بامدادجنوب- مهدی محمدی:
استان بوشهر با وجود آنکه فقیر نیست، اما در میان استان‌های کمتر برخوردار کشور قرار گرفته است و عمده‌ترین دلیل این مساله هم، نبود مدیران کوشا، توانمند و دلسوز است. مدیرانی که عموما با لابی انتخاب شده و با قرار گرفتن در مصدر امور نه تنها به فکر خود و حفظ موقعیت‌شان هستند، بلکه به گونه‌ای رفتار می‌کنند که هیچ نیروی قابلی پس از حضورشان آماده مدیریت و ادامه کار نشود. برخی از مدیران بوشهری متاسفانه به جای آنکه افراد باتجربه و قوی را در کنار خود برکَشند، دنبال افراد کوچک‌تر و کوتوله می‌گردند تا به این ترتیب همیشه حرف آخر را خود بزنند و منتقد و مشاور دلسوزی نداشته باشند.
این افراد که عموما ید طولایی در تملق، چاپلوسی و بله قربان‌گویی دارند، با تعریف و تمجید از جناب رئیس اجازه رشد بیشتر به او را هم نمی‌دهند، که اگر چنین بود، تاکنون فقط 10 بوشهری در سال‌های پس از انقلاب در سطح مدیریت‌های میانی و رده سوم کشور (مدیریت‌های رده اول و دوم پیشکش) رشد می‌کردند و به جایی می‌رسیدند. ناتوانی در مدیریت زمان، سرمایه، استفاده از مشاوران کارکشته و بدتر از همه، خودبزرگ‌بینی و خودرایی باعث شده تا بوشهر چند گام از استان‌های دیگر عقب بیفتد. در حالی که ادعا می‌شود سالانه صدها میلیارد تومان پول وارد استان می‌شود، اما جای این پول‌ها مشخص نیست و هر روز صدای ناله یکی از بخش‌های مردم این استان بلند می‌شود.
آنچه در ادامه می‌خوانید، گزارشی از یکی از همین مشکلات است که در یکی از بخش‌های شهرستان جنوبی دیر برای مردم این منطقه روی داده است. بامداد جنوب بدون هیچ کم و زیادی، البته با ویراش برای روان شدن متن، این گزارش را به نقل از خبرگزاری فارس منتشر می‌کند
کمبود امکانات در شهرستان دیر سبب شده تا بیشتر مردم این شهرستان، سواحل زیبای آن را به‌عنوان یک مکان مناسب برای تفریح انتخاب کنند. یکی از این سواحل بکر و دست نخوردنی که می‌تواند سبب آرامش روحی افراد شود ساحل بردخون در شهرستان دیر است که به دلیل خور طبیعی خدادادیش مامن مناسبی برای علاقمندان به ساحل‌گردی و ماهیگریی با قلاب محسوب می‌شود.
در طول ایام سال معمولا در تمامی رده‌های سنی و علی‌الخصوص افراد بازنشسته، عده‌ای را می‌توان در تعطیلات آخر هفته در سواحل بردخون مشاهده کرد که با قایق‌های 14 فوت با موتور 15 اسب بخار که به لحاظ قوانین و بخشنامه‌های موجود نیازمند مجوزی برای ورود به سواحل ندارند، سعی می‌کنند با ورود به محدوده ساحلی ساعاتی را در آرامش دریا و فارغ از گرفتاری‌های روزانه به تفریح و ماهیگیری با قلاب به سر ببرند. وضعیت قایق‌های این افراد به گونه‌ای است که به دلیل سبکی و قدرت بسیار پایین موتورهای آن در کنار سخت‌گیری دریابانی برای امنیت جانشان، قادر به خروج از ساحل و ورود به دریا نیستند و معمولا صاحبان این قایق‌ها هم برای حفاظت از خود وارد دریا و آب های پر عمق نمی‌شوند.
معمولا این افراد پس از بازگشت از محدوده ساحلی، اقدام به پارک قایق‌های خود در گوشه‌ای از ساحل کرده و بدون این که بخواهند موجبات ناراحتی فرد یا افرادی که بخشی از ساحل را با قایق‌های بزرگ‌تر اشغال کرده‌اند شوند، این مکان را برای تعطیلات آخر هفته ترک می‌کنند به این امید که حافظان نظم و انضباط که بر سواحل به دلیل ماموریت ذاتی اشرافیت دارند از اموال آنها نیز محافظت خواهند کرد.
نکته قابل تامل این است که با وجود این که این قایق‌ها مطلقا سبب سلب آرامش و آسایش دیگر قایق‌ها در محدود ساحل بردخون نمی‌شوند، عده‌ای از افراد محلی به دلایلی در شب 10 ماه مبارک رمضان و در حالی که مردم در حال راز و نیاز با پرودگار خود بودند در حرکتی به دور از اخلاق اقدام به تخریب گسترده این قایق‌ها به جرم این که در ساحل بردخون پارک شده بودند، کردند.
البته در کنار تخریب این قایق‌ها که به شکل نامناسبی، با شکستن قفل و سوراخ کردن آنها همراه بوده، اقدام به رهاسازی آنها در بیابان‌های اطراف کرده و از لحاظ مادی و روانی خساراتی عمده به صاحبان این قایق‌ها وارد کردند که جدا از ابعاد دینی و انسانی موضوع، هیچ‌کس هم جوابگوی این خسارات به افراد نیستند.
بر اساس برآوردهای انجام شده 203 قایق موتوری با حجم موتور 75 الی 100 اسب بخار در این محدوده وجود دارد که فقط 23 قایق آن دارای مجوز صید و صیادی بوده و مابقی بدور از چشم مسوولین، اقدام به رفتن به دریا می‌کنند که وجود این همه میگوی قاچاق در بازار شهرستان دیر خود گواه بر این موضوع است هرچند طرح دریابس سبب شده که فعلا این نوع صید تعدیل شود.
حال این سوال مطرح است که مسوول حفظ و حراست از اموال مردم به عهده کیست؟ چرا عده‌ای دریا را صرفا حق خدادادی خود می‌دانند و حاضر هستند بدون داشتن مجوز صید و ورود به دریا تمام سواحل نیلگون خلیج فارس در دریای سرزمینی را درنوردند اما طاقت چند نفر جوان و بازنشسته که به دلیل ماهیت قایق‌هایشان که 14 فوت با موتور 15 اسب بخار است را ندارند و نمی‌توانند تحمل کنند که این افراد در پایان تعطیلات هفتگی دمی در این قایق‌ها در محدود نزدیک به ساحل اطراق کرده و با قلاب ماهیگیری کنند؟ حال که چنین شده و اموالی دچار خسارت گردیده چه ساختاری موظف به اعاده حقوق این افراد است؟ چرا این افراد خسارت‌دیده با مراجعه به مسوولین محلی در شهرستان دیر،کسی جوابگو آنها نیست؟
انتظار می‌رود شرایطی توسط متولیان امر ایجاد شود که عده‌ای قانون‌گریز به خود اجازه زدن خسارت به اموال مردم را نداشته باشند و اگر هم قایق‌هایی با داشتن حجم 14 فوت و موتور 15 اسب بخار قانونا برای ورود به ساحل و خور نیاز به مجوز دارند نیز به این افراد اعلام شود تا آنها نیز فکری به حال خود کنند.
لینک کوتاه:
گزارش خطا
پسندها: ۰
نظرات بینندگان
تازه های سایت