بامداد جنوب- امیرحسین حقیقی:
خیانتی که استاندار سابق در حق مردم استان در مورد ته‌لنجی کرد، حالا آرام آرام صدایش در می‌آید. ما در روزنامه بامداد جنوب بارها در این مورد نوشتیم که آنچه در دولت مصوب کردند، نیاز مردم استان را تامین نمی‌کند، بلکه باعث خواهد شد تا هزاران نفر از اهالی که روزی‌شان با دریانوردی و ملوانی می‌گذرد، دچار بحران شوند و نتوانند اموراتشان را بگذرانند.
از مدت‌ها پیش نیز کسانی که به مسائل اقتصادی آشنا بوده و از نزدیک به ملوانان در ارتباط هستند، در این مورد هشدارهای لازم را داده بودند اما گوش شنوایی وجود نداشت. در حالی که به روزهای خوب سال برای اقتصاد شهرهای بندری استان نزدیک می‌شویم اما لنج‌ها سه ماه است که خروج نکرده‌اند و بازار خالی از جنس است و همین مساله طاقت هزاران کاسب را در سراسر استان طاق کرد تا بالاخره تجمعی اعتراض‌آمیز نسبت به مصوبه دولتی در مورد ته‌لنجی داشته باشند. هر چند که ما اصولا با اصل ته‌لنجی موافق نستیم اما وقتی به قول نماینده بوشهر، گناوه، دیلم و خارگ مرکز‌نشینان در حال تجارت کانتینری هستند، چرا اهالی بوشهر که چند سالی است در رکود کامل اقتصادی به‌سر می‌برند، نمی‌توانند روزی خود را ببرند. پس از آن‌که اعتراضات کتبی و هشدارهای مردمی با واسطه و بی‌واسطه راه به جایی نبرد، مردم معترض دست به تحصن در بنادر گناوه و بندر ریگ زدند.
یکی از معترضان در گفت‌وگو با بامداد جنوب می‌گوید: ما با همان سهمیه ته‌لنجی که برای ملوانان از زمان قبل تعیین شده بود اجناس خود را تهیه می‌کردیم که وضعیت اقتصادی خیلی خوبی فراهم می‌کرد و با همان امرارمعاش می‌کردیم. پس از اعلام و رسانه‌ای شدن مصوبه ته‌لنجی، تقریبا بازار ما نابود شد و تمامی کسبه بندر گناوه که از این طریق اجناس مغازه خود را خریداری می‌کردند، بیکار شدند یا در آستانه تعطیلی قرار گرفته‌اند. از سوی دیگر اگر نگاهی به لنج‌دارانی که در این زمینه فعالیت می‌کنند، کنید برایشان به‌صرفه نیست که مسافت اینجا تا دبی را طی کرده و تمامی هزینه‌ها از جمله سوخت، هزینه خدمه (جاشو) و خطرهای احتمالی را به‌جان بخرند. تازه دردسرهای مجوزهای داخلی و بین‌المللی نیز به این هزینه‌ها اضافه می‌شود. آیا کسی نبوده که استاندار سابق را در این مساله توجیه کند؟ تا کی مردم ما باید چوب بی‌سوادی و بی‌کفایتی مسوولان را بخورند؟!
وی در ادامه یادآور می‌شود: بندر بوشهر، بندر دلوار، بندر عسلویه، بندر ریگ اینها شهرهایی هستند که بیشتر جنس‌های خارجی خود را از راه ته‌لنجی وارد کرده و نان شب بسیاری از این طریق تامین می‌شود. بیش از80 درصد مردم گناوه درآمدشان از روی همین بازار است و زندگیشان به همین امید می‌چرخد. مگر شهر گناوه چه تعداد کارمند دارد؟ آیا کارخانه تولیدی یا صنایع کشاورزی وجود دارد که جوانان بتوانند از بیکاری خلاص شوند.
از سوی دیگر ما که مغازه‌دار هستیم با گرفتن وام بانکی کارمان را شروع کردیم و هر ماه باید قسط با 30 درصد سود به بانک پرداخت کنیم که این مساله نیز فشار را روی ما چند برابر می‌کند. همچین اجناس پوشاک و لباس ما فصلی بوده و بنده خدایی که بارش هنوز داخل گمرک مانده و ترخیص نشده؛ جواب این ضرر را چه کسی باید بدهد؟ این واقعا برای مردم استان بوشهر ظلم مطلق است که عزیزان کله‌گنده در پایتخت که دور از دریا هستند با یک امضا زندگی ما را تحت تاثیر قرار دهند. والله ما هم حقی داریم از این دریا، مگر می‌شود هیچ بهره‌ای از آن نبریم.
این معرتض گناوه‌ای با اشاره به بیکاری تحصیل‌کرده‌های گناوه‌ای و روی آوردن آنها به مغازه‌داری تاکید می‌کند: بنده خودم لیسانس کامپیوتر دارم و شاگرد مغازه‌مان نیز تحصیل‌کرده دانشگاه در رشته عمران است اما واقعا هیچکاری برای ما وجود ندارد جز همین، از شما به‌عنوان یک رسانه مکتوب که صدای مردم محسوب می‌شوید ممنونم، بقیه باید بفهمند که همکاران ما با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنند. این مسوولان استانی کجا هستند که صدایی ازشان درنمی‌آید؟ به جز آقای خدری که حامی همیشگی ما بوده‌اند، تا به حال هیچ حمایت اساسی از هیچکدام از مسوولان ندیده‌ایم. از روزنامه بامداد جنوب تشکر می‌کنم که به‌عنوان رسانه، صدای مردم است و امیدوارم این گزارش بتواند دردی از این مردم دوا کند.
