بامداد جنوب: میگو از جمله آبزیان نام‌آشنا برای مردمان جنوب کشور است. آبزی لوکسی که شاید بتوان آن را تنها غذای لوکس سفره اکثر جنوبی‌ها دانست. همه‌ساله چیزی در حدود 5/1 تا 2 هزار تن میگو در آب‌های نیلگون خلیج فارس و در سواحل استان صید می‌شود. میزان قابل توجه و البته در نوسانی هم بین 15 تا 20 هزار تن از طریق استخرهای پرورش میگو در استان برداشت می‌شود که البته نهایت ظرفیت تولید استان نیست.
درست است که ذائقه مردم بومی، تمایل زیادی به مصرف میگوی دریا داشته و کمتر از میگوی پرورشی استقبال می‌شود اما این محصول طرفداران زیادی در خارج از استان داشته و سهم زیادی در اشتغال و ارزآوری برای بوشهر به‌همراه دارد؛ بنابراین مسوولان استان باید به‌عنوان یک محصول راهبردی و استراتژیک به آن نگاه ویژه‌ای داشته باشند. برای این کار لازم است تمامی دستگاه‌های دخیل در تولید میگو از جمله دامپزشکی، شیلات، شرکت‌های بیمه‌ای و ...، نهایت همکاری را با پرورش‌دهندگان داشته باشند تا تولید میگوی استان سال به سال رو به افزایش بگذارد نه رو به کاهش!
به‌خاطر داریم که در بهمن‌ماه سال 1393، حسین بهمنیاری مدیرکل سابق شیلات در گفت‌وگویی با بامداد جنوب و بر اساس آمار تولید میگو در استان و کشور، سهم شیلات بوشهر را از تولید کشوری میگو، 75 درصد عنوان کرد. این در حالی است که هفته گذشته، عباسعلی زنده بودی مدیرکل فعلی شیلات استان، سهم بوشهر را پس از گذشت کمتر از دو سال، حدود 60 درصد برداشت میگوی کشور عنوان می‌کند.
بامداد جنوب به‌دنبال یافتن مقصر این کاهش تولید نیست اما چندین‌بار نسبت به کاهش سهم بوشهر از تولید میگوی کشور هشدار داده بودیم. برای پایین نیامدن سهم تولید بوشهر از میگوی کشور، در ابتدا باید با پیشگیری از وقوع بیماری‌هایی نظیر بیماری لکه سفید میگو و ...، تولید فعلی استان را تثبیت کرده و با پایین آوردن ریسک ظرفیت تولید را به ظرفیت اسمی نزدیک کرد.
پس از آن، با انجام رایزنی‌ها و ایجاد شرایط مناسب و کاهش ریسک سرمایه‌گذاری، زمینه حضور هیات‌های خارجی و داخلی را برای جذب سرمایه در زمینه‌های مختلف شیلاتی فراهم کرد که البته کار ساده‌ای نخواهد بود و برنامه‌ریزی‌های خاصی را می‌طلبد. در هر حال این وظایفی است که مسوولان شیلاتی ما باید بدان واقف باشند و در صورتی از تولید بالای میگوی استان داد سخن دهند که خود، کمک مشخصی در این زمینه کرده باشند.
لکه سفید، خطرناک‌ترین بیماری ویروسی میگو
متاسفانه موضوعی که هم‌اکنون دامن پرورش‌دهندگان را گرفته و مانع از افزایش تولید این محصول می‌شود، بیماری لکه سفید است که در حال حاضر جدی‌ترین و سخت‌ترین بیماری ویروسی تاثیرگذار در انواع گونه‌های میگو است.
رئیس اتحادیه پرورش‌دهندگان آبزیان درخصوص وضعیت مهار بیماری لکه سفید ماهی که طی سال‌های اخیر تولید میگو را تحت تاثیر قرار داده است، بیان داشت: در ابتدا بروز بیماری ویروسی در خوزستان، بوشهر و سیستان و بلوچستان، مزارع پرورشی را به تعطیلی کشاند.
ارسلان قاسمی با اشاره به این‌که در حال حاضر نیز مشکل بیماری وجود دارد و تولید از چند سال پیش تاکنون ثابت مانده و افزایش پیدا نکرده است، افزود: در زمینه مقابله با بیماری لکه سفید امکان درمان بیماری و جبران خسارت دشوار است و به‌دلیل ضعف عملکرد فراوانی که در سازمان دامپزشکی کشور و سازمان شیلات ایران وجود دارد از کشورهایی مثل سریلانکا و بنگلادش هم عقب‌تر هستیم.
وی با بیان این‌که چرا هر سال باید با این بیماری درگیر باشیم، خاطرنشان کرد: توپ را می‌اندازند در زمین پرورش‌دهندگان و می‌گویند این پرورش‌دهندگان هستند که دستورالعمل‌ها را پیاده نمی‌کنند؛ این حرف صحیح نیست و عذر بدتر از گناه است. وظیفه این نیست که فقط دستورالعمل صادر شود بلکه برای این کار نظارت لازم است، دستور‌العمل‌های که از سوی دامپزشکی و یا سازمان شیلات در اختیار تولیدکنندگان قرار می‌گیرد کاربردی نیست، یکسری از دستورالعمل‌ها را ترجمه می‌کنند و می‌خواهند آن را در کشور پیاده کنند. اگر پرورش‌دهنده خطا می‌کند چرا با آن برخورد نمی‌کنند؟
ارسلان قاسمی از بیماری لکه سفید به‌عنوان مهم‌ترین بیماری میگوهای پرورشی نام برد که در یک دهه گذشته تاکنون در مزارع میگو کم و زیاد وجود داشته اما در سال جاری مقصر اصلی بروز آن سازمان دامپزشکی کشور است.
رئیس اتحادیه پرورش‌دهندگان آبزیان با تاکید بر این‌که سازمان دامپزشکی در مرحله لاروین موظف بوده که لاروهای وارده به مزارع میگو را از نظر بیماری لکه سفید تست و آزمایش کند، خاطرنشان کرد: اطلاعات به‌دست آمده حاکی از آن است از کیت‌هایی استفاده شده که به‌خوبی این بیماری را نشان نداده و از سویی تولیدکنندگان لاروها را نیز وارد مزارع کرده و این امر موجب بیماری شده است. سازمان دامپزشکی به وظیفه خود در ریشه‌کنی و کنترل بیماری عمل نکرده و از طرفی حاضر نیست که خسارات وارده به تولیدکنندگان را پرداخت کند.
مهم‌ترین مشکل صنعت میگو، سازمان شیلات است
قاسمی مهم‌ترین مشکل در بحث صنعت میگو و شیلات را سازمان شیلات عنوان و تصریح کرد: این سازمان هیچ اختیاری از خود ندارد. ما منکر فعالیت دیگر سازمان‌ها و دستگاه‌ها نیستیم اما به شرطی که مزاحم نباشند و وجود آنها در جهت منافع و خدمت به کشور باشد نه این‌که مانع ایجاد کنند. میگو جزء معدود کالاهایی است که مصداق اقتصاد مقاومتی است یعنی تولید در درون و نگاه به بیرون اما هیچ کاری برای این بخش انجام نمی‌دهند.
قاسمی تاکید کرد که سازمان دامپزشکی نیاز به بازنگری دارد، این سازمان باید در خدمت تولید و سلامت مردم باشد نه این‌که بنگاه اقتصادی باشد.
