
عیسی صفوی:
استان بوشهر از جمله استانهای کم آب کشور است. مدیریت آب استان نقش بسزایی در سلامت شهروندان آن دارد. کمآبی از جمله «ابرمشکل»های کشور اعلام شده است (در کنار چهار ابرمشکل دیگر). در نوشتارهای قبل نگارنده اشاره کرد باید شهرستانهای استان آمایش شوند که در چه شرایط آبی قرار دارند. شهرستانهای جنوبی استان کاندید اول کمآبی محسوب میشوند.
وجود کمآبی در این شهرستانها و سایر شهرستانهای استان ارتباط وثیق با «سلامت» شهروندان دارد. پازل «بهداشت» سلامت ارتباطی تنگاتنگ با آب دارد اما مهمترین کارکرد و نقش آب در رابطه با «امنیت غذایی» استان است. استان بوشهر از جمله استانهایی است که با آسیب شدید در حوزه امنیت غذایی روبهرو است. بیش از80 درصد از نیازهای غذایی استان از سایر استانها و یا از خارج از کشور تهیه میشود. برای اینکه بتوان از امنیت غذایی حرف زد باید سه مولفه زیر در حوزه غذا رعایت شود: «در دسترس بودن غذا»، «قدرت خرید داشتن» و «سالم بودن غذا».
با توجه به مشکل کمآبی در استان، تهیه مواد غذایی در استان مشکل جدی دارد. حتی با وجود آب هم، استان بوشهر دارای استقلال و امنیت در مواد غذایی نبوده است. در گام اول باید دید اطلاعات حوزه آب در استان به چه وضعیتی است؟ بدین معنا که جمعیت یک میلیون و صد و بیست چهار هزار استان چند لیتر برثانیه و چند میلیون مترمکعب آب مصرف میکنند؟ سهم هر شهر به چه میزان است؟ میانگین تولید آب در استان به چه میزان است؟ آیا کسری آب داریم؟ یا مازاد تولید؟ و یا در یک سطح برابر قرار داریم؟ میزان هدر رفت آب در استان به چه میزان است؟ آیا از متوسط «هدر رفت» کشوری (25 درصد) بیشتر است یا کمتر؟
کمآبی در استان باعث خشک شدن چند حلقه چاه آب آشامیدنی شده است؟ چند دهنه چشمه و قنات را خشک کرده است؟ و کاهش آب چاه شده است؟ آبهای سطحی استان تا چه میزان سیرنزولی داشتهاند؟ کارکرد و نقش آب شیرینکنها در تامین آب استان به چه میزان است؟ متوسط بارندگی استان به نسبت سایر استانها به چه میزان است؟ موضوع مهم آن است که آیا استان با توجه به ساختار جغرافیایی، پتانسل امنیت غذایی دارد؟ مثلا میتوان در سبزیجات و گوجهفرنگی مستقل شد؟ آیا در میوه، گوشت، و نان میتوان مسقل بود و امنیت داشت؟
میزان وابستگی استان در حوزه علوفه و دام به چه میزان است؟ آیا به شکل کلی، استان ضرورت دارد در حوزه غذا به استقلال برسد؟ باید دید در کدام مولفه استان دارای سلب امنیت غذایی است؟ آیا غذا در «دسترس» نیست؟ یا غذا در دسترس است اما « سالم» نیست؟ یا در «دسترس» است و «سالم» است، اما « قدرت خرید» وجود ندارد؟ برطبق آخرین تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی بوشهر بیشترین میزان عدم ناامنی غذایی به مولفه سوم که « فقدان قدرت خرید» است، ارتباط دارد. در این راستا ضروری است مشخص شود نقشه این ناامنی غذایی در استان به چه شکل است؟ به تعبیری کدام شهر دارای بیشترین شکل نبود امنیت غذایی است؟ تا بر اساس آن مداخله صورت گیرد.