کریم جعفری: این روزها اخبار متفاوتی از سوریه می‌رسد، اخباری که بسیاری از ایرانی‌ها را نگران کرده است. نیروهای مستشاری ایران در سوریه در پی هجوم پی‌درپی تروریست‌های مورد حمایت ترکیه، قطر، عربستان، رژیم صهیونیستی و آمریکا به برخی مناطق جنوبی حلب به‌خصوص شهرک خان‌طومان در درگیری صورت گرفته به شهادت می‌رسند.
انتشار این اخبار در فضای مجازی واکنش‌های متفاوتی را در پی داشت. از یک‌سو برای کسانی که دوران جنگ را به خاطر نمی‌آورند، این مساله بسیار دردآور بوده و احساسات آنها جربحه‌دار شد و از سوی دیگر برخی دیگر هم از این مساله سواری کرده و در راستای ایجاد تنش در جامعه گام برداشته‌اند. طیف دوم که نمی‌توان نامی هم بر آنها گذاشت مخالف حضور مستشاری ایران در سوریه و عراق بوده و نمی‌دانند که ضرورت مقابله با گروه‌های تکفیری در مناطق حضور آنها تا چه اندازه اهمیت دارد.
با این حال، به‌نظر می‌رسد حمله گروه‌های تروریستی به نیروهای مستشاری ایرانی و رزمندگان مدافع حرم در جنوب حلب در حالی که این منطقه با همکاری روسیه و آمریکا آتش‌بس برقرار بود، نشان می‌دهد که این گروه‌های تروریستی به هیچ عنوان به این آتش‌بس پایبند نبوده و از فرصت پیش آمده سوءاستفاده کرده تا برخی مناطق را بازپس بگیرند.
نگارنده به‌عنوان یکی از افراد علاقمند به حوزه آسیای جنوب‌غربی و به‌خصوص مسائل سوریه و عراق، البته دیدگاه دیگری دارد. از دو هفته پیش همه خبرهای منتشر شده در استان حلب نشان از آماده شدن گسترده گروه‌های تروریستی جبهه النصره، جندالاقصی، احرارالشام، جیش‌الاسلام و بخش‌هایی از ارتش‌آزاد برای حمله به این محور داشت. در حالی که ما در بوشهر از این مساله مطلع بودیم، به‌نظر شما در جنوب حلب و در عرصه میدانی فرماندهان ما از این مساله مطلع نبودند؟
به گفته یکی از دوستان آگاه که در این منطقه حضور دارد، توپخانه‌ای که در نیروهای مدافع در جنوب حلب دارند، آن اندازه قدرتمند است که می‌تواند کل منطقه را به آتش بکشد. از این‌رو باید گفت، ما در این منطقه نه غافلگیر شده‌ایم و نه قرار بر این بوده است که غافگیر شویم، در حجم آتش بی‌سابقه‌ای که گروه‌های تروریستی در این منطقه ایجاد کردند، تلفات وجود دارد و جگ فارغ از این نیست.
در طول دو روز گذشته توپخانه مدافعان آتشباری خود را شروع کرده‌اند و آنگونه که از صفحات گروه‌های تروریستی در سوریه بر می‌آید این حجم آتش به‌گونه‌ای است که ماندن برای آنها در خطوط مقدم سخت است. توجه داشته باشید که چیزی بین هشت تا 10هزار نفر نیروی مهاجم در این منطقه وارد شدند و از مرزهای ترکیه به صورت کامل لجستیک و پشتیبانی لازم را دریافت می‌کردند.
با این اوصاف، آنچه در جنوب سوریه روی داد، یکی از اتفاقات جنگ است و مساله‌ای طبیعی است. اما باید فرماندهی ما توجه لازم را در استفاده از فرصت‌های پیش آمده برای سرکوب تروریست‌ها داشته باشد. تروریست‌ها شاهد حملات سنگین و بی‌سابقه نیروهای مدافع خواهند بود و از این به بعد چیزی به آتش‌بس معنی نخواهد داشت. نیروهای مدافع با تزریق نیروی تازه‌نفس، پس از عبور از بزرگراه دمشق حلب باید به سمت شهرک‌های کفریا و فوعه پیشروی کنند که یک سال است در محاصره گروه‌های تروریستی قرار دارد.
