روز گذشته مشاور امنیت ملی نخستوزیر پاکستان برای سفری سهروزه به تهران آمد. ناصرخان جنجوعه که یک ژنرال سه ستاره ارتش پاکستان است، در حالی به ایران سفر کرده است که روابط خوب دو کشور تحت تاثیر مسائل مختلف منطقهای و دخالت برخی کشورهای دیگر که با حرفشنوی سران پاکستانی همراه بوده، دچار نوعی رخوت شده است. در حالی که پاکستان بهعنوان یکی از کشورهای قدرتمند اسلامی که دارای توان هستهای است در میان مسوولان ایرانی دارای جایگاه خوبی است، اما سران اسلام آباد در طول سالهای گذشته با صفت بارز خود در روابط بینالملل تلاش کردهاند یک طرفه قاضی رفته و مسائل را با عینک خود ملاحظه و از همین بعد هم بررسی کنند. پاکستانیها نوعی نگاه به اصطلاح «تلکهای» نسبت به ایران و مجموعه روابط بینالملل و دیپلماسی خود دارند.
با این حال، روز گذشته ژنرال پاکستانی به ایران آمد تا هم برخی نگرانیهای اسلامآباد را به طرف ایرانی اعلام کند و هم دیدگاههای ایرانیها را در مورد تحولات مهم میان دو کشور جویا شود. بهنظر میرسد که ناصرخان جنجوعه ماموریت دارد تا از ماهیت روابط ایران، هند، افغانستان مطلع شده و بداند که پای روسها تا چه اندازه در این مساله باز شده است! وحشت از تشکیل چنین محوری که با بدقولیهای مداوم پاکستانیها شکل گرفته، بدون شک ادامه هم خواهد یافت. پاکستان تحت فشار امریکا و قولهای سعودیها، خوش رقصیهای خود را علیه ایران شروع کرد، اگر آنها خط لوله صلح گاز را با چشم همکاری نگاه میکردند و در این مسیر سنگاندازی نمیکردند و کشورشان را پناهگاه تروریستهای تکفیری نمیکردند، امروز نیاز نبود که با نگرانی و هشدارهای ایرانیها مواجه شوند.
فقر و جمعیت زیادی که در پاکستان حضور یافته باعث شده تا مقامات این کشور به هر کس که بیشتر پول بدهد، تمایل پیدا کنند، اما در ایران هم قوه عاقله به این سمت رفته که به هر کسی مفت و مجانی باج داده نشود. امیدواری به این مساله که در تهران سخنان و مواضع مقامات پاکستانی خریداری داشته باشد، بسیار سخت است. روزی نیست که گروههای تروریستی شهروندان ایرانی را تهدید نکرده و امنیت ملی ایران را بهخطر نیندازند، با این وجود صبر و حوصله ایران هم حدودی دارد و با وجود آنکه در روابط دو کشور نکته و نقطه تاریکی در این حوزه دیده نمیشود، اما بالاخره پاکستانیها تاوان دودوزه بازی خود را خواهند دارد.
ارادهای در کشور بنام حفظ امنیت جمعی در ناامنیهای گسترده پیرامونی وجود دارد که در صورت ضرورت به شدت فعال شده و در مقابل کسانی که بخواهند در ایران ناامنی را رواج داده تا از کشورهای همسایه خود انتقام بگیرند، خواهند ایستاد. مسلم است که سران اسلامآباد از توسعه بندر چابهار ایران بهشدت وحشت زده شدهاند و حضور هندیها و افغانستانیها را در این منطقه خطری برای خود میدانند، اما تهران هم بهخوبی از ماموریتهایی که برای توسعه منطقه محروم سیستان و بلوچستان برعهدهاش گذاشته شده مطلع است و میداند که بهچه شکل باید در مقابل رفتارهای ناپسند و زشت ایستاد. از اینرو، بر عهده طرف پاکستانی است که دودوزهبازی، تلکهکردن و حرفشنوی از دیگران را فدای منافع ملی خود نکند و با ارادهای ملی در راستای توسعه منطقه گام بردارد.