روز گذشته رئیس دیوان محاسبات کشور که میزبان همتای اتریشی خود بود در سخنانی که قابل پیش‌بینی هم بود یادآور شد که دولت یازدهم کمترین تخلفات را داشته است.
ما این سخنان آقای رحیمی را به فال نیک می‌گیریم و البته این مساله را از همان ابتدا هم پیش‌بینی می‌کردیم. در حالی که در طول دولت‌های دهم و یازدهم دامنه فساد به حدی گسترده شد که احمد توکلی به‌عنوان یکی از نیروهای تاثیرگذار جریان اصولگرایی بر نهادینه شدن فساد در کشور تاکید کرد، به‌نظر می‌رسد که سخنان رئیس دیوان محاسبات کشور بیانگر آن است که دولت یازدهم در حال طی کردن مسیر درستی در مبارزه با فساد است.
کشف پرونده‌های سه هزار میلیارد تومانی، برداشت برای دانشگاه آقای احمدی‌نژاد، پرونده بابک زنجانی، پرداخت رشوه به نمایندگان مجلس، پرونده آقای رحیمی، پرونده قاضی مرتضوی که مشخص نیست چرا به سرانجام نمی‌رسد، لیست دزدهایی که رئیس دولت‌های قبلی هیچ‌کدام از آنها را منتشر نکرد، همه و همه بیانگر آن است که به چه شکلی عجیبی فساد در کشور ما نهادینه شده است و به همان میزان هم مبارزه با آن سخت.
بدون شک بخش عمده‌ای از فسادی که به وجود آمد ناشی از تحریم‌ها بود. تحریم‌هایی که باعث شد برخی به بهانه دور زدن آن، اقتصاد مملکت را دور زده و به‌تبع آن مردم بیچاره و فلک‌زده دور بخورند و روز به روز فقیرتر شده و به همان میزان نیز دورزنندگان فربه‌تر گردند. با این اوصاف به‌نظر می‌رسد که آنچه روز گذشته سخنگوی محترم قضا در مورد پرونده بابک زنجانی به‌عنوان یکی از مفسدان اقتصادی اعلام کرد، نشانه جدی بودن مبارزه با فساد است. اما این انتظار وجود دارد که با دیگر مفسدان هم به‌شدت برخورد شود.
هر چند که فساد در دولت یازدهم کاهش یافته و این باعث خوشوقتی است، اما به این گزاره توجه داشته باشید که بخش عمده‌ای از افرادی که در دولت دهم و یازدهم کاره‌ای شدند و از کارمندی ساده به فلان سمت رسیده و به‌ناگهان ثروت خود را چند ده میلیارد اعلام می‌کنند، نشان می‌دهد که مفسدان همچنان حضور پررنگی دارند. البته افرادی که می‌توانند از کارمندی ثروتی جمع کنند که تا هفت پشتشان بخورد و تمام نشود، هنوز هم راه‌های فساد را بلد هستند.
به‌عنوان یک رسانه از اشاره به موارد متعدد فساد در همین برهه زمانی معذور هستیم، چرا که دست به تهدید و شکایت برخی‌ها آن اندازه زیاد است که ورود ما به این مساله تنها با اتهام نخ‌نما شده تخریب و فعال شدن چاپلوسان همراه می‌شود، اما اگر نهادهای نظارتی بخواهند حاضریم به آنها موارد متعدد فساد را نشان دهیم.
به‌عنوان فقط یک مثال ساده و بدون آنکه بخواهیم نامی از کسی ببریم، شهردار فلان شهر که تا همین چند صباح گذشته خودش سوار یک لندرور بود و در شهر دور می‌زد، الآن فرزندش سوار بر خودرویی خارجی است و به همگان فخر می‌فروشد. اگر نهادهای نظارتی بخواهند به سادگی می‌توانند مفسدان را پیدا کنند و تنها نباید که شاکی داشته باشند. ما مطمئن هستیم که کارمند دولت همیشه هشتش گروی دوازده‌اش است و اگر دیدید که به فلان وضع مالی رسیده، یک‌جای کارش بدون شک می‌لنگد.
