بامدادجنوب- عبدالله محمدعلی‌پور: کمبود آب بهداشتی و کاهش شدید در منابع اصلی تامین آب استان موضوع اصلی نشست خبری سه‌شنبه شب معاون عمرانی استادار و مسوولان ادارات آبی استان بود. در این نشست، همه مسوولان حاضر به اتفاق بر این واقعیت تاکید کردند که در شرایط فعلی منابع آب استان تا حد زیادی کم شده و باید مراقبت بیشتری از منابع موجود انجام شود.
در میان همه صحبت‌هایی که عمدتا جنبه تکرار و توجیه داشت، مدیرعامل آب منطقه‌ای استان اظهارنظری کرد که انتظار می‌رفت پیش‌تر از این و با جدیت بسیار آن را مطرح می‌کرد. شاپور رجایی در بخشی از سخنانش با اشاره به جانمایی موقت پتروشیمی دشتستان، تامین آب این مجتمع را یکی از مشکلات مکان تعیین شده عنوان کرد و گفت: این واحد پتروشیمی و صنایعی مانند آن که آب زیادی مصرف می‌کنند، باید در کنار دریا قرار گیرند تا امکان برخورداری از آب را داشته باشند.
وی این را هم اضافه کرد که در صورت استقرار پتروشیمی دشتستان در کنار دریا، باز هم باید بر اساس الگویی مشخص و استاندارد از آب دریا برداشت صورت گیرد. رجایی با بیان این‌که شکل گیری صنعت پتروشیمی دشتستان از نظر ما بلامانع است، گفت: هر صنعتی که آب‌بر باشد باید در ساحل احداث شود و تامین آب پتروشیمی دشتستان نیز از راه چاه و رودخانه میسر نیست و تامین آب آن از راه دریا نیز باید کنترل شده باشد.
این حرف البته حرف عجیب و غریبی نیست و ما و سایر خیرخواهان استان نیز در گزارش‌ها و یادداشت‌های متعددی به این معضل اشاره کرده بودیم اما دلایل سیاسی و نگاه محلی به قضیه باعث شده بود تا در یکی دو ماه گذشته منطقه‌ای برای ساخت این پتروشیمی کوچک انتخاب و زمین‌های آن خریداری شود که نزدیک‌ترین فاصله آن با دریا حداقل 20 کیلومتر است.
رجایی که شرکت تحت مدیریتش به‌طور سختگیرانه‌ای در حال مدیریت منابع آب استان است، هم‌اکنون در شهرستان عسلویه و منطقه ویژه اقتصادی و انرژی پارس پرونده‌هایی را علیه استفاده پتروشیمی‌های مستقر در آن منطقه باز کرده است.
علاوه‌بر این، شرکت آب منطقه‌ای چند سال است که دیگر اجازه بهره‌برداری از آب برای مصارف کشاورزی و اقتصادی در دشت‌های کم‌آب استان مانند دشتستان را نمی‌دهد و متقاضیان زیادی برای گرفتن مجوز آب برای ساخت گلخانه، مرغداری، قالیشویی و... از این شرکت جواب منفی شنیده‌اند.
با این‌حال، مدیرعامل این شرکت در یکی دو سال اخیر که موضوع پتروشیمی‌های گناوه و دشتستان به‌صورت جدی‌تری دنبال می‌شد، از هرگونه اظهار نظر در مورد آن پرهیز کرده بود. رجایی فکر نمی‌کرد روزی موضوع پتروشیمی دشتستان آن‌قدر جدی شود که مجبور شود درباره آن سخنی بگوید و احتمالا حالا برخی از افراد از شنیدن سخنان او عصبانی شده‌اند و ممکن است این اظهارنطر برای او گران تمام شود. این مدیر با تجربه صنعت آب استان، که تاکنون تلاش می‌کرد خود را از مسائل سیاسی دور نگه دارد، به‌نظر می‌رسد حالا به اجبار وارد یکی از مهم‌ترین پروژه‌های در دست پیگیری مدیریت ارشد استان شده است و باید دید در روزهای آینده چه خبرهایی در مورد او و شرکت تحت مدیریتش به گوش می‌رسد.
اما در مورد اصل صحبت مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای استان باید گفت که بر اساس برآوردهای کارشناسان، تامین آب مورد نیاز برای یک واحد پتروشیمی، پس از تامین خوراک، دومین مساله مهم در ساخت این نوع واحدهاست. چراکه در حال حاضر بیش از 80 درصد آب مصرفی صنایع کشور در پتروشیمی‌ها مصرف می‌شود و به‌طور کلی صنعت پتروشیمی صنعتی آب‌بر است.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که هر واحد پتروشیمی که سالانه 300 هزار تن پلی‌اتیلن تولید می‌کند، در هر سال دو میلیون مترمکعب آب مصرف می‌کند که با توجه به مقیاس تولید 20 هزار تنی پتروشیمی دشتستان، این پتروشیمی تقریبا به سالی 200 هزار مترمکعب آب نیاز دارد. این در حالی است که میزان آب شرب مصرفی استان بوشهر در طول سال نزدیک به یک میلیون مترمکعب است. به‌عبارت دیگر، اگر پتروشیمی دشتستان در منطقه‌ای ساخته شود که برای مصرف آب نیاز به حفر چاه داشته باشد، همین پتروشیمی کوچک نزدیک به یک پنجم کل آب شرب مصرفی مردم استان بوشهر را مصرف خواهد کرد.
حالا با توجه به این‌که ساخت این پتروشیمی در زمین خریداری شده در حال طی مراحل اخذ مجوزهای زیست محیطی است، کارشناسان این سازمان باید به گفته‌های رجایی برای صدور مجوز این واحد صنعتی توجه کرده و نسبت به خطری که منابع آب زیرزمینی دشتستان را تهدید می‌کند هوشیار باشند و در بررسی‌های خود تسلیم فشارهایی که از سوی برخی از افراد یا سازمان‌ها به آنها وارد خواهد شد، نشوند.
