صبوری و دوندگی بالا، رمز پیروزی ایران بود

بامداد جنوب:

بازی اول ایران در جام جهانی ۲۰۱۸ مقابل مراکش برگزار شد و بازی هیجان‌انگیز و نفسگیر در نهایت در دقایق آخر با حساب یک بر صفر به سود ایران به پایان رسید تا سه امتیاز شیرین در جام جهانی به حساب ایران واریز شود. در ادامه به اتفاقات و تحلیل بازی ایران و مراکش می‌پردازیم.

در بازی با مراکش و برخلاف چهار سال پیش، ایران با کارلوس کی‌روش پتاسیل جدیدی از خود نشان داد که با کار اصولی حتی در شرایطی مثل فوتبال ایران هم می‌‌شود، پیشرفت کرد. نمایش نود و چند دقیقه‌ای ایران مقابل مراکش در جام جهانی 2018 نشان‌دهنده بلوغ در کارهای تیمی و انفرادی توسط بازیکنان ایران بود و خیلی حیف می‌شد اگر شانسی که ایران لیاقتش را داشت، باز هم آنها را نادیده می‌گرفت. مانند تمامی تیم‌های دنیا چه در مسابقات ملی و چه باشگاهی که به شانس برای ضربه نهایی خود در بازی‌های نزدیک نیاز دارند، ایران نیز به این عامل نیاز داشت و بالاخره با چهار سال تاخیر، ایران به آنچه باید، دست پیدا کرد.

شاید ۲۰ دقیقه اول بازی ایران و مراکش، یکی از نفس‌گیرترین بازی‌های چند سال اخیر ایران بوده باشد؛ مربی مراکش توانست با تیزهوشی کی‌روش را سورپرایز کند و با سوپر پرسی که اجرا کردند، تیم ایران را حسابی تحت فشار قرار دادند به‌طوری که 4،3 موقعیت گل خوب در ۲۰ دقیقه اول نصیب مراکشی‌ها شد که با خوش‌شانسی این موقعیت‌ها به گل تبدیل نشد. مراکشی‌ها فشار را بر روی احسان حاج‌صفی گذاشته بودند و از جناح چپ به تیم ایران فشار می‌آوردند. جایی که بار دیگر مشخص شد بازیکنان ما به‌رغم تعداد قابل توجهی از آنها در اروپا بازی می‌کنند، باز هم از کمبود قرار گرفتن در اتمسفر یک بازی بزرگ رنج می‌برند و وقتی برای اولین‌بار در چنین اتمسفری قرار می‌گیرند، می‌توانند در دقایق ابتدایی بسیار پر‌اشتباه باشند. بازیکنان ایران بازی را در هر دو نیمه بسیار پر استرس، بدون تمرکز و پر اشتباه آغاز کردند. مساله‌ای که در 15 دقیقه اول هر دو نیمه باعث شد مراکش توپ و میدان را در اختیار گیرد و خطرناک‌ترین لحظاتش را نزدیک به دروازه ایران خلق کند.

اما با سپری کردن ۲۰ دقیقه اول، ایران کم کم خود را پیدا کرد و سردار آزمون که یکی از ضعیف‌ترین بازیکنان ایران در این بازی بود، نتوانست موقعیت تک به تک را تبدیل به گل کند و آه از نهاد میلیون‌ها ایرانی بلند شد. اما نکته‌ای که در نیمه اول به چشم آمد، ناتوانی حفظ توپ بازیکنان میانی ایران بود‌. به‌طوری که مسعود شجاعی طبق انتظار ضعیف‌ترین بازی خود را با پاس‌های اشتباه متوالی انجام داد و همین مساله باعث می‌شد تعداد پاس‌های صحیح متوالی ایران به سه هم نرسد و بلافاصله پس از این‌که توپ را به دست می‌آوردیم، آن را از دست می‌دادیم. شجاعی که در حفظ توپ ناتوان بود در ارسال پاس هم اشتباهات زیادی داشت و بارها تیم مراکش را در موقعیت گلزنی قرار داد.

