کریم جعفری:
چند روزی است که کلیپی در فضای مجازی در مورد سخنان غلامحسین کرباسچی در فضای مجاری در مورد مدافعان حرم دست و به دست می‌چرخد. آنچه که کرباسچی در این سخنان گفت، برداشت‌های شخصی وی است و هیچ ربطی به دولت (به‌عنوان بخشی از سازوکار نظام ندارد) کما اینکه سخنگوی دستگاه دیپلماسی کشور نیز به این سخنان واکنش نشان داد و آن را رد کرد. اصولا استفاده از مسائل امنیتی برای رای جمع کردن خلاف اخلاق است و کسی نمی‌تواند بابت اتفاقاتی که روی داده بیاید و بگوید بنده عقل کل هستم.
اطلاع واثق دارم که حتی محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه هم چنین دیدگاهی نسبت به مقاومت و مدافعان حرم (بارها گفتم که مدافعان حرم بخشی از مساله است و دفاع از ایران به‌عنوان یک موجودیت را باید مورد تاکید قرار داد) ندارد و بارها و بارها در محافل خصوصی و عمومی از توان دفاعی کشور دفاع کرده و با سفرهای مکرر به سوریه و لبنان و دیدار با مقامات این کشورها، بر حمایت دولت جمهوری اسلامی ایران از مقاومت تاکید کرده است. اینکه یک نفر که هیچ اطلاعی از ماجرا ندارد، می‌آید و برای رای جمع کردن خون جوانان این کشور را بهانه می‌کند، اصلا پذیرفتنی نیست.
در زمان جنگ هم چند نفری بودند که مانع از رفتن جوانان به جبهه می‌شدند، حتی کسی که این روزها مورد مراجعه است و حرف‌هایش بسیار خریدار دارد نزدیک‌ترین جایی که به جبهه رفت، فاصله 400 کیلومتری بود. یکی از آقایان که این روزها حلال را حرام و حرام را حلال می‌کند و زمانی جایی مسوولیت داشت مانع از رفتن جوانان به جبهه بود. دلیلش بماند و آنهایی که آدرش دقیق‌تر می‌خواهند بروند و مطالعه کنند و بپرسند، این دو نفر دقیقا از نزدیکان رقبای کاندید مورد حمایت آقای کرباسچی هستند و چنین کارهایی مختص این آقا نیست و دیگران هم در این مملکت کارنامه‌ای بس درخشان!! دارند.
خدمت این آقا و دیگرانی به‌نظر هیچ اطلاع و مطالعه‌ای ندارند باید بگویم که ما در حوزه دیپلماسی هم تلاش کردیم، اگر دولت روحانی توانست با سعودی‌ها به‌عنوان پدرخوانده تروریسم در منطقه مذاکره و گفت‌وگو کند، شما هم می‌توانید با داعشی که مشخص نیست کجای زیر زمین قرار دارد، مذاکره کنید. مگر در همین آستانه قرار بر آتش‌بس در سوریه نبود؟ چرا گروه‌هایی که پای آتش‌بس را امضا کردند در شمال حماه به مواضع ارتش سوریه حمله کردند؟
اگر کسانی که اطلاعی از تاریخ ندارند و خیلی هم دل برای جوانان می‌سوازنند و می‌گویند می‌شود با دیپلماسی کار را حل کرد، بروید با القاعده مذاکره کنید، با احرار الشام و جیش الاسلام که مانند کفتار به خودشان هم رحم نمی‌کنند، مذاکره کنید؟ شما بر سر چه می‌خواهید مذاکره کنید؟ بر سر اینکه اینها را شریک حکومت سوریه کنید؟ اگر مخالف حضور ایران در کشورهای دیگر و دفاع از متحدین کشور هستید، چرا ده‌ها کشور در سوریه نیرو دارند، مگر آنها جوان نیستند؟ ارتش ترکیه در سوریه بیش از 300 کشته و نزدیک به یک‌هزار زخمی داد.
امریکا، روسیه، انگلیس، اردن و ده‌ها کشور ریز و درشت دیگر در سوریه حضور نظامی دارند، اتاق فرماندهی تروریست‌ها یک اتاق عملیات بین‌المللی است که واقعا آدم از دیدن قوی‌ترین طراحان عملیات‌‌های جهان در آن شگفت‌زده می‌شود. ایران از دوره مادها که یک حکومت مستقل تشکیل داده تا به امروز همواره کشوری محوری در منطقه بوده، بخواهد یا نخواهد، ناچار به حضور فعال در منطقه برای دفاع از خود است. از زمان داریوش هخامنشی که ناچار شد از ترکیه، یونان، رومانی و بلغارستان عبور کند تا به اوکراین برسد و متجاوزان به خاک ایران را سرکوب کند، 2500 سال گذشته است، ما هنوز هم باید همین لشکرکشی‌ها را صورت بدهیم.
