بروز اتفاقات تلخ در جریان رقابت‌های انتخابی تیم ملی کشتی فرنگی باعث شد مردم و اهالی کشتی آزرده خاطر شوند تا به این وسیله همه زیبایی‌های این رقابتها چه از نظر فنی و چه اخلاقی تحت‌الشعاع قرار گیرد.

 رقابت های انتخابی تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی در شهر مقدس مشهد با حساسیت بسیار بالا و در حالیکه علاقمندان به کشتی استقبال خوبی از این رقابت ها داشتند به پایان رسید. بی شک مصاف جوانان و بزرگان افتخار آفرین کشتی ایران صحنه های بسیار زیبایی از رقابت در عین پهلوانی و مروت که ویژگی بارز ورزش اول ایران زمین است را رقم زد؛ جایی که وقتی نامدارانی همچون کمیل قاسمی، مسعود اسماعیل پور، مهدی تقوی، میثم مصطفی جوکار و...بر روی تشک کشتی عرصه را مقابل جوانان باختند بدون هیچ اعتراض و توهین به رقیب یا داور میدان سر تعظیم فرو آوردند و حاضر نشدند بخاطر کسب دوبنده تیم ملی اخلاق و پهلوانی را زیر پا بگذارند.

اما در کنار همه این زیبایی ها، صحنه‌های زشت و بعضا تاسف آوری را شاهد بودیم و وقتی این صحنه‌ها دل هر کشتی دوستی را بیشتر به درد می آورد که این حرکات ناشایست از طرف بزرگان کشتی این مملکت که بسیاری از جوانان آنها را الگوی خود می پندارند و به عشق آنها علاقمند به کشتی شده اند رخ داده باشد.

سالن غرق در جمعیت بود چرا که قرار بود پر افتخارترین کشتی‌گیر ایران به نام حمید سوریان به روی تشک برود. گوینده سالن نیز بر خلاف عرف معمول بارها نام سوریان را با شور و حرارت صدا زد و اینکه قرار است در نخستین مصاف خود رو در روی عبدالمحمد پاپی به روی تشک برود. هر بار با آورده شدن نامش بسیاری به احترامش از جا بلند می‌شدند و به تشویق او می‌پرداختند.

سوریان هم به سالن گرم آمده و در حال تمرین با دو دوست خود یعنی بیابانگرد و عبدولی است. همه چیز مهیای یک نبرد جذاب است جایی که قرار است اسطوره کشتی ایران برای نخستین بار در یک رقابت انتخابی و حساس برای ورود به تیم ملی و احترام به قانونمداری به مصاف هموطن دیگر خود برود چرا که حتما دانسته که حریفش نیز درست به اندازه او حق دارد برای ورود به تیم ملی بجنگد هر چند که فاصله میان آن‌ها زیاد باشد.

اما چه سود در آن طرف گویا این شور و اشتیاق دیده نمی‌شود و در حالیکه همه حضور او را بر روی تشک تجسم می‌کنند و به آن دلخوش هستند، اسطوره خیالات دیگری در سر دارد و اصلا بنا نیست به روی تشک بیاید. همانطور هم شد و اسطوره به یکباره به همراه برادرش و بدون اینکه کسی را از قصدش با خبر کند، دقایقی قبل از مسابقه‌اش سالن را ترک کرد تا حاضران در سالن و تماشاگران تلویزیونی با خیال خود خوش باشند.

گوینده سالن طبق عرف سه مرتبه نام او را برای حضور بر روی تشک اعلام کرد اما او نیامد که نیامد تا ثابت کند در خیال خود بزرگتر از این است که بخواهد برای حضور در تیم ملی از کانال انتخابی عبور کند. رفت تا مردم با خیال خود خوش باشند و بدانند اسطوره فقط قرار است برایشان در مسابقات جهانی و المپیک به روی تشک برود!

این اتفاق تلخ گذشت و مردم باز هم اسطوره داشتند که بخاطر مبارزه او در سالن میخکوب شوند تا هنر او را ببینند. اینبار نوبت امید نوروزی دیگر طلایی المپیک لندن بود تا با حضور بر روی تشک نشان دهد اهل عمل است و شانه از زیر بار مسئولیت خالی نمی‌کند.

امید آمد تا به مردم احترام بگذارد و نشان دهد می‌تواند با شکست حریفانش به تیم ملی برسد، تا ثابت کند اگر در سالیان گذشته پای ثابت تیم ملی بوده به لطف هنرش بوده و نه نورچشم بودن!

او در اولین مصاف مقابل مهمترین رقیبش به نام مهدی زیدوند به روی تشک رفت، جوانی که عنوان کرده بود فقط برای کسب دوبنده تیم ملی پا به میدان خواهد گذاشت. پس کار امید سخت بود و باید حسابی می جنگید تا تواناییهایش را به رخ بکشد.