نکته کلیدی دیگر در این دیدار که تا حدی بر خلاف پیش‌بینی‌ها بود، باز هم ارائه دفاع موسوم به «Defending deep» از سوی کارلوس کی‌روش بود. در حالی که انتظار می‌رفت بخش زیادی از بازی را با توجه به آنچه در دیدارهای تدارکاتی دیده بودیم، ایران پرس از بالا را انتخاب کند اما باز هم شاگردان کارلوس کی‌روش ترجیح دادند با آرامش عقب بنشینند و با حفظ تمرکز و پایین آوردن ضریب اشتباه در یک سوم تدافعی خودی بازیکنان مراکش را در مشت داشته باشند. مساله‌ای که بار دیگر در عمل رخ داد. مهدی بن‌عطیه و سایس مجموعا 50 بار توپ را میان یکدیگر به‌راحتی رد و بدل کردند که البته تنها سودش بالا بردن آمار مالکیت توپ برای مراکش بود. ایرانی‌ها بسیار هوشیار بودند. آنها 13 بار در طول بازی توپ بازیکنان مراکش را قطع کردند و 25 بار نیز با دفع توپ موثر نزدیک به باکس خودی، از ایجاد خطر جدی جلوگیری کردند.

در نیمه دوم بازی پایاپایی را از هر دو تیم شاهد بودیم و تیم ایران با اعتماد به‌نفس بیشتری در زمین حاضر شد و مراکشی‌ها نتوانستند برتری خود در نیمه اول را به ایران دیکته کنند. متاسفانه در این نیمه نیز بازی ضعیف مسعود شجاعی ادامه پیدا کرد و زمانی که او از زمین بیرون رفت تیم ایران با جسارت بیشتری بازی کرد و با آمدن طارمی، سامان قدوس به بازی، فاز تهاجمی ایران قدرت بیشتری پیدا کرد؛ متاسفانه در این بازی دو بازیکن کلیدی ایران به نام‌های امید ابراهیمی و علیرضا جهانبخش با مصدومیت زمین بازی را ترک کردند ولی بازیکنان جایگزین توانستند به‌خوبی جای آنها را پر کنند. با چنین نمایش قهرمانانه‌ای در طول 90 دقیقه اگر قرار بود باز هم الهه شانس به ایران بی‌محلی کند، واقعا عدالت زیر سوال می‌رفت. بسیاری معتقد هستند صبوری بالاخره رستگاری را به ارمغان می‌آورد. شاید دیر اما بالاخره زمانش می‌رسد. الهه شانس چهار سال با تاخیر پس از بوسه دراماتیک سامان قدوس روی توپی که حاج‌صفی روی دروازه فرستاد، روی شانه ایرانیان نشست. این کمترین حقی بود که پس از 270 دقیقه نمایش قهرمانانه مقابل سه تیمی که به وضوح از ایران قوی‌تر بودند، می‌توانست نصیب کارلوس کی‌روش، بازیکنان ایران و مردم ایران شود.

پیروزی تیم ملی فوتبال ایران مقابل مراکش در اولین دیدار گروه B جام جهانی 2018 یک پیامد تاریخی دیگر هم به همراه داشت و با تساوی پرتغال و اسپانیا حالا ایران صدرنشین این گروه شده است. پس از پیروزی یک بر صفر ایران مقابل مراکش، دو تیم اسپانیا و پرتغال با یکدیگر 3-3 مساوی کردند تا یک امتیازی شوند و در نتیجه تیم ملی ایران برای اولین‌بار در ادوار حضورش در جام جهانی پس از پایان بازی‌های گروهش صدرنشین شود.

