بامداد24: گلوبال پست: همه این سوال را مطرح می‌کنند که اگر حکومت اسلامی تبدیل به یک دولت واقعی شود و نشان بدهد که توانایی بقا دارد، چه باید بکنیم؟ این نگران‌کننده‌ترین و در عین حال دردناک‌ترین تصور ممکن از گروهی تروریستی و عجیب است.
ارتش عراق چندان وجود خارجی ندارد. این مساله نه تنها شکست تلاش‌های ایالات متحده برای تعلیم ارتش کشور عراق را نشان می‌دهد، علاوه بر آن شکست تمام فرماندهان برنامه آموزش نظامی که مدام گزارش‌های مثبت از روند کار می‌دادند، نشان می‌دهد که تنها با مداخله جدی قدرت‌های حاضر مانند شبه نظامیان شیعه مورد حمایت ایران می‌توان داعش را به عقب راند و در نهایت نابود کرد.
البته چنین اتفاقی رخ نخواهد داد مگر این‌که امریکا دست از برخی سازهای ناهنجار بردارد و تعهد بدهد که اگر شیعیان هزاران نیرو به صحنه بفرستند دولت عراق را تحت فشار قرار ندهد، این برای واشنگتن نیز بهتر است، زیرا ایالات متحده نمی‌خواهد و نباید برای دولت‌هایی بجنگد که منفعت بیشتری در نبرد با داعش دارند.
همه خوشحال می‌شوند اگر حکومت اسلامی به‌سختی شکست بخورد و پیام خشونت‌بارش کاملا بی‌اعتبار شود. اما آدم نباید تنها برای آرزوهایش برنامه‌ریزی کند، بلکه باید برای احتمالاتی که ممکن است خلاف خواسته‌هایش باشد نیز نقشه داشته باشد.
اگر داعش دولت شود
اگر حکومت اسلامی موفق به حفظ فتوحاتش بشود و تبدیل به یک حکومت واقعی بشود چه باید کرد؟
بهترین پاسخ این است که کاخ سفید باید دستور حمله به داعش آن هم به‌صورت تمام‌عیار را صادر کند اما نگران کننده است که ایالات متحده و دیگر کشورها با حکومت اسلامی همان برخوردی را بکنند که با دیگر حرکت‌های حکومت‌ساز انقلابی کرده‌اند، آن را مهار کنند و در نهایت حضورش را بپذیرند.
داعش خلاف تاکتیک‌های وحشیانه و خونباری که دارد، در واقعیت بازیگر جهانی قدرتمندی نیست. پیام داعش برای جوانان به حاشیه رانده شده کشورهای دیگر جذاب است، اما جذب کردن فقط 25 هزار نفر طرفدار ناآزموده از خیل هفت میلیارد نفر جمعیت جهان آمار چندان چشمگیری نیست.
شاید حتی بد نباشد این افراد کشور زادگاه خود را ترک کنند و با سختی‌های زندگی زیر سایه قوانین «جهادی» داعش آشنا شوند. بعضی از آنها متوجه خواهند شد که داعش خشن و ظالم است و به فاجعه منتهی می‌گردد؛ بقیه نیز به جای این‌که در کشور خودشان اسباب اذیت شوند، تحت یک حکومت منزوی و محدود شده زندگی خواهند کرد. از آن مهم‌تر، جمعیت نسبتا قابل توجه بیگانگانی که اکنون تحت پرچم داعش می‌جنگند، تنها بخش اندکی از جمعیت کل مسلمانان هستند. دعوت داعش به جهاد، حمایت کمی در میان جغرافیای بزرگ و متنوع مسلمانان داشته است.
داعش اگر شروع به دوست‌سازی و تثبیت کند بی‌شک خطرناک‌تر خواهد شد، زیرا با داشتن قدرت بیش از پیش جوانان را به خود جذب خواهد کرد و آن تفکر این گروه هر چند به زور ولی از طرف مردم تحت سلطه‌اش پذیرفته خواهد شد.
