بر اساس این نوشتار، پدر او، مرحوم روحانی زاهد متقی حجت‌الاسلام شیخ عبدالرضا و مادرش مرحومه خانم سکینه بحرانی بنت مرحوم حجت‌الاسلام شیخ محمد علی بحرانی بود.

شیخ محمد که از سنین کودکی آثار و نشان استعداد و هوش و ذکاوت و حافظه سرشار از خود بروز و ظهور می‌داد تحت تربیت و تعلیم قرار گرفت و در زادگاهش پس از فراگیری کلام‌الله مجید و تعلیمات متداول ابتدایی آن زمان عربیه و فارسیه، به دروس حوزوی پرداخت و به‌عنوان طلبه‌ای نوجوان با ذوق و شوق زاید‌الوصف در محضر اساتید علوم، فنون و رسوم حوزوی زانوی ادب زد و پس از چند سال استفاده قابل توجه از عالمان بزرگی همچون مرحوم سید عالی مقام سید علی رکنی‌حسینی و مرحوم شیخ یوسف بحرانی (ره) رهسپار عتبات عالیات شدند و در جوار مضجع شریف نورانی حضرت سید‌الوصیین امام علی علیه السلام مقیم حوزه پر آوازه نجف اشرف شده ادامه تحصیل داد.

شیخ محمد در حوزه نجف پس از مدت زمان کوتاهی گوی سبقت از سایرین ربوده و به عنوان طلبه‌ای فاضل و جوان شهرت پیدا کرده و به‌دلیل اکتساب نصاب لازم علمی در کنار تحصیل به تدریس اشتغال ورزید. علم و فضل و رشد و کمال او در محافل علمی و جمع مومنان معروف و مطرح شد تا آنجا که عده‌ای بزرگان وی را از جمله نوابغ می‌دانستند. او در سن 25 سالگی با تائید زعمای نجف اجازه تصدی امور حسبیه که در حیطه مسئولیت‌ها و از جمله وظایف مجتهد فقیه جامع‌الشرایط است، دریافت می‌کند. وی عالمی محقق مدقق، بحاث و نقادی زبردست و مدرسی توانا بود.

 وی در سال 1326شمسی به بردخون مراجعت و در سال 1338شمسی به گناوه هجرت کرد. چهل سال سکونت شیخ محمد در گناوه منشا اثرات و خدمات علمی دینی اجتماعی فراوانی بوده است و عاقبت در فروردین ماه 1379درگذشت.

                                     عاش سعیدآ و مات سعیدآ