عبدالمحمد شعرانی:

هر چیزی را که در کشور سبب آشتی مردم با کتابخوانی شود، باید به فال نیک گرفت. «پایتخت کتاب ایران»، «تقدیر از مروجان کتابخونی»، «روستاها و عشایر دوستدار کتاب» و «باشگاه‌های کتابخوانی کودک و نوجوان» بخشی از فعالیت‌های انجام شده در سال‌های گذشته به‌منظور ترویج و توسعه فرهنگ کتابخوانی بوده است. 

باشگاه‌های کتابخوانی که تاکنون در تعدادی از مدارس اجرا شده است؛ در کنار محاسن خوبی که دارد در چارچوب اجرائی به‌منظور تحقق هدف‌هایش نیاز به بازنگری جدی دارد. هدف از باشگاه‌های کتابخوانی گردهم جمع شدن کودکان و نوجوانان برای ساختن فضایی برای خواندن‌ گروهی است. خواندن گروهی بستری مناسب برای بحث، تبادل نظر و هم‌اندیشی فراهم می‌کند. باشگاه‌های کتابخوانی بچه‌ها را در مسیر کتابخوانی در فضای رقابتی با ایجاد انگیزه قرار می‌دهد. جام باشگاه‌های کتابخوانی و تقدیر از دانش‌آموزان و مربیان برتر از محاسن خوب باشگاه‌های کتابخوانی است اما آنچه که باشگاه‌های کتابخوانی را تهدید می‌کند، به گواه تعدادی از معلمان و مربیان مدرسه‌هایی که این طرح در مدرسه‌شان در حال اجرا است، توجه بیش از حد به کمی بودن این باشگاه‌هاست تا کیفی بودن آنها. این در حالی است که ارتقای باشگاه‌های موجود به‌جای افزایش آنها تاثیر فراوانی در جلب مشارکت بیشتر بچه‌ها خواهد داشت. 

متاسفانه تکثر طرح‌ها در مدارس و بمباران بخشنامه‌ای، مدیر را به‌عنوان راهبر آموزشی و پرورشی در اجرای مطلوب طرح دچار مشکل می‌کند، از این‌رو، او به‌دلیل نداشتن زمان کافی و مشخص‌ در برنامه کلاسی و... نمی‌تواند از باشگاه‌های کتابخوانی طرحی تحول‌خواه در حوزه کتابخوانی دانش‌آموزی بیافریند. بدیهی است، آموزش مربیان را باید درذاین زمینه جدی گرفت. خوشبختانه معلمان کتابخوان و کتاب‌دوست کم نداشته و نداریم. پس باید با ایجاد انگیزه و آموزش سبب کیفیت‌بخشی بیشتر در باشگاه‌های کتابخوانی شویم. داشتن اعتبار مشخص برای ارتقای کار باشگاه‌های کتابخوانی نیز یکی دیگر از خواسته‌های مدیران و مربیان در مدارس است، چراکه نمی‌شود با کتاب‌های به‌روز نشده و قدیمی بچه‌ها را به کتاب خواندن جذب و دلبسته کرد و بعد از مدارس بخواهیم حالا خودتان بروید و با مشارکت مردمی و کمک خیرین کتاب جمع کنید! 

آگاه کردن و مشارکت‌دادن والدین نقش مهمی در انتقال سریع مفاهیم و درک متقابل دانش‌آموز، اولیا و باشگاه کتابخوانی خواهد داشت. شوربختانه در یکی از مدارس مجری طرح، تنها 10 درصد اولیا از طرح آگاه بودند که آمار امیدبخش، کافی و مناسبی نیست. مدیران و مربیان باید با داشتن برنامه‌های جذاب در زمینه کتابخوانی سعی در جذب مشارکت بیشتر اولیا داشته باشند تا صمیمت و گردهم جمع شدن بچه‌ها در باشگاه‌های کتابخوانی را به درون خانواده‌ها منتقل کنند. در پایان باید تاکید کرد که اگر قرار است در حوزه کتابخوانی تحولی ایجاد شود، ضرورت دارد سایر سازمان‌ها و نهادها در این خصوص مشارکت داشته باشند و هم‌افزایی فرهنگی کافی ایجاد شود تا با ‌کمک نظم و یکپارچگی بیشتر موفقیت بیشتر طرح‌ها و برنامه‌های حوزه کتاب و کتابخوانی را شاهد باشیم.