بامداد 24: بیست و دومین نشست شاهنامه‌خوانی انجمن ادبی فایز دشتی عصر دیروز در فرهنگسرای شهید شهریاری خورموج برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی اداره فرهنگ وارشاد اسلامی دشتی، مسعود بهرامی در این نشست گفت: داستان تا آن جایی پیش رفت که زال شیفته هیبت و جذابیت‌های مهراب می شود و وقتی بزرگان نامی از رودابه آوردند زال شیفته رودابه می‌شود هر چند از نظر دین و آیین تضاد بین آنان وجود دارد زیرا زال از نژاد منوچهر است و رودابه از نژاد ضحاک ولی ساختار شکنی‌هایی بوجود می‌آید و معیارها در هم می‌شکند.
شاهنامه‌شناس خورموجی افزود: در داستان مهراب و روابه فردوسی از زبان استعاره، تشبیه و کنایه و به‌ویژه تشبیه ماهرانه استفاده می‌کند تا ادراک با زبان عاطفه به خواننده منتقل شود.
وی اضافه کرد: در ادامه داستان زال و رودابه وقتی مهراب بزرگی‌های زال را برای همسرش سیندخت و دخترش رودابه شرح می‌دهد رودابه سرخ می‌شود و نادیده دلباخته زال می‌گردد.
بهرامی تاکید کرد: بهره‌گیری استاد سخنور توس از ابزار هنری زبان در تصویرسازی حالات و
احساسات زال و رودابه نسبت به هم با آمیخته‌کردن عناصر ادراک، تخیل و عاطفه به یکدیگر جهت همراهی‌کردن خواننده هنرمندانه اتفاق می‌افتد.
وی ادامه داد: فردوسی حکیم با نگارش شاعرانه این داستان، الگوی داستانی ویژه‌ای را ارائه داده که خاص دوره پهلوانی است و تازگی آن در مجاز‌کردن عشق ممنوع میان قومی که نسبت به آداب و رسوم نیاکانی خود پایبند بوده‌اند می‌باشد.