البته به لطف عنوان‌دار بودن، کمیته فنی نوروزی، سوریان و یکی دو چهره شاخص دیگر را از دور حذفی مسابقات معاف کرده بود. در واقع نوروزی دور اول معاف شد و در دور دوم هم با قرعه استراحت روبرو شد تا بعداز ظهر با نیرویی مضاعف به مصاف زیدوند برود و این در حالی بود که زیدوند در صبح مسابقات دو دور کشتی گرفته بود.

اما در این کشتی زیدوند 4 بر صفر پیش افتاد و بهت و حیرت سالن را در برگرفت. نوروزی در ادامه به به اجرای فن ناقص پرداخت که داوران به او امتیازی ندادند اما او و مربیانش معتقد بودند که فن را ناقص اجرا کرده و باید حداقل دو امتیاز به او بدهند. فیلم بازبینی شد اما داوران بر تصمیم خود مصمم‌تر شدند و بخاطر اینکه اعتراض نوروزی رد شد یک امتیاز دیگر به حریف او دادند.

اعتراض‌ها که پیش از این روند آرام‌تری داشت به یکباره به اوج خود رسید، امید و مربیانش وقتی دیدند داوران حرف او را قبول ندارند به سمت خادم که در کنار تشک بر روی صندلی حضور داشت رفتند. نوروزی وسط مسابقه دوبنده‌اش را درآورده بود و قصد ترک مبارزه را داشت که با وساطت عرب رییس هیئت کشتی فارس غائله ختم به خیر شد تا کشتی ادامه پیدا کند.

نوروزی جنگید، جنگی که با چاشنی عصبانیت همراه بود اما نتوانست امتیازی دشت کند و فاصله اش را با زیدوند جوان کم کند. در نهایت بیست ثانیه مانده به پایان مبارزه اعتراض‌ها باز به اوج خود رسید و اینبار نوروزی تشک را ترک کرد و با لگدی بر تابلوی تبلیغاتی آنها را شکست و از سکو پایین رفت. اما این پایان کار نبود. در هنگام ورود به رختکن گویی که جرقه ای در امید زده شده باشد دوبنده‌اش را درآورد و با چوب به سمتی که رییس فدراسیون و داور مسابقه حضور داشتند حمله‌ور شد اما جمعیت حاضر در کنار تشک جلوی او را گرفتند. کسی نفهمید امید چه کسی را می‌خواست با چوب نوازش کند اما هر چه بود تمام این اتفاقات جلوی چشمان بهت‌زده حاضران در سالن که بسیاری از آن‌ها به قول استاد برزگر به عشق دیدن هنر این بزرگان به سالن آمده بودند، رخ داد که در میان آن ها نوجوان و خردسال هم کم نبودند.

این در حالی بود که مسابقات به صورت دو حذفی برگزار می شد و اگر حقی از نوروزی ضایع شده بود که نشده بود، او فرصت داشت سایر رقبایش را شکست دهد و دوباره با زیدوند روبرو شود و توانایی هایش را نشان دهد اما امید همه را ناامید کرد و بدترین گزینه را انتخاب کرد.

این اتفاق ها افتاد تا لکه سیاهی برسفیدی این رقابت ها باشد و همه چیز تحت‌الشعاع این دو اتفاق قرار گیرد. البته باید حرف این کشتی‌گیران را نیز شنید شاید آن‌ها نیز دلایلی برای این‌کار خود داشته باشند. نباید بدون شنیدن حرف و با تصمیمی احساسی کاری کرد این دو مهره ارزشمند کشتی ایران که سال ها برای خوشحال کردن مردم و اهتزاز پرچم ایران زحمت کشیده‌اند بسوزند چرا که آن‌ها نیز ممکن است اشتباه کنند و حتما دلایلی برای اینکار خود ارائه خواهند کرد که البته هر اشتباهی، تبعاتی هم به دنبال دارد.

حال فدراسیون کشتی بر سر دوراهی بسیار مهمی قرار گرفته اینکه برای نهادینه کردن قانونمندی و عدالت مداری در کشتی چشم بر روی نام قهرمانان بزرگی چون سوریان و نوروزی برای حضور در مسابقات جهانی ببندد یا اینکه با ماده و تبصره، شرایط را برای دادن شانس مجدد به آنها مهیا سازد.

باید منتظر ماند و دید فدراسیون کشتی چه تصمیمی در این کارزار خواهد گرفت که البته در تصمیم اولیه فدراسیون کشتی اعلام شده که غایبان انتخابی جایی در تیم ملی نخواهند داشت.