فرض کنید که داعش با این‌که مهار شده است، اما سرنگون نشده و در نهایت نهادهای حکومتی پایداری تاسیس کرده است. همان‌طور که از گروهی شامل اعضای حکومت حزب بعث عراق انتظار می‌رود، ساز و کارهای مدیریتی کم‌کم برپا می‌شوند: اخذ مالیات، نظارت بر مرزها، تشکیل نیروهای مسلح، به کار گرفتن گروه‌های مسلح محلی و غیره. برخی از همسایگان حکومت اسلامی همین الان هم به این واقعیت تن داده‌اند و چشم روی عملیات قاچاقی که داعش را سر پا نگه می‌دارد بسته‌اند. اگر این روند ادامه یابد، چقدر طول خواهد کشید که دیگر کشورها هم حکومت اسلامی را به‌عنوان دولتی مشروع به رسمیت بشناسند؟
ترس اینجاست که غرب داعش را در نهایت به‌عنوان یک گروه انقلابی تندرو بپذیرد، حتی به‌تازگی برخی مقامات خاورمیانه مدعی شده‌اند داعش خواسته مردم سنی منطقه است، سخنی که گویا حضور داعش را توجیه و در نهایت می‌پذیرد.
جامعه بین‌الملل بارها سعی کرده است جنبش‌های انقلابی را منزوی کند، اما بعد از این‌که این جنبش‌ها ثابت کردند قدرت ماندگاری دارند، آنها را به رسمیت شناخته است. تا چندین سال بعد از انقلاب بلشویکی 1917، کشورهای غربی از به رسمیت شناختن اتحاد شوروی خودداری می‌کردند.
ایالات متحده در سال 1933 بود که حکومت شوروی را به رسمیت شناخت. حکومت پرجمعیت‌ترین کشور جهان، جمهوری خلق چین، تا سال 1979 از سوی ایالات متحده به رسمیت شناخته نشد، یعنی 30 سال بعد از تاسیس. با توجه به این مورد و موارد دیگر هر چند داعش با آن انقلاب‌ها زمین تا آسمان تفاوت دارد و شکی در تروریستی بودن این گروه نیست، چه دلیلی دارد که با قاطعیت ادعا کنیم داعش تبدیل به عضو مشروع جامعه بین‌الملل و صاحب کرسی در سازمان ملل نخواهد شد؟ آن هم با حمایت برخی متحدین ایالات متحده در منطقه.
غرب نشان داده است هر جا که منافعش ایجاب می‌کند با هر گروه و تروریستی همراه خواهد شد، اکنون به نظر می‌رسد سخنان برخی مقامات غربی و عربی مبنی بر توجیه‌پذیر بودن پدیده داعش سرآغازی بر مشروع دانستن حضور و در نهایت دولت‌سازی داعش باشد.
اختلاف در ائتلاف مخالفان سوریه بالا گرفت
بامداد جنوب: در پی تشدید و بالا گرفتن اختلافات در اپوزیسیون سوریه و کتک‌کاری میان اعضا، یکی از اعضای ائتلاف خالد خوجه را کتک زد و به‌دنبال آن از ائتلاف اخراج شد.
به گزارش روزنامه مصری الیوم‌السابع، ائتلاف مخالفان سوریه در بیانیه‌ای اعلام کرد ولید العمری، یکی از اعضای این ائتلاف به‌دلیل کتک زدن خالد خوجه، رئیس ائتلاف مخالفان سوریه با رای اکثریت اعضا اخراج شد. در این بیانیه آمده است، العمری به‌دلیل زیر پا گذاشتن قوانین اصلی نشست‌های هیات عمومی که مخالف قوانین داخلی ائتلاف است و احترام نگذاشتن به اصول و قوانین دموکرات فعالیت‌های ائتلاف سلب عضویت شد. یکی از اعضای اپوزیسیون سوریه بیان کرد: العمری رفتاری بسیار بد و خشن با خوجه داشت و خوجه را مجبور به بی‌اعتنایی با وی کرد. اما در نهایت العمری با بیان کلماتی که باعث تعجب همه حاضران شد و به دور از ادب، منطق و آگاهی بود، رئیس ائتلاف را غافلگیر کرد.
