بامدادجنوب- هدی خرمآبادی:

هفته پیش تصویری در فضاهای مجازی منتشر شد که بیانگر سوختن فلرها و ایجاد آلودگی شدید در عسلویه بود که به دنبال آن، مسوولان علت این واقعه را قطعی برق اعلام کردند. برای بررسی کارشناسانه این مساله حساس که با سلامت شهروندان ارتباط مستقیم دارد و با توجه به مشعل سوزي گسترده در هفته هاي اخير در سطح منطقه و الودگي هواي ناشي از ان به منظور صدور اقدامات اصلاحي و كاهش مشعلسوزي روز چهارشنبه جلسه هیاتمديره سازمان منطقه ويژه با حضور معاون محيط زيست وزارت نفت و رئيس محيط زيست شهرستان عسلويه تشكيل شد.
در همین راستا، يوسفي فرمانده ارشد مديريت بحران منطقه پس از پایان ارائه گزارش تحليلي كيفيت هواي منطقه و بررسي مشعلسوزي پالايشگاههاي گاز مصوب کرد که كميته بهبود كيفيت هواي منطقه با حضور مديران ارشد شركت مجتمع گاز پارس جنوبي، شركت نفت و گاز پارس، نمايندگان شركت ملي نفت، وزارت نفت و سازمان محيط زيست جهت پيگيري موضوع تشكيل شود.
این در حالی است که با توجه به اينكه آلودگي هواي هفته گذشته ناشي از قطعي برق از نيروگاه بعثت بوده است، از ديگر تصميمات جلسه یادشده تشكيل ديسپچينگ برق منطقه بود كه مقرر شد جهت جلوگيري از بروز بحرانهاي زيستمحيطي مشابه ناشي از قطع برق منابع اصلي توليد كنندگان برق منطقه به صورت شبكه واحدي رينگ برق منطقه را ايجاد و با مديريت ديسپچينگ برق از سوی سازمان منطقه ويژه در مواقع ضروري برق منطقه را مديريت کنند تا از وقوع حوادث مشابه ناشي از قطع برق پيشگيري شود.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی شرکت ملی نفت ایران، رشد اقتصادی مستلزم افزایش کمی و مداوم تولید و درآمد سرانه از طریق افزایش در کمیت عوامل تولید یعنی نیروی انسانی، سرمایه و منابع طبیعی است. نتیجه چنین رشد و توسعهای به کارگیری منابع و طبیعت با چنان شتابی است که قدرت ترمیم از منابع تجدیدپذیر سلب شده و افزون بر آن حقوق نسلهای آینده نسبت به این منابع نادیده گرفته شده است. از سوی دیگر انباشت زبالهها و پسماندهای تولیدی به حدی رسیده است که احتمالا زمین دیگر توان جذب آنها را ندارد.
امروزه توافق نسبتا وسیعی در این زمینه در حال شکلگیری است که رشد اقتصادی دیگر نمیتواند بدون توجه به آلودگیها، ضایعات و خطراتی که فعالیت اقتصادی، نحوه تولید و مصرف بر محیط زیست و در نهایت بر خود انسان وارد میآورد تداوم یابد. به همین دلیل در سالهای اخیر مفهوم توسعه پایدار مورد توجه قرار گرفت.
توسعه پایدار، توسعهای است که نیازهای زمان حال را بدون اینکه توانایی نسلهای آینده در تامین نیازهایشان را به مخاطره اندازد، فراهم میکند.
بنا بر تعریف کمیسیون جهانی محیط و توسعه که از سوی مجمع عمومی سازمان ملل ایجاد شده، توسعه پایدار فرایندی است که استفاده از منابع، هدایت سرمایهگذاریها، سمتگیری توسعه تکنولوژیکی باید با نیازهای حال و آینده سازگار باشد.
