کریم جعفری:
چند روز پیش بود که تروریست‌های بی‌وطن و مزدورها در مرزهای شرقی کشور چند تن از مرزبابان ایران عزیز و بزرگ را هدف آماج گلوله‌های ناجوانمردانه خود قرار داده و به شهادت رساندند. من به‌عنوان یک روزنامه‌نگار مخالف روایت رسمی منتشر شده به وسیله ارگان مربوطه هستم که می‌گوید که تروریست‌ها از داخل مرز پاکستان و هنگام تعویض پست این 10 مرزبان وطن را هدف گلوله‌های تیربار گرینف خود قرار داده و سپس متواری شده‌اند. بر اساس گفته یکی از سربازانی که زخمی شده و تحت مداوا قرار دارد، تروریست‌ها وارد محدوده پاسگاه مرزی شده، به درجه‌دارها تیر خلاص زده و حتی یکی از سربازان را هم با خود به خاک پاکستان برده‌اند که از سرنوشت وی اطلاعی در دست نیست. اینکه چرا در این بازه زمانی تروریست‌ها وارد عمل شدند، به علل و عوامل مهمی باز می‌گردد که در ادامه به‌صورت خلاصه به آن اشاره خواهیم کرد.
این عملیات تروریستی، بفرموده است، یعنی یک آمر یا آمرانی دارد که به خوبی برای ملت شناخته شده هستند. گروه تروریستی جیش العدل، به تنهایی و بدون پوشش امنیتی و اطلاعاتی دولت پاکستان نمی‌تواند دست به چنین اقدامی بزند، بنابراین باید دید چه کسی به آنها دستور داده که دست به این اقدام بزنند، روشن است که سعودی‌ها پشت این مساله قرار دارند. ما برای آنکه ظرف زمانی را بشناسیم، به نزدیک شدن به انتخابات باید تکیه کنیم، جایی که حامیان گروه‌های تروریستی تاکنون موفق به اجرای هیچ طرح دقیقی در حوزه ضدامنیتی نشده‌اند و باید اوضاع را آشفته کنند.
جیش العدل یکی از ابزارهای اقدامات ضدامنیتی در مرزهای شرقی کشور است. جایی که سال‌های سال است سعودی‌ها، قطری‌ها، اماراتی‌ها با هدایت و برنامه اطلاعاتی انگلیسی‌ها و پشتیبانی و حمایت پاکستانی‌ها وارد عمل شده و تلاش می‌کنند تا امنیت عمومی را مخدوش کنند. بدون شک در طول چند روز آینده بر شدت این اقدامات در مناطق دیگر هم افزوده خواهد شد، هر چند که ما به نیروهای امنیتی خود باور داشته و مانند همیشه به فرزندان غیور وطن تکیه می‌کنیم، اما حجم توطئه به‌اندازه‌ای زیاد است و دانسته‌های ما حکایت از این دارد که باید دقت بیشتری کنیم.
اما عامل بعدی در این اقدام را باید به تلاش‌های برخی واحدهای سیاسی پاکستانی برای تقویت روابط با تهران دانست. در ایران، تاکید بر آن است که روابط با پاکستان به هر شکل ممکن حفظ شود و اقدامات امنیتی و ضدامنیتی صورت گرفته در مرزهای دو کشور با همکاری، همراهی و سعه‌صدر حل و فصل شود. سعودی‌ها می‌خواهند این اصل در جمهوری اسلامی ایران برداشته شود و دیگر کسی با پاکستانی‌ها بر اصل هم‌زیستی صحبت نکند. فاجعه میرجاوه آن اندازه سخت و تلخ بود که کسی نمی‌تواند به سادگی از کنار آن بگذرد. دولت پاکستان باید در این زمینه پاسخگو باشد و اگر نمی‌تواند مرزهایش را حفظ کند، دستکم اختیار حضور در عمق و پیگرد را به طرف ایرانی بدهد، چرا که ممکن است همین حادثه برای آنها هم روی دهد. هر چند که پاکستانی‌ها نشان داده‌اند جان نظامی، مرزبان، سرباز و شهروند برایشان چندان اهمیتی ندارد و روزانه ده‌ها نفر بر اثر درگیری‌های مختلف نظامی در مناطق مختلف این کشور کشته می‌شوند.
به‌عنوان آخرین عامل در این اقدام نظامی باید به شکست‌های سعودی در یمن، سوریه و قطر اشاره کرد. سعودی‌ها می‌دانند که بیش از این نمی‌توانند در منطقه آزادی عمل داشته باشند و می‌خواهند تهران را در مرزهایش درگیر کنند. پیش از این اخبار و اطلاعات بسیاری در مورد برنامه‌های دقیق و هدفمند طرف‌های عربی برای ایجاد تنش در مرزهای شرقی کشورمان منتشر شده بود. باید این اطلاعات را جدی گرفت و برای برخورد با آنها برنامه داشت.
در افغانستان بخش‌هایی از طالبان جدا شده و با تشکیل هسته‌های داعش، تلاش دارند که تحت عنوان خلافت در داخل ایران سربازگیری و عضوگیری کنند. طالبان به دلیل نوع نگاه داخلی به افغانستان این پتانسیل را نداشت، ولی با توجه به ماهیت داعش این توانایی وجود دارد که برخی از جوانان مناطق شرقی کشور جذب شعارهای خاص داعش شده و تحت حمایت‌های مالی، تسلیحاتی، آموزش‌های نظامی و عقیدتی این گروهک وارد کشور شده و فعالیت کنند. این تقریبا یک هشدار جدی است. ضرورت دارد که داعش را در داخل افغانستان به‌سرعت کنترل کرد، در این مسیر علاوه بر همکاری نزدیک با دولت افغانستان، باید با کشورهای همسایه هم وارد مذاکره شد. هر چند که بر این باوریم بخشی از سازمان اطلاعات ارتش پاکستان که قدرتمندترین نهاد امنیتی این کشور است با داعش در افغانستان همکاری دارد.
فارغ از این مسائل، مرزهای کشور باید به تجهیزات به‌روز، ضدزره و رصد فردی و هوایی مجهز شود. جان 10 مرزبان کم نیست که به‌خاطر یک اشتباه گرفته شود. حادثه تلخ چند سال پیش که باز هم مرزبانان به دلیل اشتباه صورت گرفته به وسیله فرماندهی خود توسط تروریست‌ها قتل عام شدند را هیج وقت فراموش نخواهیم کرد، آن روزها هم تاکید کردیم که ضرورت تجهیز نیروی مرزبانی به تجهیزات مقاوم در برابر سلاح‌های کالیبر بالا و حتی آرپی‌جی از اولویات است و اگر در این مسیر تساهل کنیم، شاهد تلفات بسیار بیشتری خواهیم بود. ما اگر نمی‌توانیم در کشور همسایه امنیت ایجاد کنیم، باید دیوار خانه خود را بلندتر، محکم‌تر و ایمن‌تر بسازیم.
