
بامدادجنوب- الهام بهروزی:
موسیقی بدونکلام سنتی که در خود نواهای اصیل ایرانی را نهفته دارد، امروزه در سایه سبکهایی از موسیقی چون پاپ، رپ و... قرار گرفته و شوربختانه آنگونه که باید برای معرفی این نوع موسیقی فرهنگسازی نشده است، این در حالی است که این گونه موسیقایی شامل همنوازی چندین ساز اصیل ایرانی است که از دیرباز در سرزمین کهن ایران در دربارها، بارگاهها، محافل شادی و عروسی و... از ارج و قرب فراوانی برخوردار بودهاند... . اینک چند صباحی است که موسیقی بدونکلام و سنتی به همت هنرمندان مطرح و صاحبسبکی چون کیوان کلهر، حسین علیزاده و تنی چند از نوازندگان جوان و باآتیه نظیر علی قمصری دارد راه خود را در کهکشان موسیقی کشور مییابد و خوشبختانه برخلاف تصور برخی، با استقبال چشمگیر جوانان و خانوادهها نیز روبهرو شده است.
پنجشنبهشب (9 شهریورماه) گروه «همنوازان حصار» به سرپرستی علی قمصری، نوازنده (تار) و آهنگساز صحبنام جوان کشورمان در سالن شهید آوینی بوشهر به اجرای کنسرت بدونکلام پرداخت؛ کنسرتی که از فحوای موسیقایی عمیقی برخوردار بود. زخمههای قمصری بر تن نحیف تار، شور برون را با سوز درون در میآمیخت؛ گویا سفیری بود که آمده بود دل وحشی و غمزده را با نوای اعجازانگیز سازش رام سازد. دلی که گاهی با اوج نوایش خود را به قفسه سینه میکوبید تا بلکه خود را از تنگنای این کالبد خاکی برای همیشه برهاند و پر بگشاید به ملکوت و گاه با نوای آرام و حزینش جان را به عالم حضیض گره میزد و پای را از رفتن باز میداشت. باور این همه اعجاز آن هم از سازهایی چون تار و عود و تنبک، چندان دشوار نبود، فقط لازم بود با دلت کمی راه بروی تا تکتک داستانهایی را که این سازها حکایت میکردند تا آخر بخوانی.
پیش از این کنسرتهای زیادی رفته بودم اما اصلا در پی این نبودم که برای یکبار هم که شده خودم را میهمان یک کنسرت موسیقی بدونکلام کنم؛ کنسرتی که تا پیش از شنیدنش احساس میکردم خارج از حوصله است اما شگفتا که جانم را، دردم را و اندوهم را با هر قطعهاش به انحنای زمان سپردم و آنچه که بر وجودم آرامآرام مینشست، آرامشی بود که مدتها از خویشتن خویش دریغش کرده بودم. اینجا بود که به معجزه موسیقی معترف شدم، هنری که هیچگاه روی مهربانی به خود ندیده است و در همه دورهها تلاش شده تا راهش را ناهموار کنند اما همین ناهمواریها به غنا و محبوبیتش میافزاید.
علی قمصری که در کارنامه هنری خود آهنگسازی فیلمهایی چون فیلم «دو» به کارگردانی سهیلا گلستانی با بازی و تهیه کنندگی پرویز پرستویی و نوازندگی تار در سریالهای «دندون طلا» داود میر باقری و «شهرزاد» حسن فتحی و... و همچنین تالیف کتاب «هارمونی موسیقی ایرانی» را دارد، سه یا چهار سالی است که با اجرای کنسرت موسیقی بدونکلام در گوشه و کنار ایران در تلاش است تا موسیقی سنتی را از انزوا و بلاتکلیفی که دچار شده است، برهاند. شوربختانه بهدلیل اجرای کنسرتهای بیشمار پاپ در سراسر کشور نوعی بدسلیقگی در میان مخاطبان موسیقی اشاعه یافته که اگر در این زمینه آسیبشناسی نشود، چه بسا با وضعیت ناخوشایندی در حوزه موسیقی روبهرو خواهیم شد.
پنجشنبهشب فرصتی دست داد که به همراه یک دوست به شنیدن کنسرت جذاب علی قمصری و گروه جوانش گوش جان بسپاریم، وی در میانه این برنامه که با استقبال چشمگیر اهالی بوشهر روبهرو شد، در خصوص این شهر گفت: من بوشهر را از خیلی از جنبهها قلب ایران میدانم؛ از نظر سیاسی، اجتماعی، نظامی، اقتصادی، فرهنگی و ... . برای من بسیار خوشایند است که میبینم در ایران به موسیقی بدونکلام دارد توجه میشود و بدون اینکه در این زمینه تبلیغ خاصی صورت بگیرد یا کمپینی بهنام «حمایت کنیم از موسیقی بدون کلام» بهوجود بیاید، این حمایت بهصورت خودجوش آغاز شده است؛ حمایتی که موجب قوام و دوام موسیقی بیکلام و اصیل ایرانی میشود، چیزی که جایش بهشدت در موسیقی کشور خالی بود، البته این مهم در سایه تلاشهای هنرمندانی چون کیوان کلهر محقق شده که جا دارد از زحمات بیدریغ وی تشکر و قدردانی کنیم.
