کریم جعفری
گزارشی که شب گذشته در مورد داستان سرایی آمریکا در مورد سامانه پدافندی تاد بر اساس گزارش سفارشی وزارت جنگ آمریکا و شرکت لاکهید مارتین سازنده این سامانه نوشتم تحلیلی بود از وضعیت بغرنج و آشفته تکنولوژی آمریکایی در میانه سرکوب سامانه‌های پدافندی و شلیک بی‌هدف و بی‌امان آنها برای جلوگیری از اصابت‌های متعدد و ویرانگر موشک‌های ایرانی. اما حالا یک پایگاه خبری دیگر نیز دست به گزارش شده تا روایتی متفاوت از اوضاع آشفته رژیم صهیونیستی و آمریکا بدهد.
این گزارش که پایگاه خبری میدل ایست آی منتشر کرده، در واقع تلاشی است برای تبرئه رژیم سعودی و امارات از همکاری و مشارکت در جنگی که علیه ایران توسط ائتلاف صلیبی یهودی راه انداخته بودند. این واقعیت که کشورهای عربی نتوانستند مانع از بهره‌برداری آمریکا، فرانسه، انگلیس و حتی آلمان از پایگاه‌های موجود در این کشورها برای کمک به رژیم صهیونیستی شوند، حالا با این گزاره روبرو شده که آنها از اینکه ایران دامنه آتش و جنگ را به این کشورها نکشاند باید سپاسگزار باشند....
نه تنها شلیک پرتعداد موشک‌های پدافندی برای رهگیری موشک‌های ایرانی دشمن را دچار کمبود موشک کرده بود بلکه استفاده گسترده و سنگین از امانه‌ها و لانچرها نیز آنها را دچار فرسایش کرده بود تا جایی که نیاز به بهره‌گیری از سامانه‌های جدید در دستور کار قرار گرفت.
در همان روزهای نخست جنگ در ضمن گزارش‌های متعددی یادآور شدم که اگر روند نبرد به همین شکل ادامه پیدا کند دشمن یهودی با مشکل موشک‌های پدافندی روبرو خواهد شد (هرچند این موشک‌ها از همان ابتدا هم کارایی چندانی نداشتند و صرفاً ابزاری برای تقویت روحیه خراب شهرک نشینان بودند) اما پایگاه خبری میدل‌ایست‌آی اولین رسانه‌ای بود که گزارش داد رژیم صهیونیستی به سرعت در حال کاهش ذخایر موشک‌های رهگیر ایالات متحده و همچنین زرادخانه موشک‌های رهگیر سامانه «پیکان» است.
وال‌استریت‌ژورنال و گاردین بعداً این گزارش را تأیید کردند. گاردین بعداً در ماه ژوئیه گزارش داد که پس از درگیری، ایالات متحده تنها حدود ۲۵ درصد از موشک‌های رهگیر پاتریوت را که برنامه‌ریزان پنتاگون برای تمام عملیات نظامی ایالات متحده در سطح جهان مورد نیاز ارزیابی می‌کنند، در اختیار دارد. یک مقام آمریکایی این تعداد طبقه‌بندی شده را به میدل‌ایست‌آی تأیید کرد.
در این گزارش آمده است: ایالات متحده همچنین موشک استاندارد-۳ (SM-۳) را که بر روی ناوشکن‌های موشک هدایت‌شونده کلاس «آرلی بورک» نصب شده بود، برای دفاع از اسرائیل شلیک کرد. با وجود اینکه سیستم دفاع هوایی سه لایه اسرائیل توسط قدرت آتش اضافی آمریکا پشتیبانی می‌شد، ایران توانست درست تا زمان دستیابی به آتش‌بس، «موشک‌هایی» را به شهرهای اسرائیل شلیک کند! (دقت کنید، موشک‌هایی!!)
