بامدادجنوب- سیدعلی موسوی:
جغرافیای سرزمین‌های اشغالی امروزه به‌صورت کامل در محاصره کسانی است که هیچگونه دل خوشی با صهیونیسم‌ها نداشته و کمترین خطایی در آغاز جنگ برای تل‌آویو بسیار گران تمام خواهد شد.
بعد از شکست سیستم‌های پدافندی اسرائیل در مقابله با موشک‌های مقاومت و شکست راهبرد محافظت از شهرک‌نشینان در جنگ آینده، تل‌آویو مناسب‌ترین هدف برای موشک‌های این همسایگان به‌ویژه حزب‌الله خواهد بود.
پس از حمله صدام به اسرائیل در زمان جنگ خلیج فارس، صهیونیست‌ها در دکترین نظامی خود بازبینی انجام دادند و موضوعی جدید تحت عنوان حفاظت از شهروندان در مقابل حملات دشمن به آن اضافه شد. در این راستا اقدام به طراحی و ساخت سامانه‌های دفاع موشکی و ایجاد فرماندهی جبهه داخلی کردند. حال پس از گذشت حدود 25 سال از این موضوع به‌نظر می‌رسد به‌رغم هزینه‌های بسیار سنگینی که برای حفاظت از ساکنین خود انجام داده‌اند، در عمل این راهبرد شکست خورده است.
حتی اگرموشک‌ها دارای دقت بالایی هم نباشند و به برج‌های بلند هم اصابت نکنند، میزان خسارت‌هایی که به شهر وارد می‌شود آنقدر زیاد است که این شهر به‌عنوان یک هدف مناسب در جنگ‌های آینده باشد. در روزی که حدود 150 هزار موشک و راکت از سمت لبنان و 12 هزار موشک از سمت نوار غزه به سمت این شهر شلیک شود، از نظر تجهیزات پدافندی این شهر بسیار آسیب‌پذیر است و این موضوع یک سناریوی تخیلی نیست.
سیستم‌های پدافندی موجود در اسرائیل توانایی مقابله با تهدیدات را ندارند و در راس آنها سامانه گنبد آهنین است که در یک زمان نمی‌تواند تمام آسمان اسرائیل را پوشش دهد. انتقال این سامانه‌ها از جبهه شمالی به جبهه جنوبی حداقل یک روز طول می‌کشد که در همین زمان هزاران موشک و خمپاره بر سر اسرائیلی‌ها فرود خواهد آمد. از طرف دیگر این سامانه پدافندی برای حفاظت از نقاط مهم مانند نیروگاه‌های برق و برج‌ها در مرکز تل‌آویو در نظر گرفته شده است. شایان ذکر است اهدافی که برای موشک‌های دشمن در نظر گرفته شده در ساحل دریای مدیترانه از شهر عسقلان تا حیفا پراکنده هستند که در صورت اصابت موشک‌ها به این اهداف تمام سیستم‌های اسرائیل مختل خواهد شد و از کار خواهد افتاد، زیرا بدون برق تمام تجهیزات برقی و الکترونیکی مانند شبکه‌های تلویزیونی و تجهیزات اطلاع رسانی، ایستگاه‌های آب، سوخت و برق، فرودگاه‌های داخلی و بین‌المللی، بیمارستان‌ها، انبارهای مواد غذایی و بسیاری از اماکن دیگر از کار خواهد افتاد.
اگر چه سامانه‌هایی مانند گنبد آهنین برای حمایت از ساکنین و کاهش خسارت در شهرهایی مانند تل آویو، حیفا، قدس، بئرالسبع و ... در نظر گرفته شده است؛ ولی ارتش اسرائیل باید بر مناطقی که موشک‌ها از آنجا پرتاب می‌شود متمرکز شود و هزینه‌های پرتاب موشک به وسیله دشمن را چه از لبنان و چه از نوار غزه افزایش دهد. حتی این موضوع هم کافی نبوده و برای از بین بردن تهدیدات موشک نیازمند پیشروی در عمق خاک دشمن از سوی نیروی زمینی هستیم.
اولین موضوع که در ابتدا هم به آن اشاره شد، این است که راهبرد حفاظت از شهروندان در عمل با تردیدها و سوالات بسیار زیادی همراه است که نشانه‌های شکست این راهبرد در جنگ‌های اخیر علیه نوار غزه بیشتر آشکار شده است. به بیان دیگر صهیونیست‌ها با وجود هزینه‌های بسیار سنگین جهت طراحی و ساخت سامانه‌های دفاع موشکی و تبلیغات فراوان در سطح عمومی جامعه خود، در عمل توفیق چندانی به‌دست نیاورده‌اند و بسیاری از مطالبی که در زمینه سامانه‌های دفاع موشکی مانند گنبد آهنین بیان می‌شود، بیشتر جنبه تبلیغاتی و عملیات روانی برای ایجاد آرامش در سطح عمومی دارد.
پس از جنگ 51 روزه مطالب منتشر شده مشابه این مطلب در رسانه‌های صهیونیست که بیانگر واقعیت‌های موجود است افزایش یافته که یکی از اهداف این کار می‌تواند کاهش فشار افکار عمومی بر نظامیان و سیاستمداران صهیونیست نسبت به خسارت‌های وارده بر اسرائیلی‌ها در جنگ‌های آینده باشد. البته در برخی مواقع بیان این واقعیت‌ها در راستای ایجاد اقناع جامعه جهت هزینه‌های نظامی بیشتر به‌خصوص در زمینه دفاع موشکی هم هست.
برخی از کارشناسان پیشنهاد حضور نیروی زمینی در خاک دشمن را می‌دهد که نه تنها نشان‌دهنده ضعف سامانه‌های دفاع موشکی در مقابله با موشک‌ها و حفاظت از صهیونیست‌ها است بلکه توانمندی نیروی هوایی در از بین بردن تهدیدات موشکی مانند سکوهای پرتاب موشک و ... را هم با تردید‌های جدی مواجه می‌کند. به بیان دیگر نیروی هوایی پیشرفته صهیونیست‌ها به تنهایی توانایی از بین بردن تهدیدات موشکی در جنگ‌های آینده را نخواهد داشت. نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد این است که در صورت حضور نیروی زمینی در خاک لبنان و یا در نوار غزه، میزان آسیب‌پذیری صهیونیست ها به‌شدت افزایش می‌یابد. حضور نیروی زمینی در خاک لبنان فرصتی طلایی را در اختیار رزمندگان ورزیده و با تجربه حزب الله قرار خواهد داد تا تجربیات گوناگون چند ساله خود در جنگ سوریه را عملی کرده و ضربه سنگینی به دشمن صهیونیست که نسبت به نیروی انسانی خود بسیار آسیب‌پذیر است وارد کند. حال این سوال مطرح می‌شود که صهیونیست‌ها بین بد و بدتر کدام را انتخاب خواهند کرد؟ شاید سخنان اخیر لیبرمن وزیر جنگ صهیونیست‌ها مینی بر این‌که به‌دنبال راه انداختن جنگ جدیدی نیستند، برای جلوگیری از وقوع خسارت‌ها و کشته‌های بیشتر در سرزمین‌های اشغالی است.
