عراق با همه ابعادش، صحنه رفتارهای بسیار متناقضی از دولتمردانی است که هنوز هم رسم کشورداری را نیاموخته‌اند و اقدام مردمی است که در برابر بازی‌های زشت و زننده این دولتمردان دچار تشویش در تصمیم‌گیری شده و نمی‌دانند باید چه تصمیمی بگیرند. عراق با همه ظرفیت‌های بی‌شمار خودش دچار بحران‌ها و مشکلاتی است که کمتر کسی می‌تواند آن را به سادگی حل کند، چراکه در هم تنیدگی سیاسی در این کشور به شکل غیرقابل توصیفی غیرقابل تفسیر است و گاه رفتارهایی از آن‌ها سر می‌زند که در چارچوب‌های عقلی نمی‌گنجد.

به‌عنوان مثال، قرار است در روزهای آینده نشستی با حضور مقامات کشورهای همسایه عراق در بغداد برگزار شود. رفتار مقامات حاکم بر بغداد به‌گونه‌ای بوده که هیچ توجیهی برای آن نمی‌توان پیدا کرد. این رفتارهای دو و چندگانه باعث‌شده که کسی نتواند چندان روی تصمیم‌گیری مقامات عراقی حساب باز کند. مصطفی الکاظمی در طول دوره حضور خود در مسند نخست‌وزیری عراق، هنوز موفق نشده که یک سیاست قابل اتکا را در پیش بگیرد که بتواند عراق را از بحران‌هایی که در آن به‌سر می‌برد بیرون کند.

برای اینکه بدانید نشست بغداد که قرار است به زودی برگزار شود تا چه اندازه نشست همسایگان عراق است و نشستی توصیه شده توسط اتاق‌های فکر غربی نیست باید به این نکته دقت داشته باشید که سوریه به‌عنوان همسایه مهم و راهبردی عراق به این نشست دعوت نشده، اما قرار است فرانسه در آن حضور داشته باشد! نخست‌وزیر موقت عراق هم در پاسخ به یکی از خبرنگاران درباره تناقض حضور فرانسه در این نشست با اهداف اعلامی، مدعی شد: فرانسه از دوستان ماست و برای کمک به اقتصاد عراق به نشست بغداد دعوت شده است، زیرا مسیر پیش‌ روی عراق مسیر سختی است و فرانسه به‌عنوان یک شریک می‌تواند ما را در این مسیر کمک کند!

خلاصه اگر خرس نشست بغداد موش هم نزایید صرفا به این دلیل است که اهداف اعلامی با اهداف واقعی زمین تا آسمان متفاوت است. هدف الکاظمی و مشاوران امریکایی او، تحمیل واقعیت‌های جدید بر منطقه از طریق یک نشست کذایی است. ایران نباید اجازه دهد که این واقعیت‌ها به سادگی بر منطقه تحمیل شود. آقای امیر عبداللهیان به‌عنوان وزیر امور خارجه باید در سخنرانی خود به دقت بر موارد افتراقی این نشست اشاره کرده و تاکید کند با این ریل‌گذاری مشکلات عراق حل نخواهد شد.

الکاظمی اقتصاد و فرهنگ را مبنای نشست همسایگان عراق برشمرد و در یک تعارض بسیار جدی گفتاری و رفتاری که عموما در دولت خود او دیده می‌شود، گفت: عراق تاریخ غنی و بزرگی دارد؛ اما متاسفانه به‌دلیل دیکتاتوری، سیاست‌های غیرحکیمانه و رفتارهای غلط در گذشته نتوانسته نقش مثبت و موثر خود را به درستی ایفا کند و ما می‌خواهیم عقب‌ماندگی ناشی از دیکتاتوری، فساد و مشکلات اداری، جنگ، تروریسم و... را جبران کنیم.

یک جنبه دیگر تضادهای رفتاری در عراق را باید در سطح سران احزاب و جریان‌های سیاسی این کشور دید که رفتاری بیمارگونه و به دور از آداب دیپلماتیک و انسانی دارند. تیرماه گذشته بود که رهبر جریان صدر اعلام کرد، هرگز در انتخابات آتی عراق که قرار است دهم اکتبر برگزار شود، شرکت نخواهد کرد. وی با انتقاد از نیروهای سیاسی عراق گفته بود که آنان در عملکرد خود به عقل و شرع عمل نکردند و همه ــ‌به‌گفته وی‌ــ «دنبال قدرت و پول و سلاح هستند»!

اما دو ماه پس از آن اظهارنظرها، وی با بیان اینکه یک سند اصلاحی را از سوی احزاب سیاسی دریافت کردم که مطابق با آرمان‌های ماست، افزود: اکنون بازگشت به عرصه انتخابات به موضوعی قابل قبول تبدیل شده است و ما با قاطعیت در انتخابات شرکت می‌کنیم تا عراق را از فساد، اشغالگری، وابستگی و عادی‌سازی نجات دهیم! صدر در یک اظهارنظر کاملا درست و واقعی که ما دو ماه پیش هم آن را مورد تاکید قرار داده بودیم، گفت: منافع ایجاب می‌کرد که در انتخابات میلیونی شرکت کنیم!!

بازگشت صدر با استقبال جریان‌های واگرا در عراق که عموما وابسته به انگلیس هستند، روبه‌رو شده است. حیدر العبادی از سران فتنه در بیت شیعی عراق وابسته به سازمان جاسوسی انگلستان تحت عنوان ائتلاف پارلمانی النصر با صدور بیانیه‌ای از تصمیم مقتدی صدر، رهبر جریان صدر، برای بازگشت به صحنه انتخابات استقبال کرد. در بیانیه ائتلاف النصر از مردم خواسته شده است تا مشارکت گسترده‌ای در انتخابات آینده داشته باشند تا اینکه امکان انجام اصلاحات و تغییرات موردنظر فراهم شود.

النصر در بیانیه خود در عین حال بر ضرورت پایبندی کمیساریای عالی انتخابات و گروه‌های سیاسی برای برگزاری انتخاباتی سالم و عادلانه تاکید کرده و نسبت به استفاده از منابع دولتی و سیاسی در انتخابات یا اعمال فشارهای سیاسی برای تغییر در نتیجه انتخابات هشدار داده است!!

این چند نکته را نوشتم تا ابعاد بسیار پیچیده و نامفهوم سیاست در عراق را بیشتر و بهتر متوجه شوید. رسیدن به یک کشور مترقی و دارای پشتوانه به‌سادگی به‌دست نمی‌آید. دولت موقت الکاظمی و افرادی مانند او نمی‌توانند عراق را از بحران‌های جدی که با آن روبه‌رو است عبور دهند و این موضوع مشکلات عدیده‌ای را برای آینده مردم این کشور فراهم خواهد کرد.