بنابراین، خط مشیهای اقتصادی، مالی، تجاری، انرژی، کشاورزی، صنعتی و غیره میباید چنان طراحی شوند که توسعهای را فراهم آورند تا از نظر اقتصادی، اجتماعی و اکولوژیکی پایدار باشد.
جهان اکنون به سوی توسعه پایدار در حرکت است و این مساله یک اتحاد جهانی را میطلبد و به این خاطر این احتمال میرود که سازمان ملل یا نهادهای بینالمللی جرائم سنگینی را برای صنایع داخل کشورها که آلایندگی بالا دارند وضع کند.
ایران نیز برای ورود به حلقه تولید جهانی راهی جز صنعتی شدن، پیش روی خود ندارد اما زمانیکه پای مفهوم توسعه پایدار به این میان میآید، اهمیت محیط زیست بیشتر از همیشه نمایان میشود.
راه حلهایی که بتواند از بروز مسائلی همچون نابودی منابع طبیعی، تخریب سامانههای زیستی، آلودگی جهانی، تغییر اقلیم، بیعدالتی و پایین آمدن کیفیت زندگی انسانها در حال و آینده جلوگیری کند، کشورها را در مسیر توسعه پایدار قرار میدهد.
یکی از روشهای رسیدن به توسعه پایدار که از شاخصههای اصلی توسعه یافتگی کشورها محسوب میشود، موضوعات مربوط به حفاظت از محیط زیست و گام برداشتن در جهت اقتصاد سبز است که با کمک گرفتن از سیستمهای مدیریتی به ویژه سیستم مدیریت HSE که در آن به مقوله محیط زیست نگاه حداکثری دارد میتوان نقشی اثربخش و کلیدی در این زمینه ایفا کرد.
استقرار سیستم مدیریت بهداشت، ایمنی و محیط زیست در سازمان ها و صنایع میتواند ضمن ایجاد بستری برای ارائه و اجرای الزامات قانونی و اخلاقی با ایجاد حس مشترک به منظور حفاظت از نیروی انسانی، کاهش حوادث و کنترل ایمنی، نقش بسزایی در حفاظت از محیط زیست و توسعه پایدار آن مجموعه صنعتی و یا مناطق مجاور آن داشته باشد. بهطوری که رعایت اصول اساسی و الزامات این سیستم مدیریتی میتواند از بار هزینههای تحمیلی مستقیم و غیر مستقیم ناشی از آلودهسازی محیط زیست به سازمان، جلوگیری کرده و به طور موثر به رشد و شکوفایی اقتصادی و حرکت در مسیر اقتصاد سبز کمک کند.
در این مورد استفاده از انرژیهای پاک مانند باد، آب و خورشید به جای انرژیهای فسیلی، روشهای ارزیابی زیستمحیطی قبل از اجرای پروژهها و برنامههای مختلف در نواحی مختلف به منظور ارزیابی آثار زیستمحیطی و به حداقل رساندن آثار زیانبار، حفاظت از محیط زیست در ارتباط با بهرهبرداری از منابع طبیعی غیر قابل تجدیدپذیر، استفاده از شیوههای مختلف بازیافت، حفاظت از محیط زیست در ارتباط با منابع تجدیدپذیر مانند جنگلها، مراتع و خاک و جمعآوری گازهای گلخانهای و دی اکسیدکربن در سرلوحه فعالیتهای صنایع باید قرار گیرد، زیرا با تعلل در این زمینه صدمات غیر قابل جبرانی به کشور وارد میشود.
ما امیدواریم با پیگیری مساله آلودگی هوای عسلویه، راهکارهای مناسب و منطقی که کمترین آسیبها را در پی داشته باشد، در جهت حفاظت از محیط زیست و تامین سلامت و بهداشت مردم به کار گرفته شود تا رابطه مسالمتآمیزی بین طبیعت و صنعت برقرار شود و صنعت بتواند تمامقد در خدمت شهروند بومی منطقه باشد و در راستای وظایف و تعهدات اجتماعیاش فعالیت کند.