این نوازنده و آهنگساز جوان کشور با اشاره به اینکه من از همان سالهای جوانی افتخار همکاری با خوانندگان نامآشنای ایران که از محبوبیت خاصی نزد موسیقیدوستان برخوردارند، داشتهام و البته این همکاری ادامه خواهد داشت، افزود: چراکه راه ما از یکدیگر جدا نیست و هر دو طیف (خواننده و نوازنده) به موازی هم در راستای غنای موسیقی سنتی گام برمیداریم، همکاری با عزیزانی چون سهراب پورناظری، همایون شجریان، علیرضا قربانی، محمد معتمدی و... موجب شد که من با اعتماد به نفس و انگیزه بیشتری به کارم ادامه بدهم و به آن جدیتر بنگرم.
وی در ادامه در خصوص حضور شورآفرین مردم بوشهر در این کنسرت تاکید کرد: حضور پرشور و انبوه شما، نشان از آن دارد که موسیقی سنتی و فاخر بیکلام ایرانی در میان شما از محبوبیت خاصی برخوردار است، هرچند بهدلایلی کنسرتهای موسیقی پاپ کل کشور را در برگرفته است و البته گلهای هم نیست اما اگر صدا و سیمای تلاش بیشتری برای حمایت از موسیقی بدون کلام میکرد -که جای خالیاش در میان کنسرتهای گوناگون موسیقی بهشدت احساس میشود- و روند و برنامههای بهتری در پیش میگرفت، شاهد این اتفاقات در عرصه موسیقی نبودیم، چراکه باید در حوزه موسیقی فرهنگسازی میشد که متاسفانه در این زمینه شاهد اقدام موثری نبودیم ولی این ماها هستیم که با برگزاری اینگونه کنسرتها، موسیقی بدون کلام را به جریان میاندازیم و جریانسازی میکنیم، البته در کنار ما، دوستانی هستند که در شهرستانها بستر مناسب را برای اجرای موسیقی بدون کلام فراهم میکنند تا ما در میان شما هنردوستان عزیز به هنرنمایی و اشاعه موسیقی بدون کلام که از لطف خاصی برخوردار است، بپردازیم. از دوستان عزیزم که در این کنسرت مرا همراهی کردند، امیرفرهنگ اسکندری (نوازنده عود) و رشید کاکاوند (تنبک) متشکرم.
قمصری پس از ارائه این توضیحات به اجرای قطعه آخر به نام «بیقرار» با شعری از ابتهاج پرداخت که با تشویق طولانیمدت حاضران روبهرو شد. وی البته در این کنسرت بهخاطر اینکه موسیقیدوستی خود را بیش از پیش به اهالی جنوب نشان دهد، در دو قطعه با حسن سنگسر و اسماعیلی بختیاریآزاد، دو نوازنده مطرح بوشهری همراه شدند تا غنای موسیقی سنتی و نواحی ایران را بیشتر به رخ بکشند، وی پس از پایان قطعه اول لحظاتی دست از نوازندگی کشید و گفت: یکی از آرزوهای موسیقایی من امشب برآورده شد و آن هم، این بود که مدتهای زیادی بود که شیفته موسیقی غنی بوشهر بودم، چراکه موسیقی این شهر آمیخته و همسو با زندگی مردم اینجاست و این در ایران اتفاق جالبی است؛ در کشوری که بارها مورد حمله واقع شد اما آیینها و سنتهای آن در قالب هنر بهخصوص موسیقی خود را حفظ کرد و به نسلهای بعدی منتقل شد. در این کنسرت ما این افتخار را داشتیم که با حسین سنگسر و اسماعیل بختیاریآزاد دو نوازنده مطرح بوشهری در دو قطعه همراه شویم و امید که از این اجرا لذت ببرید و اگر نمیتوانیم حالاتی از موسیقی اصیل بوشهر را بهشکل صحیح بنوازیم، ببخشید ولی بدانید تمام تلاشمان را خواهیم کرد.
سپس قطعه دوم و پایانی کنسرت در نهایت هماهنگی و تبحر اجرا شد و در پایان این مردم بوشهر بودند که با تشویق چند دقیقهای خود هنر علی قمصری و سایر هنرمندان این کنسرت را تحسین کردند. قمصری به همراه گروهش شبی بهیادماندنی در اذهان بوشهریها به جای گذاشت. امید که از این پس، بیشتر از قبل شاهد اجرای موسیقیهای دستگاهی که در بطن خود فرهنگ غنی ایران را حمل میکند، باشیم. این موسیقی آنقدر غنی است که هیچگاه نمیتوان تصور کرد که رنگ کهنگی بر آن بنشیند.