برجای مانده از پیروزی مقابل مراکش

صحنه کلیدی عملکرد بیرانوند، عملکرد وی برابر یک شوتِ کاملا خطرناک بود؛ صحنه‌ای که به‌عنوان یکی از کلیدی‌ترین لحظات مصاف با مراکش به شمار می‌رود. همانطور که پیش‌تر عنوان شده بود، برای نتیجه‌گیری در جام جهانی نیاز به چنین عکس‌العمل‌هایی داریم؛ واکنش‌هایی که علاوه بر نجات‌بخش بودنِ دروازه، موجب تهییج و افزایش اعتماد به‌نفس در کلِ تیم می‌شود. بیرانوند به‌طور کل در این دیدار دو سیو داشت و در خروج‌ها نیز عملکرد خوبی از خود برجای گذاشت. با توجه به انتقادات فراوانی که از این گلر می‌شد، فشارها روی بیرانوند زیاد بود و در چنین شرایطی حفظ «اعتماد به‌نفس» و «تمرکز» کار بسیار دشواری خواهد بود که بیرانوند به‌خوبی از عهده آن برآمد. در این خصوص نقش کادرفنی نیز در ایجاد شرایط ذهنیِ مناسب، حائزاهمیت و قابل توجه است.

در حالی‌که با شکست تحقیرآمیز تیم ملی عربستان مقابل روسیه در بازی افتتاحیه دید جهانی نسبت به فوتبال قاره آسیا خدشه‌دار شده بود، تیم ملی ایران توانست اعتبار فوتبال آسیا را بار دیگر زنده کند.

تیم ملی فوتبال ایران توانست در اولین دیدار گروه B جام جهانی تیم قدرتمند مراکش را با نتیجه یک بر 0صفر از پیش رو بردارد و ضمن این‌که سه امتیاز را به‌دست آورد در حضور تیم‌هایی همچون اسپانیا و پرتغال صدرنشین گروه خود نیز شد. این اتفاق یک روز پس از شکست تحقیرآمیز عربستان مقابل روسیه در دیدار افتتاحیه افتاد که دید منفی رسانه‌های خارجی را به فوتبال آسیا در پی داشت. باخت عربستان در حالی اتفاق افتاد که آنها با چند تیم مطرح جهانی دیدار دوستانه برگزار کرده بودند و هیچ کدام به کارشان نیامد اما شاگردان کی‌روش به‌رغم مشکلات عدیده در برگزاری چنین دیدارهایی توانستند اعتبار فوتبال آسیا را دوباره زنده کنند. لازم به ذکر است که تیم فوتبال استرالیا هم در بازی روز گذشته خود با نتیجه 2بر یک شکست خورد تا همچنان ایران با 3 امتیاز، تیم اول آسیا باشد.

اما پس از پیروزی ایران، اکثر اهالی فوتبال اعتقاد داشتند که نتیجه تساوی اسپانیا و پرتغال به‌نفع ماست و بعد از رقم خوردن این نتیجه، خوشحال بودند. اگر چه این نتیجه سبب شد ایران صدرنشین گروه مرگ باشد اما اگر قرار را به رویاسازی و صعود بگذاریم، تساوی پرتغال و اسپانیا نتیجه‌ای بد برای ایران بود اما دلیل این موضوع؛ ایران در شرایطی از مرحله گروهی صعود می‌کند که یکی از تیم‌های اسپانیا و پرتغال حذف شوند. بنابراین پیروزی در بازی مستقیم این دو تیم، تکلیف ایران را مشخص می‌کردند و ما می‌دانستیم باید تلاش کنیم همراه با این تیم راهی مرحله بعد شویم. چه بهتر می‌شد که این تیم اسپانیا باشد، چراکه در این صورت فرصت لغزش برابر این تیم و از دست دادن صدرنشینی را داشتیم. 

همچنین در صورت وجود یک برنده در آن بازی، ایران با دو تساوی می‌توانست جواز صعود را قطعا به دست آورد، چراکه در بدترین حالت، در هفته پایانی با یک تیم ۷ امتیازی و یک تیم ۴ امتیازی روبه‌رو بودیم اما الان ممکن است در هفته پایانی که ۵ امتیازی خواهیم بود (با فرض دو تساوی) با دو تیم ۵ امتیازی روبه‌رو باشیم و به‌دلیل تفاضل گل کمتر یا گل زده کمتر (تساوی پرگل اسپانیا پرتغال) از صعود باز بمانیم. البته فراموش نکنیم در دو بازی سخت مقابل اسپانیا و پرتغال، کار بسیار سختی پیش‌رو داریم و امتیاز گرفتن از این تیم‌ها کار آسانی نیست.