کریم جعفری: تحریم‌ها در طول چند دهه گذشته باعث شده تا کشور در حوزه صنعتی به شدت دچار رکود شود. در یک تحلیل واقع‌گرایانه، بزرگ‌ترین صنعت کشور که همان صنعت خودرو باشد، یک مونتاژکار تمام عیار است و حال و روز صنعت نفت هم چندان خوب نیست. این در حالی است که در حوزه‌های دیگر صنعتی نیز اوضاع چندان مساعد نیست.
در دولت قبل بسیاری از تولیدکنندگان داخلی که در حقیقت مونتاژکاران نیمه حرفه‌ای صنایع خارجی بودند، در سایه تحریم‌ها و واردات بی‌رویه کمر خم کردند و تولید ملی به‌جای افتخار ملی به انتحار ملی تبدیل شد. هر چند دلایل گفته شده در بالا بخشی از مواردی است که می‌توان به آنها اشاره کرد و بدون شک عوامل متعدد دیگری هم وجود دارد که شاید مهمترین آن نبود اراده لازم در میان صاحبان قدرت برای قدرت‌گیری صنایع داخلی باشد.
هر چه که هست، امروز دولت تدبیر و امید برنامه‌ای برای حمایت از صنایع داخلی دارد. این حمایت‌ها در حالی صورت می‌گیرد که بهای جهانی نفت به‌عنوان مهمترین درآمد دولت کاهش پیدا کرده و عملاً جیب دولت خالی شده است. با این وجود هنوز هم منابعی در کشور وجود دارد که با گردش صحیح و برنامه‌ریزی درست می‌توان از آنها در راستای افزایش بهره‌وری و درآمد در کشور استفاده کرد.
صنایع مختلف کشور در دوران پسابرجام، نیازمند حمایت شدید و جدی هستند. در حالی که خبرهایی مبنی بر پیوستن کشور به سازمان تجارت جهانی وجود دارد، کالای ایرانی باید به آن حد از کیفیت و مقبولیت برسد که بتواند با نمونه‌های خارجی خود به رقابت بپردازد. این امر مستلزم دو مساله مهم است که هر دو مساله در قالب اقتصاد مقاومتی خود را نشان می‌دهد، مساله اول دستیابی به تکنولوژی روز با استفاده از مراودات با صاحبان آن در جهان و دوم هم مدیریت صحیح در حوزه منابع مالی.
البته منابع هم خود شامل چند مورد مختلف می‌شوند که منابع مالی فارغ از سرمایه انسانی است که خوشبختانه کشور ما هر دو را به‌خوبی داراست. کافی است این عوامل در یک پازل زیبا و جدی کنار هم چیده شوند تا بشود خروجی مناسبی از آن گرفت. در استان ما، بیش از 250 واحد صنعتی تعطیل شده است که همه نیازمند کمک‌های مالی هستند. با توجه به آئین‌نامه جدید دولت و ابلاغیه بانک مرکزی، بانک‌های استان باید به کمک واحدهای صنعتی آمده و یا با امهال بدهی آنها و یا پرداخت مساعده‌های مالی در قالب عقود مختلف و کم بهره، به گشترس فضای کسب و کار در استان کمک کنند.
برخی از صاحبان صنایع در استان در تماس‌های خود با بامدادجنوب تاکید می‌کنند که تنها با کمک 200 تا 300 میلیونی می‌توانند مجموعه خود را دوباره راه اندازی کنند و گروهی از جوانان بیکار را سر کار ببرند. بخشی از این شرکت‌ها در منطقه ویژه اقتصادی قرار دارند که البته به دلیل مدیریت ناپخته و سیاسی این مجموعه، هنوز موفق به دریافت منابع مالی از بانک‌ها نشده‌اند. البته مدیران بانک‌ها هم باید خود همکاری خوب و سالمی با کارآفرینان و تولیدکنندگان استان داشته باشند تا آینده سالمی در انتظار استان ما باشد.
