بامدادجنوب- سیدعلی موسوی: آنچه امروز در صحنه سیاسی عراق شاهد هستیم، نطفه آن در تابستان سال گذشته، گذاشته شده است که مردم به ارائه نشدن خدمات از جمله برق، آب و مساله امنیت، تظاهرات کردند.
به باور مردم 13 سال از سقوط رژیم صدام حسین می‌گذرد اما در این زمان، دولت اقدامی در راستای رفاه اجتماعی انجام نداده است. بنابراین بخشی از اعتراضات مردمی به خواسته‌های به حق اجتماعی بر می‌گردد.
مردم خواستار ارائه خدمات از سوی دولت هستند. اقدام طرفداران مقتدی صدر و شخص او نیز بر آمده از همین خواست مردمی است. او بر همین خواسته سوار شده و خواهان توجه به آن است. تحلیلگران نسبت به این مساله که اشکال ناکارآمدی دولت ناشی از چیست و این‌که دولت چرا بعد از 13 سال نتوانسته اقدام قابل توجهی انجام دهد، پرسش‌‌هایی را مطرح می‌کنند.
جمع‌بندی‌ها به اینجا رسید که دولت‌های فاسد در عراق مانع از شکل‌گیری دولت کارآمد شده است. در نهایت این مساله سبب متراکم شدن مشکلات شده و اعتراضات گسترده مردمی را به همراه داشته است. از این رو اعتراضات طرفداران مقتدی صدر و شخص، بر آمده از مطالبات مردمی است. چنین دیدگاهی مثبت است. مقتدی صدر بر این عقیده است که ساختار دولت فاسد بوده بنابراین باید چنین دولتی منحلش شد و یک دولت کارآمد با افراد پاک دست بر مسند قدرت بنشینند. او ایثار سیاسی کرده است.
او از ائتلاف صدرهایی که در حاکمیت هستند و چند وزارتخانه در ید اختیارات آنهاست، خواسته استعفا دهند. او به آقای عبادی گفته که کابینه خارج از چارچوب سهم‌خواهی تشکیل دهد. تصور ائتلاف مقتدی صدر بر این است که سهم‌خواهی احزاب و تعیین وزرا از احزاب عملا منجر به جلوگیری از مفاسد افراد به‌دلیل حمایت‌های حزبی نمی‌شود و کسی نمی‌تواند آنها را مجازات کند. به همین دلیل مقتدی صدر از وزرای خود خواستار استعفا شده است. این نشان از یک فرایند طبیعی و مثبت دارد که در راستای منافع ملی عراق است.
اما مشکل و ایراد کار، در زمان اقدام چنین عملی است. زمانی که عراق در جنگ علیه تروریسم و داعش بوده، چنین اقدامات اعتراضی، جنگ با تروریسم را زیر سوال می‌برد. دیگر آن‌که حمله به ساختمان پارلمان، نخست وزیری و موسسات دولتی یعنی هرج و مرج که قابل قبول نیست. چنین شیوه‌ای مورد اعتراض برخی از بخش‌های جامعه عراق است. نخست‌وزیر حیدر العبادی نیز چنین اقداماتی را محکوم کرده است.
گرچه بخش‌های اجتماعی خواستار مبارزه با فساد هستند اما موضوع اصلی زمانبندی و نوع رفتار با چنین مساله‌ای است. عده‌ای بر این عقیده‌اند که اقدامات مقتدی صدر در صحنه سیاسی عراق، متاثر از این امر است که در پشت پرده، اقداماتی برای حذف او و ائتلاف صدر صورت گرفته است. چنین برداشتی صحیح نیست. صدری‌ها نزدیک به 44 کرسی مجلس را در اختیار دارند و بعد از حزب الدعوه که 88 کرسی دارد دومین ائتلافی هستند که در ساختار حاکمیت حضور قوی دارند.
آنها در چارچوب ائتلاف ملی، حیدرالعبادی را به‌عنوان نخست‌وزیر معرفی کردند. بنابراین مشکل آنها بودن یا نبودن در ساختار قدرت نیست، بلکه توجه به خواست اجتماعی و نه حزبی است.