روزنامه انگلیسی تلگراف گزارش داد که موشک‌های ایرانی مستقیماً به پنج تأسیسات نظامی رژیم صهیونیستی اصابت کردند (این همان گزارش کذایی است که به دانشگاه اورگان منسوب بوده که تلاش داشت تا سطح اصابت موشک‌های ایرانی به مراکز نظامی امنیتی رژیم را محدود نشان دهد). موضوع جالب توجه آن است که در گزارش میدل ایست آی نیز به شکل قابل توجهی تلاش شده تا بر موفقیت سامانه‌های پدافندی ناتو در دفاع از صهیونیست‌ها تاکید شود که نشان می‌دهد ما با یک گزارش بی‌طرفانه روبرو نیستیم.
با این حال، تلاش برای پیدا کردن حقیقت میان این همه دروغ کاری سخت است چرا که دشمن چنان اطلاعات دروغ و فیک را میان چند خبر واقعی منتشر می‌کند که کشف همان حقیقت هم سخت است! با این حال «داگلاس بیرکی» مدیر اجرایی موسسه مطالعات هوافضای «میچل» گفته بود: «نقطه ضعف این است که در معرض خطر اتمام ظرفیت انبار خود هستید. ما فقط تعداد محدودی موشک رهگیر و توانایی تولید آنها را داریم.» این یک حقیقت است که دشمن توان تولید اندک سامانه‌های پدافندی را دارد...
در بحبوحه این کمبود، وال استریت ژورنال روز جمعه گزارش داد که برخی از مقامات آمریکایی حتی در مورد انتقال موشک‌های رهگیر تاد خریداری شده توسط عربستان سعودی و انتقال آنها به سرزمین‌های اشغالی بحث کرده‌اند. یک مقام آمریکایی به میدل‌ایست‌آی گفت که این مذاکرات پس از آن صورت گرفت که عربستان سعودی پیشنهادهای مودبانه و تلاش‌های توافقی ایالات متحده را رد کرد. هر دو مقام آمریکایی گفتند که ایالات متحده از امارات متحده عربی خواسته است که موشک‌های رهگیر را با اسرائیل به اشتراک بگذارد. هیچ‌کدام از آنها تأیید نکردند که آیا موشک رهگیر رسیده است یا خیر.
امارات متحده عربی اولین کشور غیر آمریکایی بود که سامانه تاد را خریداری و در سال ۲۰۱۶ فعال کرد. این سامانه در خلال حملات موشکی و پهپادی ارتش یمن به ابوظبی و دبی موفقیتی برابر صفر داشت و هیچ وقت ادعاهای مطرح شده در مورد رهگیری موشک‌های یمنی توسط سامانه تاد مستقر در امارات تایید نشد! طبق این گزارش، جستجوی جهان برای یافتن سامانه‌های رهگیر به یک کار رایج برای تعداد کمی از مقامات منتخب آمریکایی تبدیل شده است، زیرا رژیم صهیونیستی و اوکراین به‌عنوان متحدان آن، هر دو با دشمنانی روبرو هستند که به موشک‌های بالستیک و پهپادهای بسیار ارزان‌تری متکی هستند.
اما امتناع عربستان سعودی از کمک به رژیم صهیونیستی، مقامات واشنگتن را به شدت تحت تأثیر قرار خواهد داد. پیش از حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ و عملیات طوفان الاقصی، ایالات متحده در تلاش بود تا سامانه دفاع هوایی رژیم صهیونیستی را با متحدان خلیج فارس در بخشی از یک «ناتوی خاورمیانه» که بسیار مورد توجه قرار گرفته بود، ادغام کند. تحلیلگران منطقه به میدل ایست آی گفتند که در عوض، کشورهای حوزه خلیج فارس از درگیری اسرائیل و ایران کنار کشیدند و احساس کردند که برای احیای روابط با جمهوری اسلامی ایران «حق» دارند.
این موضوع البته نمی‌تواند چندان دقیق باشد. سعودی‌ها به تازگی 60 تیر موشک از مجموع 360 تیر سفارشی را دریافت کرده‌اند و اماراتی‌ها نیز ذخیره چندان قابل اتکایی ندارند! اصرار بر رد درخواست امریکا توسط عربستان و امارات هر چند بیانگر احتیاط این دو کشور است، اما نشان می‌دهد که شلیک 150 تیر موشک تاد در کمتر از 12 روز اوضاع را برای رژیم صهیونیستی به شدت بغرنج کرده بود. در حالی که ایران به گفته دشمن نزدیک به 600 موشک شلیک کرده، بیش از سه هزار تیر موشک پدافندی توسط صهیونیست‌ها شلیک شده است!!
