و اگر همه ابزارها هم دست به دست هم بدهند، نمی‌توانند کاری کنند. همین پیام را ملت به طرف‌های خارجی دادند و یادآور شدند که این مردم ایران هستند که حاکمیت خود را نگه داشته‌اند و نظام مستظهر به اراده ملت است و اگر فرد یا افراد یا گروه و جریانی با زبان دیگری به‌نمایندگی از ملت ایران صحبت می‌کنند، نماینده ملت ایران نیستند.
مهمترین مساله در این انتخابات، مشارکت گسترده مردم بود، مشارکتی که پس از سال 1392 نشان داد که آنچه در ایران وجود دارد، یک روند پویای اصلاحی برای رسیدن به نقطه مطلوب در یک افق میان‌مدت است که بسیاری از کشورهای منطقه از آن بی‌بهره‌اند. وقتی شیخک‌های خلیج‌فارس که بویی از دمکراسی نبرده و با تفکر جاهلی و تنها با تکیه بر پول نفت اربابان مدعی دمکراسی در جهان را برده خود می‌کنند، مردم ایران در قرن پانزدهم هجری خورشیدی، با منطق ایرانی و فلسفه اشراقی خود با جهان صحبت کرده و همین مدعیان را مات و مبهوت می‌کنند.
به‌زبان دیگر، جهانی که تا همین دو سال پیش مدام ایران را تهدید و ارعاب می‌کرد و قدرت‌هایی که مدعی حاکمیت بر جهان بودند ملت ایران را در تحریم نگه‌داشته و به آنها ظلم می‌کردند، پس از برجام، اکنون پذیرفته‌اند که در داخل ایران آنچه سرنوشت‌ساز است، حضور مردم است و با این مردم با هیچ زبانی به‌جز زبان نرمِ مداراگونه نمی‌توان صحبت کرد. بر خلاف برخی از تحلیل‌گران که این انتخابات را موجب ضعف عملکرد ایران در منطقه می‌دانند، باید گفت که هفتم اسفند باعث خواهد شد ایران با قدرت بیشتری خواسته‌های خود در منطقه را پیگیری کند.
