نماز عید فطر از آن مراسمی است که خیلی شلوغ می شود. وقتی می روی آنجا قشرهای مختلفی را می بینی. به همین علت این مراسم را دوست دارم. هر چند که شلوغی و بی نظمی گاهی آدم را کلافه می کند اما حس خوبی دارد. بعضی از افراد فکر میکنند که شرکت در نماز عید فطر، یعنی امضای قبولی عباداتشان در ماه مبارک رمضان. به همین دلیل هر جا که باشند و به هر ترتیبی که شده خود را به نماز می رسانند. خیلی ها را ممکن است در نماز عید فطر ببینی.

کسانی که مدت هاست آنها را ندیده ای. دوستم می گفت مادر مرحومش روز عید فطر صبح خیلی زود راه می افتاد سمت محل برگزاری نماز و برای شش دخترش جا می گرفت تا مبادا که جایی در صف های نماز نداشته باشند. برنامه صبح عید فطر من و مادر هم این است که بعد از نماز عید، به زیارت اهل قبور برویم. بعضی وقت ها مادرم یکی دو روز پیش از عید می رود آرامستان و قبر پدر، مادر و برادرش را می شوید می گوید، می خواهم روز عید قبرشان تمیز باشد. پدر می گوید، آن موقع که ما کوچک بودیم، عید اصلی مان عید فطر بود و روز عید لباس نو می پوشیدیم.

صبحانه عید فطرهم حال و هوایی دارد، بعد از کی ماه، سفره صبحانه پهن می شود و چون روز تعطیل است، همه در کنار هم سر سفره می نشینیم. آن وقت ها که تازه روزه گرفتن را شروع کردهبودم، از قبل عید پدر و مادر سفارش میک‌ردند که حواست باشد، روز عید چیزهای قر و قاطی نخوری.

معده ات هنوز حال و هوای روزه را دارد. صبح عید فطر را دوست دارم اما غروبش دلگیر است. بعضی وقت ها خیلی سنگین می گذرد. شاید دلتنگ غروب های ماه رمضان می شوم. بله فکر کنم به همین علت دلم می گیرد. چون یاد تکاپوی دم غروب ماه رمضان می افتم. تکاپویی که

تا سال دیگر از آن خبری نیست. برو و بیایی که حس خوبی به آدم می دهد. در ماه رمضان نزد کی غروب که می شد، سعی میک‌ردیم که خودمان را به خانه برسانیم. چون هیچ افطاری، افطار ساده خانه نمی شود. به هرحال این رمضان هم دارد به ایستگاه آخرش نزد یک می شود و تا عید فطر چیزی نمانده ، نماز و روزه هایتان قبول باشد و مرواتون همه سال.