تهیهکنندگی این برنامه برعهده موسسه فرهنگی-هنری دیبآذر بود. برادران خوبانی که این موسسه را مدیریت میکنند، در حوزه موسیقی بسیار هدفمند و بابرنامه پیش میروند. آنها در تلاشند تا کنسرتهایی را به استان بیاورند که ذائقه مردم را در حوزه موسیقی به انحطاط نکشاند. در این رابطه، در حاشیه این کنسرت به سراغ مرتضی خوبانی، مدیرعامل موسسه فرهنگی-هنری دیبآذر رفتیم و یکی دو سوال از وی پرسیدم. وی در پاسخ به این پرسش که هدفتان از برگزاری کنسرت بدونکلام گروه «همنوازان حصار» در بوشهر چیست، به بامداد جنوب گفت: در حقیقت اساس و اصل موسیقی ایرانی همین موسیقی دستگاهی است. بنابراین اگر قرار است که موسیقی ما پیشرفت کند، باید به موسیقی دستگاهی توجه ویژه داشته باشیم، زیرا اگر در درون کشور به این نوع موسیقی توجه نشود، ما دیگر چیزی نداریم که بهعنوان موسیقی ایرانی در سطح جهان معرفی کنیم. بنابراین ما بهعنوان بخش خصوصی با در نظر گرفتن بعد اقتصادی و تجاری کارمان، به بعد معنوی موسیقی هم توجه خاصی داریم و معتقد هستیم هنرمندان عزیزی که بر گردن موسیقی اصیل ایرانی حق زیادی دارند و تلاش زیادی هم کردند که این نوع موسیقی حفظ شود، نباید فراموش نکنیم، پس همانگونه که به وجود و هنر آنها با غرور یاد میکنیم، باید برای آنها ارزش قائل شویم و زمینه را برای اجرای آنها در بوشهر فراهم کنیم که گاه ممکن است این کار به سودآوری اقتصادی برسد و گاه ممکن است که تنها هزینههای خود برنامه تامین شود یا حتی گاه میشود از نظر اقتصادی دو دو تا چهارتا کنیم، با ضرر همراه باشد که البته ما در زمینه موسیقی سنتی سود کار را در فروش نمیبینیم، بلکه سود حاصل کار را در اجرای برنامه میبینیم، چه از نظر کیفیت اجرا و چه از نظر شکل آن. بههر حال این اجراهای فاخر برگ زرینی میشود در روزمه موسسه ما که افتخار برگزاری آن را در بوشهر داشتیم.
خوبانی در ادامه با بیان اینکه از سوی دیگر با دعوت اساتید موسیقی سنتی به بوشهر موجب آشنایی بیشتر مردم با این هنرمندان مطرح میشویم، افزود: همچنین اهالی موسیقی بوشهر که خود موسیقدان خوبی هستند با حضور در این کنسرتها هم آموزشهای جدید میبینند و هم از تکنیکهای جدیدی که میشنوند، لذت میبرند.
مدیرعامل موسسه دی بآذر در پایان در خصوص اینکه آیا ارگانهای دولتی استان از اجرای کنسرتها حمایت میکنند و آیا شده که بخشی از بلیت کنسرت را برای کارمندان خود خریداری کنند تا بدین شکل شور و نشاط را میان مجموعه خود بسط و گسترش بدهند، توضیح داد: در ادارات قسمتی بهنام امور رفاهی وجود دارد که برای رفاه پرسنل خود برنامههایی را پیشبینی میکنند که از جمله آن خریداری بلیت کنسرت است اما در جریان این همکاری گاه شرایطی پیش میآید که فکر میکنم پذیرش آن از سوی ما، موجب اجحاف در حق مخاطب آزاد میشود. ما برای همکاری با ادارات گاه تخفیفهایی را در نظر میگیریم تا زمینه را برای استفاده قشر کارمندی از کنسرتها تسهیل کنیم اما همیشه این تخفیفها در اندازهای بوده که به مخاطب عموم اجحاف نشود.
در پایان یادآوری میشود که موسیقی روح و نبض جامعه را در اختیار دارد، بهطوری که نشاط جامعه بیش از هر هنری از موسیقی نشأت میگیرد ولی بهدلیل سردرگمی که در این حوزه وجود دارد، شوربختانه با ظهور گونههای مختلف موسیقی روبهرو هستیم که نه از فحوا و نه از شکل اجرائی خوشایندی برخوردارند و همین سبکها که نمیتوان پشتوانه غنی و تاریخی برای آنها یافت، ذائقه مخاطب را بیمار کرده است. لازم است که برای رهایی از این بیهویتی که در همه حوزهها بهوفور دیده میشود، به اصل و نیستان خود بازگردیم، اصلی که لبریز از ارزشها و اخلاقیات است. پس همه بکوشیم تا راه برای دوام و قوام موسیقی بدون کلام و سنتی در کنار سایر گونههای موسیقی هموار شود... .