صور اسرافیل دمیده نشده است اما باز خفتگانی سر از گور بر آوردند تا به‌نوعی خواسته یا ناخواسته همه چیز را زیر سوال ببرند و حتی همهمه‌های فضای سیاسی ایران را که با جدیت می‌توان گفت 70 درصدشان به منافع شخصی افراد گره خورده است را تحت شعاع خود قرار دهند، هنرمندی را دست به قلم کنند و لرزه‌ای نیز در نشست تخصصی جامعه نظارت و بازرسی دولت، وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و استانداری‌های سراسر کشور که روز گذشته با حضور رئیس‌جمهور برگزار شد، ایجاد کنند.

در این نشست رئیس‌جمهور به نامه اصغر فرهادی اشاره کرد و گفت: من دیروز از یکی از هنرمندان نامه‌ای را دریافت کردم که بسیار دردناک بود. شنیده بودیم بعضی‌ها از فقر کارتن خواب می‌شوند یا زیر پل‌ها می‌خوابند اما قبر خواب را کمتر شنیده بودیم. این هنرمند در نامه خود نوشته بود وقتی این موضوع را دیدم بغض در گلویم و شرمساری در سیمایم ایجاد شد.

حسن روحانی با طرح این پرسش که چه کسی می‌تواند تحمل کند در جامعه بزرگی مثل ایرانی با این عظمت، دین و فرهنگ و با عشق عظیم به خاندان رسالت، ببیند عده‌ای از هم نوعانش آسیب اجتماعی دیده‌اند و به‌خاطر بی‌پناهی به قبر پناه برده‌اند این‌که سرما را تحمل کند خودش را در گور حبس می‌کند، تاکید کرد: این مساله برای دولت و مردم قابل تحمل نیست، برای حل چنین موضوعاتی همه باید یکپارچه شویم و از مسائل جناحی و اختلافات دست برداریم و مشکلات اساسی کشور را مدنظر قرار دهیم. برای حل مشکلات همه باید دست به دست هم بدهیم. دولت و ملت و همه مسوول هستیم و در برابر فساد همه ما مسوولیم. بزرگ‌ترین قدرت برای مقابله با فساد نظارت عمومی است.

روحانی با بیان این‌که برای رسیدن به رستگاری همه باید به صحنه بیاییم، یادآور شد: باید مردم را به خیر و نیکی دعوت کنیم و جلوی منکر و فساد بایستیم. یکی از وظایف مهم احزاب، گروه‌ها، سمن‌ها، تشکل‌ها، روزنامه‌ها، مجلات، سایت‌ها و رسانه‌ها  مقابله با فساد باید باشد. اگر همه به صحنه بیاییم و بازرسی و نظارت عمومی را که اسلام تحت دعوت به خیر و امر به معروف و نهی از منکر مقرر کرده، به‌خوبی استفاده کنیم می‌بینیم قدرت مردم بالاتر از دادگاه‌ها،‌ بازرسی‌ها، دیوان‌ها و ارزیابی‌هاست.

در همین حال یکی از اعضای عضو کمیسیون اجتماعی مجلس نیز در تذکری به وزیر کشور نسبت به وضعیت گورخواب‌ها در گورستان نصیرآباد انتقاد کرد و خواستار رسیدگی به این موضوع شد‌.

محمدرضا بادامچی با بیان این‌که کارتن‌خواب‌ها از سرمای روزگار به گورستان نصیرآباد پناه برده‌اند، گفت: تعدادی از گل‌های پرپرشده جامعه در زمستان، مامنی را انتخاب کرده‌اند که آخرین جای انسان‌هاست. آنان در گورهای آماده، نشسته می‌خوابند و تکه‌های پلاستیک و لباس‌های کهنه، لحاف و زیراندازشان است.

وی با بیان این‌که از مشاهده چنین صحنه‌های دلخراش در گوشه و کنار کشورم شرمسارم، خطاب به مسوولان ذی‌ربط افزود: چگونه با بی‌تفاوتی، نظاره‌گر و شنونده این رنج‌ها خواهید بود؟ عجب روزگاری است. امیر مومنان خطاب به مومنان می‌فرماید: «اگر در همسایگی تو شخصی گرسنه سر به بالین نهد و چاره چویی نکنی، مسلمان نیستی.» در قیاس این فرمایش مولا، ما در کجای جدول قرار داریم؟ آیا مسلمانیم و رحم را می‌فهمیم؟ مسوولان در پیشگاه خدای تبارک و تعالی چه پاسخی دارند؟ تاسف و تاثر بیشتر این است که تعدادی از زنان و مردان آسیب‌دیده به گور و کنار مردگان پناه برده‌اند و دلالان انسانیت دام خود را برای فریب بیشتر انسان‌های ضعیف در این اماکن گسترده‌اند و مواد افیون ارزان به فروش می‌رسانند. متاسفانه شنیده‌ها حاکی از این است که مسوولان گورستان با انتشار این گزارش، زنده‌ها را از گورستان بیرون رانده‌اند.

این عضو کمیسیون اجتماعی مجلس با بیان این‌که کسی از بی‌جایی و بی‌خانمانی نه به خیابان، نه به زیر پل‌های این شهر دهشتناک، نه به پارک و نه به وسط اتوبان که به گورستان پناه برد، چیز کمی نیست، تصریح کرد: ما چه کرده‌ایم که آدمی که نفس می‌کشد و هنوز جان دارد، با دو پای خود به گور پناه می‌برد تا فشار قبر و تاریکی آن را پیش از مرگ تجربه کند؟! نباید تنها نظاره‌گر و شنونده این درد باشیم، حتی یک کارتن‌خواب هم برای یک نظام اسلامی شرم‌آور است، بدتر این‌که بعد از انتشار این گزارش، به جای این‌که این فاجعه، تلنگری به ما مسوولان باشد، شتابان به‌دنبال پاک کردن صورت مساله‌ایم که مبادا جایگاه‌مان به خطر بیفتد!

بادامچی با گلایه از رفتار مسوولان گورستان که بعد از انتشار گزارش روزنامه شهروند پناهدگان به گور را گورستان بیرون کرد، گفت: انسانیت ما کجاست زمانی که این ٥٠ عزیز را از تنها پناهگاه‌شان متفرق کرده و حتی یک متر قبر را از آنها دریغ می‌کنیم؟! به این فکر کردیم فردا شب را کجا می‌گذرانند؟ در این سرما و باران چه پایانی انتظار آنها را می‌کشد؟! چطور می‌توان آسوده سر بر بالین گذاشت، وقتی پناهگاه عده‌ای در دوره مسوولیت ما، گورستان است؟! بی‌شک این میز و صندلی‌ها روزی به پایان می‌رسد، ما می‌مانیم و خدای بالای سرمان که باید پاسخگوی این بی‌رحمی دردناک در دوره خدمت‌مان باشیم. به‌عنوان نماینده ملت، احساس شرم می‌کنم و حتما مساله را پیگیری خواهم کرد.

بی شک این شرمساری تنها متعلق به مقامات بلند پایه و نمایندگان مجلس نخواهد بود این اتفاق همه وجدان‌های بیدار را آزرده کرده است. حال باید دید که چگونه با این مساله برخورد می‌شود آیا مساله حل می‌شود یا صورت مساله پاک می‌شود.