
بامدادجنوب- شهرام اسلامی:
جامعه بانوان ما با مشکلات عدیدهای روبهروست.گویا ارادهای برای حل مشکلات این قشر از جامعه وجود ندارد یا بهتر بگویم ارادهای برای حل مشکلات کشور وجود ندارد، زیرا بخش اعظمی از مشکلات کشور با حضور همین بانوان تحصیلکرده حل خوهد شد.
در دیدار اخیر نخبگان علمی کشور با رهبر انقلاب نیز به این موضوع اشاره شد که با توجه به افزایش حضور بانوان در مجامع علمی و دانشگاهی و کسب درجات علمی سهمی متناسب در صحنه مدیریت کشور ندارند. پیش از این نیز فعالان حوزه بانوان در سطح کشور نسبت به ایفای نقش بانوان در صحنه مدیریت کشور تاکید داشتهاند.
این در حالی است که از دولت تدبیر و امید انتظار میرفت در تشکیل کابینه سطح حضور بانوان را ارتقا داده و شاهد حضور حداقل سه زن در میان وزرا باشیم؛ انتظاری که زود رنگ ناامیدی به خود گرفت، نه تنها وزیری از میان بانوان به کابینه معرفی نشد بلکه از بانوان معاون رئیسجمهور نیز کاسته شد.
در همین خصوص رئیسجمهور در اظهار نظری گفت که دوست داشتم در میان وزرایم از بانوان استفاده کنم ولی این امر محقق نشد و یا به تعبیری نگذاشتند که محقق شود.
شورای اداری و استخدامی کشور نیز پیش از این الزام بهکارگیری 30 درصدی بانوان در مشاغل مدیریتی کشور را تصویب کرده بود اما در عمل به این مصوبه توجهی نشد ولی کشور همسایه ما در خلیج فارس با انتصاب 9 وزیر زن از میان 31 وزیر خود تقریبا 30 درصد از وزرایش را از میان بانوان انتخاب کرد و به نوعی به مصوبه دولت ایران در این خصوص عمل کرد.
تا چندی پیش وقتی صحبت از حق و حقوق بانوان به میان میآمد، در پاسخ به اینکه وضعیت بانوان در کشور ما به نسبت کشورهای اسلامی منطقه بهتر است، با مثال اینکه زنان در عربستان از حق رای و رانندگی محروم هستند تا حدودی خود را برتر از آنان میپنداشتیم و در این خواب غفلت ماندیم و ... .
فارغ از نظام سیاسی و مدیریتی حاکم بر عربستان که قابل قیاس با نظام جمهوری اسلامی ایران نیست، حال بایست پذیرفت که دیگر بهانهای برای اعمال برتری خود در این میان نیست.
زنان عربستان حق رای دارند، مانند زنان ما. زنان عربستان رانندگی خواهند کرد، مانند زنان ما. زنان عربستان به ورزشگاهها میروند مانند زنان ما؟؟؟ حقیقتی که باید آن را پذیرفت، این است که کشورهای منطقه در حوزه بهکارگیری زنان در حال پیشرفت هستند و ما هنوز اندر خم ... ما هیچ وزیر زنی در دولت نداریم اما در کابینه دولت امارات 9 وزیر زن حضور دارند. در کشورهای دیگر علاوه بر اینکه بانوان در سمتهایی نظیر نخستوزیر، رئیسجمهور، صدر اعظم و ... فعالیت دارند، وزارتخانههایی مانند دفاع و جنگ را نیز مدیریت میکنند. شاید قیاس کشورمان در این حوزه با این کشورها قدری زیادهخواهی باشد ولی کشوری که میخواهد به الگویی برای کشورهای منطقه و جهان اسلام تبدیل شود، باید در همه حوزهها قوی و پیشتاز باشد.
کشور امارات با داشتن وزارتخانههایی نظیر هوش مصنوعی، علوم پیشرفته و امنیت غذایی در پی چه چیزی است؟ نخستوزیر امارات میگوید: جهان آینده جهان هوش مصنوعی است و ما میخواهیم بیش از دیگران در آن آمادگی داشته باشیم.
توجه به علوم و فنون آینده و همچنین سلامت جامعه را میتوان در تشکیل این وزارتخانهها و فعالیت در آن حوزهها را در عملکرد این دولتها دید اما حقیقت ماجرا این است که دولتهای ما با سردرگمی چند وزارتخانه را با هم ادغام و در دولت بعد برای جدا کردن آنها تلاش میکنند. حال این سوال مطرح میشود که هزینه خسارات ناشی از این ادغام و جداسازی بر دوش چه کسی است؟ بدنه کارشناسی دولت بر چه مبنا و معیاری تصمیم میگیرد؟
از امثال دیگر این قبیل اقدامات دولت میتوان به انتقال از تهران و یا بهتر است بگویم به فروپاشی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کل کشور در دولت دهم اشاره کنم که در همان دولت این اقدام با شکست مواجه شد و دوباره به تهران بازگشت؛ انتقال و بازگشتی که علاوه بر ایجاد مشکلات عدیده برای کارکنان این نهاد دولتی سبب جدا شدن بخش عظیمی از بدنه کارشناسی آن از سازمان و همچنین خسارت جبرانناپذیر در حوزههای پژوهشی و ... شد.
نظام جمهوری اسلامی ایران در آغاز با اتکا و اعتماد به جوانان برکات آن را در صحنههای حساس تاریخ خود از جمله جنگ تحمیلی به وضوح دید. بسیاری از فرماندهان جنگ تحمیلی از میان جوانان بوده است که پس از سالها، رشادتهای آنها در وصف نمیگنجد. حضور همین جوانان در صحنه مدیریت کشور را در دولتهای ابتدایی انقلاب میتوان دید که با وجود شرایط جنگ و تحریم و ...
کشور را به خوبی اداره کردند. حال بعد از گذشت نزدیک به 40 سال از پیروزی انقلاب به نظر میرسد نیازمند به یک تجدید نظر و پوستاندازی در معیارها و ملاکهای مدیریتی کشور هستیم.
میانگین سنی دولت دوازدهم فارغ از انتصاب وزیر جوان در وزارتخانه ارتباطات را میتوان گفت بالاتر از دولت یازدهم و پیرترین دولت بعد از انقلاب است. این در حالی است که در کابینه دولت امارات شاهد انتصاب وزیران زن با سن 27 و یا 30 سال هستیم. این اعتماد به جوانان را در کشورهای دیگر نیز میتوان دید. انتخاب ماکرون به عنوان رئیسجمهور فرانسه از این دست انتخابهاست که به دنبال آن شاهد انتخاب سپاستین کورتز 31 ساله به عنوان صدر اعظم اتریش بودیم. قطعا این نوع تغیرات مانند دومینویی ادامه خواهد داشت و ما شاهد جوانگرایی در راس مدیریت کشورها خواهیم بود؛ امری که اگر به آن توجه نشود سبب عقبافتادگی کشور و به دنبال آن کاهش روحیه اعتماد به نفس در جوانان و امید به ایفای نقش آنها در صحنه مدیریت کشور خواهد شد.