بامداد جنوب: باشگاه ایرانجوان متعلق به شهر و استان بوشهر است ولی با این وجود مدیران باشگاه در چند هفته اخیر به شکلی عمل کرده‌اند که دیگر این تیم اصلا رنگ و بوی این استان را نمی‌دهد. تلخ‌تر از این مساله این است یک فرد پایتخت‌نشین این روزها برای آینده ایرانجوان بوشهر تصمیم می‌گیرد.

سال‌هاست که مدیریت در فوتبال بوشهر به یک معضل بزرگ برای باشگاه‌های این استان تبدیل شده است و البته باید پذیرفت که مشکل اصلی این است که در این استان تعداد مدیران فوتبالی به اندازه انگشتان یک دست هم نمی‌رسد. همین مساله باعث‌شده در دو سال اخیر بسیاری از باشگاه‌های این استان وارد بحرانی شدیدی شوند که مهم‌ترین آنها شاهین شهرداری، پارس جنوبی و ایرانجوان بوشهر می‌باشد. در مورد دو باشگاه اول که وضعیت کاملا مشخص است؛ اما در رابطه با ایرانجوان مسائل ابهام‌برانگیز بسیاری وجود دارد. همانطور که هفته گذشته در این صفحه خواندید، ایرانجوان بوشهر در بدترین شروع ممکن با شش باخت در هفت بازی ابتدای فصل لیگ دسته دوم‌، یکی از بی‌رمق‌ترین ایرانجوان‌های سال‌های اخیر را به نمایش گذاشته تا جایی‌که هوادارانش به‌شدت به این مدل تیم‌داری انتقاد دارند. وضعیت به قدری در این باشگاه خراب است که کادر فنی این تیم هم دیگر مانده‌اند که چگونه می‌توانند تیم بحران‌زده‌ بوشهری را از این وضعیت دشوار خارج کنند.

اما همانطور که در گزارش هفته گذشته نوشتیم، یکی از مسائل اصلی این است که تیمی با این همه مشکلات مالی، به‌جای استفاده از بازیکنان بومی این استان، لیستش را پر از بازیکنان غیربومی کرده که با کمال احترام به این بازیکنان، برخی از آنها از نظر فنی برای لیگ دسته دو مناسب نیستند. اما سوالی که اول فصل هم آن را مطرح کردیم این است که دقیقا چه کسی یا چه کسانی باعث شدند ایرانجوان بوشهر که روزی بومی‌ترین تیم لیگ دسته یک کشور بود، حالا به یکی از غیربومی‌ترین تیم‌های لیگ دسته دو تبدیل شود، تیمی که در رده‌های پایه بازیکنان بااستعداد بسیاری دارد ولی در این فصل از هیچ کدام از آنها استفاده نکرده است. واقعا تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر در این باشگاه کیست؟ چرا این همه بازیکن غیر بومی بی‌کیفیت جذب این باشگاه شدند که در هفت بازی ابتدایی باید دو اخراجی در طول نود دقیقه داشته باشد. هیات‌مدیره این باشگاه چقدر توانایی تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی دارد و آیا می‌توانند مدیرعامل را بازخواست کنند؟

جواب همه این سوال‌ها را می‌توان در انتخاب یک فرد تهرانی به‌عنوان معاون ورزشی باشگاه ایرانجوان پیدا کرد. اگر به یاد داشته باشید، حدود یک ماه پیش در گزارشی به این مساله اشاره کرده بودیم که در راس مدیریت باشگاه ایرانجوان یک فرد مشکوک پیدا شده است که به‌نظر می‌رسد حتی به‌جای آقای وزیری در ایرانجوان بوشهر تصمیم می‌گیرد. در همان زمان هشدارهای لازم را داده بودیم امیدوار بودیم که این فرد مشکوک از باشگاه دور شود ولی به‌نظر می‌رسد اگر وضعیت به همین شکل پیش برود، این فرد تهرانی روزی مدیرعامل باشگاه ایرانجوان شود. اما سوال اصلی این است که آیا واقعا در بوشهر قحط‌‌الرجال بود که آقای وزیری در تهران به‌دنبال یک معاون ورزشی بود؟ این فرد تهرانی این روزها در ایرانجوان به نوعی همکاره است تا آنجا که این فرد (طبق ادعا یکی از سایت‌های ورزشی استان) گفته است: «شش میلیارد بدهی‌ها پرداخت شده و به خود اجازه می‌دهد، بگوید هجمه بازیکنان بومی علیه ایرانجوان بی‌خودی است». حال چه بر سر فوتبال بوشهر آمده که اینها در مورد بازیکن بومی و جوان این استان اظهارنظر می‌کنند قطعا به ماجرای از ماست که برماست، برمی‌گردد!».

اما در این میان یک پارادوکس جالب به‌وجود آمده است. برخلاف سال‌های گذشته گویا ایرانجوان امسال مشکل مالی ندارد و همه سفرها بدون مشکل انجام می‌شود و حتی تیم ابتدای فصل اردوی تدارکاتی هم در تهران برگزار می‌کند، حتی دیگر خبری از تعطیلی تمرینات به‌دلیل مشکلات مالی نیست و به‌نظر می‌رسد به لطف معاون ورزشی جدید باشگاه، این تیم بوشهری حداقل مشکل مالی ندارد. اما این یک طرف ماجرا است، در طرف دیگر، ایرانجوان بوشهر این روزها در قعر جدول حسابی جاخوش کرده است و به‌نظر نمی‌رسد که این تیم به‌راحتی‌ها از جای خود دل بکند. حالا این سوال در ذهن هواداران ایرانجوان ایجاد شده است که تیمی که هیچ مشکل مالی ندارند و از نظر امکانات و اردوهای ورزشی هم در وضعیت خوبی قرار دارد، چرا باید در قعر جدول جا خوش کرده باشد.