
بامداد جنوب: گردشگری سلامت یکی از مقولاتی است که بهتازگی توجه محققان و پژوهشگران را به خود جلب کرده و در زمانهای که روند افزایشی آسیبهای اجتماعی نگرانکننده است، این مقوله بیش از پیش نمود پیدا میکند که هدایت صحیح آن نیازمند مدیریت همهجانبه و صحیح است. چند هفتهای است تورهای گردشگری با همراهی دوستداران طبیعت راهی جاذبههای طبیعی مانند کلوتها میشوند.
یکی از مهمترین مزیتهای این اردوها، آشنایی شرکتکنندگان با جاذبههای طبیعی، آشنایی با گونههای گیاهی و جانوری، پاکسازی مناطق مورد نظر و ارائه راهکارهای مناسب برای حفظ این جاذبههاست.
روز جمعه 26 آبان ماه، هیات شرکتکننده با همراهی مدیر باشگاه پرندهنگری چکاوک خلیج فارس و مدیر موسسه آموزش گردشگری پردازان طرح خلیج فارس بوشهر راهی نیایشگاه مُند در دشتی شدند و پاکسازی نیایشگاه و برگزاری دوره پرندهنگری از سوی باشگاه پرندهنگری چکاوک خلیج فارس با تدریس محمد پاپری زارعی از جمله برنامههای این اردوی آموزشی بود.
در همین راستا، عضو هیاتعلمی دانشگاه و دکتری سلامت و رفاه اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی در گفتوگو با بامداد جنوب با بیان اینکه آنچه که باید در کلام نخست مورد نظر قرار گیرد، «سلامت روان» به جای « سلامت روح» است، تصریح کرد: انسان از روح چیزی زیادی نمیداند، آنچه به آگاهی انسان برمیگردد، آگاهی از سلامت روان است اما در ارتباط با سلامت روان آنچه مهم است، ارتباط آن با طبیعت است. کارکرد و نقش طبیعت در سلامت روان به ساختار روان انسان برمیگردد. ساختار روان انسان به گونهای است که نیازهای نرمافزاری و سختافزاری دارد.
عیسی صفوی با اشاره به اینکه روان به شکل متعارف، احتیاج به فضای زندگی باز دارد و علاوه بر آن به ارتباط اجتماعی نیاز دارد، اینکه روان به دعا و نیایش نیازمند است، اینکه روان به فراغت و ورزش نیاز دارد، اینکه روان به ارتباط با طبیعت و محیط زیست نیازمند است، افزود: از جمله مصادیق طبیعت میتوان به کوهنوردی و تفریح در طبیعت اشاره کرد. مهمترین اثر کوهنوردی دریافت آرامش حاصل از طبیعت است.
این آرامش تحت تاثیر دو عامل هوای سالم و نبود عوامل تخریب کننده روان است. طبیعت دارای کمترین عوامل تخریب کننده روان مانند دروغ، نیرنگ، نبود صداقت، فریب و سوء استفاده است. ورزش در دامان طبیعت، کامل کننده پازل سلامت روان در کنار طبیعت است. ورزش تخلیه کننده سنگینیهای روان است و طبیعت منبع تغذیه کننده تقویت کنندههای روان. کوه به عنوان سمبل شکوه و استواری، «مدرس» استحکام روان آدمی است. انسان در دامن کوه میآموزد هر صعودی، یک نزول دارد و هر نزول یک صعود است. آدمی میآموزد رسیدن به قله، روانی سالم و متعالی خواهد. نفس وجود آدمی در طبیعت (کوهنوردی)، ورزش روان است. به تعبیری باید گفت روان با حضور در طبیعت به خنده میافتد و شادی میکند.