بامداد جنوب: در مورد عملکرد این فصل ایرانجوان بوشهر حتی نمی‌توان یک نکته مثبت هم گفت. به‌هر حال تیمی که گل نمی‌زند و خوب گل می‌خورد باید هم در قعر جدول مسابقات جا خوش کرده باشد؛ اما نباید از این مساله غافل شد که شاگردان آرامش تا به اینجای فصل در نیمه دوم هر بازی که نیمه مربیان لقب گرفته، بدترین عملکرد ممکن را داشته است.

بن‌بست تاکتیکی یکی از مشهور‌ترین کلماتی است که در فوتبال امروز کشورمان مورد استفاده قرار می‌گیرد، در واقع تیم‌هایی در این شرایط قرار می‌گیرند که نتوانند با ترکیب فعلی خود نتایج خوبی کسب کنند. در فوتبال ایران، از این نوع تیم‌ها کم نیستند و همین حالا هم می‌توان موارد بسیاری را بر زبان آورد که به بن‌بست تاکتیکی رسیده‌اند یا در شرف رسیدن هستند. برای مثال در همین استان بوشهر با نگاهی به نتایج نمایندگان استان در لیگ‌های کشوری، می‌توان گفت که شاهین شهرداری و ایرانجوان بوشهر تقریبا در چنین شرایطی قرار گرفته‌اند، باشگاه‌هایی که این روزها کلمه پیروزی را حسابی فراموش کرده‌اند و در قعر جدول لیگ‌های خود جا خوش کرده‌اند. اما در گزارش امروز به بررسی تیم ایرانجوان بوشهر خواهیم پرداخت تا ببینیم آیا آرامش و کادر فنی‌اش در شش هفته‌ای که از مسابقات لیگ دسته دو پشت سر گذاشته‌اند، واقعا به بن‌بست تاکتیکی برخورد ‌کرده‌اند یا خیر!

ایرانجوان بوشهر در سال‌های اخیر همواره مسابقات کشوری را به بدترین شکل ممکن شروع کرده است. این تیم در فصل جاری هم سنت‌شکنی نکرده و تا پایان هفته ششم مسابقات لیگ دو، پنج شکست و یک تساوی حاصل کار این باشگاه بوده و هم‌اکنون با یک امتیاز، در قعر جدول مسابقات جا خوش کرده است. در واقع باید گفت این بدترین شروع ایرانجوان طی چند سال اخیری بود که این تیم در لیگ‌های دسته یک و دو کشوری فعالیت کرده است. البته نباید از این مساله غافل شد که حواشی که قبل از شروع مسابقات برای این تیم به‌وجود آمد تاثیر به‌سزایی در نتایج اخیر سرخپوشان بوشهری داشته است. علاوه بر آنها، پس از استعفا خرمزی از سمت سرمربیگری باشگاه، محمود آرامش به‌عنوان سرمربی باشگاه انتخاب شد، آن هم در حالی این مربی نه‌تنها وقت کافی تا شروع مسابقات نداشت بلکه هیچ شناختی هم از بازیکنان ایرانجوان نداشت و همین مساله باعث شد تا پایان هفته ششم مسابقات، همچنان آرامش نتواند با بازیکنان ارتباط کلامی داشته باشد و آنها را به‌طور کامل بشناسد.

اگر به جدول مسابقات نگاهی بیاندازید، متوجه خواهید شد که ایرانجوان تا پایان هفته ششم مسابقات فقط یک گل به‌ثمر رسانده است و در مقابل، هشت‌بار دروازه این تیم توسط حریفان باز شده است. این مساله به‌خوبی ثابت می‌کند که ایرانجوان به همان اندازه که در دفاع متزلزل است و از نظر دفاع فردی و تیمی در وضعیت اسفناکی به‌سر می‌برد، در خط حمله نیز آمار اسفناکی به ثبت رسانده‌، خط حمله‌ای که رمقی برای گلزنی به حریفان ندارد. در مورد خط دفاعی ایرانجوان باید افزود که ماحصل این دفاع متزلزل، دادن فضاهای زیاد به حریفان و موقعیت‌های خطرناکی که هم در نیمه اول و هم در نیمه دوم حریفان بر روی دروازه ایرانجوان خلق می‌کنند که منجر شده است آنها طی این شش بازی هشت‌بار دروازه خود را بازشده، ببینند و دارای ضعیف‌ترین خط دفاع گروه خود باشند. اگر محمود آرامش می‌خواهد تیمش به جدول بازی‌ها برگردد به همین دو مورد آماری اگر توجه شود، می‌توان خط مشی آینده ایرانجوان را به‌خوبی ترسیم کرد. نکته‌ای طلایی که هیچ‌وقت نباید فراموش شود، قبل از شروع بازی روی کاغذ هر تیم صاحب یک امتیاز است و اگر به‌خوبی بتوان از همین تک امتیاز حفاظت کرد، در طول نود دقیقه می‌توان این شانس را برای خود به‌وجود آورد که حتی هر سه امتیاز را نیز صاحب شد. اما مساله اصلی این است که این مربی باتجربه هنوز نتوانسته با بازیکنان تیم که اکثرا غیربومی هستند ارتباط کلامی برقرار کند.

از طرفی دیگر آمار‌ها نشان می‌دهد که ایرانجوان با یک مشکل بزرگ دیگر هم همراه است. ایرانجوان یک درد بزرگ دارد و آن هم نیمه‌های دومی که قاتل این تیم شده است. تمام باخت‌های ایرانجوان تا بدین‌جا در نیمه دوم رقم خورده است! باید دید تیمی که در نیمه اول تمرکز لازم را دارد و حداقل بازنده نیست در بین دو نیمه چه اتفاقی می‌افتد که تمرکز لازم برای نیمه دوم ندارد و خیلی راحت به حریفان باج می‌دهد. این در حالی است که نیمه دوم را نیمه مربیان می‌نامند ولی مشخص نیست که چرا تیم آرامش در این نیمه که باید بهترین عملکرد خود را به نمایش گذارد، حتی بدتر از نیمه اول عمل می‌کند.