تلاش رسانه‌های غربی برای توجیه انهدام بخش بزرگی از زیرساخت‌های رژیم صهیونیستی باوجود استقرار این تعداد سامانه پدافندی با پناه بردن به بهانه «کمبود تعداد موشک‌های رهگیر» بخشی از یک راهبرد کلان‌تر برای ایجاد فضای تنفس جهت سامانه‌های پدافندی ساخت غرب و رژیم صهیونیستی است. آنها با این بهانه‌ها که اگر تعداد کافی «موشک و لانچر» در اختیار داشتیم (دیگر سرزمین‌های اشغالی جای استقرار بیشتر را نداشت! دقیقا می‌خواستند کجا مستقر کنند!) ایران نمی‌توانست این سطح از آسیب را وارد کند.
دقت داشته باشید که سرزمین‌های اشغالی 25 هزار کیلومتر مربع است و کشوری مانند آلمان 15 برابر آن مساحت دارد. در حالی که طرف آلمانی چند آتشبار پیکان را از رژیم صهیونیستی خریداری کرده و حالا می‌خواهد موشک‌های سامانه غیرقابل اتکای پاتریوت را هم برای پوشش نیازهای اوکراین تولید کند، باید گفت این کشور تا چه اندازه می‌تواند از منافع، شهرها، صنایع و تاسیسات مهم در برابر یک حمله موشکی و پهپادی گسترده دفاع کند؟ این موضوعی است که باید به آن توجه کرد.
از طرف دیگر، باید توجه داشت که پایگاه‌های امریکا در منطقه بسیار پراکنده هستند و دفاع از این پایگاه‌ها بسیار سخت است. این موضوع در حمله موشکی محدود به العدید ثابت شد. ناتوانی سامانه‌های پاتریوت مستقر در شبه‌جزیره 11 هزار کیلومتر مربعی قطر در مقابله با 14 تیر موشک بسیار قدیمی ایرانی ثابت کرد که دشمن به لحاظ پدافندی بسیار ضعیف است و اگر جنگی فراگیر دربگیرد و به جای 14 موشک در چند نوبت مثلا 60 تیر موشک به پایگاهی مانند العدید شلیک شود، چیزی از این پایگاه نخواهد ماند.
این چنین مسائلی است که باعث شده تا رسانه‌های غربی هر روز گزارش‌های متفاوت و با رنگ و لعاب جدیدی از موضوع پدافند موشکی غرب منتشر کنند. همین امروز بسیاری از خریداران از سطح پایین این سامانه‌های گلایه دارند. به عنوان مثال، ژاپن که با هزینه چند میلیارد دلاری 100 تیر موشک استاندارد 3 را از امریکا خریداری کرده امروز به خوبی می‌داند این تعداد موشک نمی‌توانند در برابر شلیک 25 تیر موشک بالستیک کره شمالی یا چین از یکی از تاسیسات این کشور دفاع کند.
نبرد وعده صادق 3 و اصابت صدها تیر موشک ایرانی به سرزمین‌های اشغالی و اصابت 6 تیر موشک به مرکز فرماندهی مرکزی امریکا، غرب و نوچه‌های امریکا را به شدت ترسانده است. اگر ایران می‌تواند چنین آسیب ویرانگری با این سطح از تراکم پدافندی بزند، در یک نبرد مستقیم با چین، یگان موشکی ارتش خلق چین می‌تواند چه بلایی بر سر پایگاه‌های امریکا در شرق، جنوب شرق و جزایر اقیانوس آرام و هند وارد کند؟ این سوال مهم و اساسی است که ذهن بیمار غربی‌ها را درگیر کرده و آنها را ناچار به ترویج چنین مطالب و مهملاتی می‌کند!!
