بامدادجنوب- جوادشکریان: صنعت کشتی‌سازی استان یکی از قدیمی‌ترین صنایع در استان است که سال‌هاست زمینه اشتغال بسیاری از مردم استان را فراهم کرده است. این صنعت در بسیاری از کشورهای جهان که دارای مرزهای آبی هستند، مورد توجه دولت‌ها قرار گرفته و با توجه به مادر بودن آن، بسیاری از صنایع دیگر را نیز همراه خود توسعه داده است. در ایران اما وضعیت اندکی متفاوت است و کسانی که وارد این صنعت شده‌اند در سال‌های اخیر مورد کم‌لطفی‌هایی قرار گرفته و بسیاری از سرمایه‌گذاران این صنعت ورشکست شده‌اند. تحریم‌های سالیان اخیر نیز آخرین ضربات را بر پیکره این صنعت وارد کرد تا خیلی‌ها از آن ناامید شوند و عطایش را به لقایش ببخشند.
البته پس از پشت سر گذاشته شدن تحریم‌ها، هم‌اکنون شرایط برای کشتی‌سازها از نظر مشتری بهبود یافته است اما کماکان از لحاظ نقدینگی با مشکلاتی مواجه هستند که کار را برای آنها مشکل کرده است.
در همین حال که بسیاری از کشتی‌سازان منتظرند تا با کمک دولت و دریافت نقدینگی، بار دیگر رونق گذشته را تجربه کنند، در روزهای انتهایی هفته گذشته، رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان در حاشیه بازدید از یکی از کارخانه‌های شناورسازی استان و شهرک صنعتی دریایی بوشهر، از صدور هشت مجوز جدید در این حوزه خبر داد.
خبری که در ظاهر بسیار خوب است و نوید اشتغال بیشتر در استان را می‌دهد اما آیا بهتر نبود به‌جای دادن مجوزهای جدید، به کارخانه‌های قدیمی سرمایه تزریق کرد تا با حداکثر توان به کار خود ادامه داده و اشتغال پایدار ایجاد کنند؟
کمبود نقدینگی، مشکل بزرگ کشتی‌سازی استان
در همین خصوص، یک تولیدکننده شناور بوشهری در گفت‌وگو با بامداد جنوب، با بیان این‌که از ورود سرمایه‌گذاران جدید شرکت‌های رقیب استقبال می‌کنیم، ادامه داد: هیچ‌کدام از تولیدکنندگان با ورود رقبای جدید به این حوزه مخالف نیستند زیرا هم‌اکنون به اندازه کافی مشتری وجود دارد. ما بیش از 25 سال است که در این صنعت فعالیت می‌کنیم و مشکلی از این جهت نداریم اما شرکت‌های فعلی با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند و بهتر است ابتدا این مشکلات حل شوند.
این تولیدکننده شناور ادامه داد: حرف ما این است که سازمان صنعت، معدن و تجارت و مسوولان مربوطه ابتدا به شرکت‌های موجود کمک کنند تا با ظرفیت واقعی به تولید بپردازند و پس از آن به فکر ارتقاء و افزایش تعداد تولیدکنندگان این صنعت بیفتند. ما مخالف ورود سرمایه‌گذار نیستیم اما بهتر است مسوولان ابتدا بیایند و از دردها و مشکلات ما بپرسند و بعد به دیگران توصیه کنند که به این صنعت ورود کنند.
جلیل لطیفی با اشاره به این‌که در ماه‌های انتهایی سال گذشته، اشتغال موجود در شرکت وی به بیش از 250 نفر می‌رسید، تصریح کرد: این تعداد هم‌اکنون به زیر 30 نفر رسیده است که نشان از مشکلات زیاد این صنعت است.
به‌گفته وی، در حال حاضر 17 شرکت لنج‌سازی و کشتی‌سازی در بوشهر وجود دارند که بسیاری از آنها به‌علت نداشتن نقدینگی در حال حاضر غیر فعال هستند.
لطیفی با بیان این‌که برخی کارخانه‌های کشتی‌سازی بوشهری، کار خود را از لنج‌های چوبی شروع کرده و تا ساخت بزرگ‌ترین شناورهای فایبرگلاس 700 تنی پیش رفته‌اند، افزود: بر همین اساس، شناورهای سوپلای‌بوت و یوتیلیتی‌بوتی در بوشهر ساخته شده است که هم‌اکنون روی آب شناور هستند که هرکدام از آنها هر ماه به‌طور میانگین 500 تا 600 میلیون ارزآوری می‌کنند.
به‌گفته وی، مسوولان سازمان صنعت، معدن و تجارت استان، ابتدا باید از طریق تولیدکنندگان فعلی، از مشکلات این صنعت در استان باخبر شوند و به اطلاع سرمایه‌گذاران جدید برسانند تا آنها نیز دچار مشکلات ما نشوند؛ نه این‌که ابتدا زمین بدهند، سرمایه‌گذاران را تشویق کنند، سرمایه‌ای را در قالب وام در اختیارشان بگذارند، سوله‌هایی را احداث کنند و پس از طی چند سال، این سوله‌ها تبدیل به مخروبه شود.
این تولیدکننده شناور و کشتی در بوشهر بزرگ‌ترین مشکل حاضر در این صنعت را نبود نقدینگی عنوان و خاطرنشان کرد: سودهای بالای بانکی که تاکنون برای تسهیلات بانکی وجود داشت سبب شد تا بسیاری از تولیدکنندگان از گرفتن تسهیلات سر باز بزنند و ترجیح دهند کارشان را تعطیل کنند.
وی با اشاره به این‌که هم‌اکنون مشتری در بازار زیاد است و چندین مشتری در صف انتظار تولید داریم، تصریح کرد: با این حال، برای ساخت این سفارش‌ها با مشکل روبه‌رو هستیم. برای مثال، در حال حاضر برای خرید هر کیلو آهن که قیمت آن به‌صورت نقد دو هزار تومان است، ما مجبوریم هر کیلو سه هزار و 500 خریداری کنیم زیرا توان خرید نقدی نداریم. به همین علت، شرکت‌های کنونی با تمام ظرفیت نمی‌توانند کار کنند.
لطیفی در خصوص ساخت شناورهایی که به‌صورت شراکتی با بانک ساخته می‌شوند، بیان کرد: در ساخت یک شناور مشارکتی با بانک، حدود یک سال تاخیر اتفاق می‌افتد زیرا بانک اقساط را به‌موقع در اختیار سازنده شناور قرار نمی‌دهد و برای آزادسازی هر قسط چندین ماه تاخیر ایجاد می‌کند. این در حالی است که ما می‌توانیم در صورت وجود نقدینگی، به‌طور مثال در زمان ساخت یک یوتیلیتی‌بوت که به‌طور میانگین دو سال است، 10 ماه صرفه‌جویی کنیم.
بامداد جنوب در شماره‌های بعدی روزنامه، بنا دارد گزارش مفصل‌تری در این خصوص تهیه و منتشر و مشکلات و موانع ورود سرمایه‌گذاران به این بخش را بررسی کند.
