نقش و تاثیر معجزه‌گر «امید» چه در بعد زندگی فردی و چه اجتماعی واقعیتی است که بر هیچکس پوشیده نیست. همه می‌دانیم که در نزد خداوند نیز هیچ گناهی بالاتر از نامیدی از لطف خدا نیست که معنای دیگر آن نقش امید در حیات معنوی انسان‌هاست. رجوع به عالم درون و نفس خویشتن خویش نیز برای همه ما مشخص می‌کند که به معنای واقعی انسان ناامید انسانی در مسیر مرگ تدریجی است. حال با تعمیم این واقعیت به بعد اجتماعی آن به سادگی می‌توان دریافت که تزریق ناامیدی یا همان هدف قرار دادن امید جامعه و همه آنچه که جامعه را به افقی روشن در آینده مطمئن می‌سازد خطایی بس بزرگ و نابخشودنی است. 

موضوعی که این روزها و متاسفانه توسط عده‌ای محدود اما پر سر و صدا از تریبون مقدسی چون مجالس عزاداری امام آزادگان اباعبدالله الحسین (ع) دنبال شده و به جامعه تزریق شد. نکته قابل توجه آن است که، همین چند روز پیش رهبر انقلاب در سخنانی آشکار و شفاف تاکید کردند هیچ اقدامی بدتر از این نیست که عده‌ای جوانان این مرز و بوم را به آینده کشورشان مایوس می‌کنند. یا همان تزریق ناامیدی کنند. رهبر انقلاب در جمع نخبگان علمی جوان کشورمان بیان داشتند: «امروز همه‌ دنیا می‌دانند -یعنی مراکزی که باید بدانند- که ایران در یک حرکت عظیم، سریع، در جادّه‌ علم و فنّاوری دارد پیشرفت می‌کند؛ این را همه دنیا می‌دانند، آن‌وقت کسانی بیایند جوان‌های ما را دلسرد کنند؛ هم دلسردی از حال، هم دلسردی از آینده؛ [این که بگویند] «آقا چه فایده دارد؟ برای که؟ برای چه؟» اینها دلسردکننده است، اینها خیانت است. هرکس بکند، خیانت است. مدیری انجام بدهد، خیانت است؛ استادی انجام بدهد، خیانت است؛ نویسنده‌ روزنامه و مجلّه‌ای انجام بدهد، خیانت است؛ خیانت به کشور است، خیانت به ناموس ملّی است» 

وضوح این سخنان یک پیام دارد و آن حرمت ایجاد ناامیدی است و خیانت‌آمیز بودن هر اقدامی که چنین پیامی را به مردم در هر سطح و طبقه‌ای از جامعه بدهد. متاسفانه این روزها هستند کسانی که با تحریک عرق مذهبی مردم به‌ویژه جوانان آنگونه بیان می‌کنند که دولت در تحولات اخیر به‌ویژه مذاکرات هسته‌ای کوتاهی و حتی خیانت کرده و با اجرای «برجام» فرجام بدی در انتظار جامعه و استقلال کشور است. این گروه معدود که البته صدایشان از همه گروه‌ها بلندتر است بدون بیان همه واقعیت‌ها و ابعاد موضوع با اشاره به بخشی از موضوع و مغالطه آشکار اجرای برجام را برابر با از بین رفتن استقلال و عزت ملی می‌دانند و فراموش می‌کنند در چنین شرایطی که جامعه به مدد امید به آینده بهتر و تاثیرات مثبت اجرای توافق حاصله بسیاری از سختی‌ها را به‌جان خریده است القاء چنین تفکری چیزی جز خیانت آشکار به «امید» مردم و در نتیجه دلگرمی آنها نسبت به افق روشن انقلاب اسلامی نیست.

بر این اساس باید منتظر پاسخ محکم مردم به این جریان و تفکر که خطرناک هم هست، بود و ابعاد آن را باید برای مردم بیش از پیش روشن کرد.