کریم جعفری:در طول روزهای گذشته بارها و بارها در مورد فرصت ایجادشده در بازار قطر برای صادرات کالاهای ایران صحبت کردیم و در چند نوبت تیتر یک و عکس یک روزنامه را هم به این موضوع اختصاص دادیم. در همین بازه زمانی، با بسیاری از صاحبان کالا، خدمات، صادرکنندگان، صاحبان شناور، تجار و کسانی که دستی بر آتش دارند وارد گفت‌وگو شده و در این زمینه موارد متعددی را به‌صورت خصوصی بررسی کرده و به نتایج مشخصی هم رسیده‌ایم.
در یک کلمه، پس از گذشت چند هفته هنوز هم هماهنگی لازم میان بخش‌های مختلف ورودکننده در این حوزه به وجود نیامده و انتظار هم نداریم که هماهنگی صورت بگیرد. هر چند نمی‌خواهم ریز مسائل و مشکلات را مطرح کنم، چون نه حوزه تخصصی من است و نه دوست دارم باعث رنجش خاطر کسی شوم، اما به‌عنوان یک رسانه‌ای که دلش برای استان و شهرش می‌سوزد از خبرهایی که می‌شنوم کاملا ناامید شده‌ام. هر چند برخی از دوستان مسوول در ادارات کل مختلف خبرهای خوشحال‌کننده‌ای به‌زعم خود می‌دهند، اما به قول معروف این‌ها همه‌اش حرف بوده و تا عمل فاصله بسیاری وجود دارد.
یکی از فرصت‌های بی‌نظیری که بوشهر دارد، مبحث صادرات دوباره کالاهای مختلف به قطر است. این کشور علاوه بر آنکه نیازهای غذایی دارد، در حوزه‌های دیگر هم نیازهایی دارد که کشور ما نمی‌تواند آن را تامین کند و تا پیش از این از بنادر آزاد امارات متحده عربی این نیازها تامین می‌شد. تحریم قطر توسط برادران عربش باعث شده تا فعلا مساله انتقال کالا منتفی شود و حتی برخی از کشورهای صادرکننده به قطر برای آنکه سعودی‌ها چندان ناراحت نشوند، میزان تجارت خود با این امیرنشین را کاهش داده‌اند.
با این حال، قطری‌ها کشور پولداری هستند و در کوتاه‌مدت و میان‌مدت می‌توانند به‌نوعی تحریم‌ها را دور بزنند. برای دور زدن تحریم‌ها آنها در محیط پیرامونی خود هیچ‌کشوری به‌جز ایران ندارند و در ایران هم هیچ استانی به اندازه بوشهر بندرهای متعددی که نزدیک به قطر باشد، ندارد. اما چه شده است که ما هنوز موفق نشده‌ایم این نیازها را سنجیده و با آن برخورد صحیحی کرده و در شرایط بی‌پولی کشور نتوانیم از آن درآمد کسب کنیم و حتی به استان خودمان هم پول وارد کنیم؟
بوشهر که منطقه آزاد نشد که بخواهد از فرصت‌های محدود آن برای ورود و خروج کالا استفاده کند. با این حال، در استان فرصت‌هایی وجود دارد که با تکیه بر آن می‌توان آینده را بهتر ساخت. جزیره مصنوعی نگین که تاکنون ده‌ها میلیارد تومان برای ساختش هزینه شده، در صورت رایزنی صحیح مسوولان (البته اگر مسوولی دلش بسوزد) می‌تواند با مشورت مرکز به صورت محل صادرات دوباره به کشور قطر تبدیل شود.
این جزیره با مساحت کافی می‌تواند هزاران کانتینر را در خود جای داده و با یک گمرکی محدود به کشور قطر صادر شود. این همچنین تجربه‌ای گرانبها در حوزه صادرات کالا به کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز و حتی عراق است که اگر تجار و بازرگانان ایرانی به آن آشنا شوند و با همتایان قطری و عراقی خود بر سر آن به توافق برسند. در این زمینه لازم است کارهای جدی و بزرگی شود، چرا که همین بلایی که امروز بر سر قطر درآمد در سال‌های آیند و شاید هم ماه‌های آینده بر سر کویت یا عمان در بیاید.
لینک کوتاه:
گزارش خطا
پسندها: ۰
نظرات بینندگان
تازه های سایت