شاید این یادداشت باید روز گذشته نوشته می‌شد، اما نوشتن آن در امروز هم دیر نیست. ما انقلاب کردیم که به شعورمان احترام گذاشته شود، انقلاب کردیم تا خان خانی و تکبر و خودخواهی به پایان برسد و تکفر، تعقل و احترام و اعتماد به مردم جایگزین آن شود.
هشت سال با دشمن تا دندان مسلح جنگ کردیم، صدها هزار شهید دادیم، سه دهه همه گونه تحریم را تحمل کردیم، بی‌دارویی، انواع کمبودها و گرانی‌ها را به دلیل تحریم تحمل کردیم و 30 سال بی‌کیفیت‌ترین وسائل را به‌نام ساخت وطن سوار شدیم تا امروز وزیر دولتی که به آن رای داده‌ایم در روز روشن متهم به «خیانت» و «ضد انقلاب»مان کند. اخلاق و رفتار آقای نعمت‌زاده برای همه مشخص است، او زمانی هم که در پتروشیمی بود با مدیران زیرنظرش همین‌گونه صحبت می‌کرد، اما شاید مطلع نیست که مردم مدیر زیر نظر او نیستند و او با اراده این مردم وزیر شده است.
همه مردم ایران بدون شک حرف‌های آقای وزیر را خوانده‌اند و خوراک خوبی را هم برای رسانه‌های معاند فراهم کرده‌اند، بسیاری از رسانه‌ها هم پاسخ وی را داده‌اند، اما سوال اینجاست چرا خواستار عذرخواهی او شده‌اند، آیا بهتر نیست که شخص رئیس‌جمهور تا بیش از آنکه آبروی بیشتری از دولت نبرده است معزول و با همان «سمندش» روانه خانه کند؟ اگر همین حرف‌ها را یک وزیر غربی می‌زد تا الآن استعفا نداده بود؟ چرا باید در کشوری که بنام «اسلام» مزین است، عده‌ای به خود اجازه بدهند اینگونه به شعور مردم توهین کنند؟
بله، مردم دیگر کالای بی‌کیفیت نمی‌خواهند. دارد خودشان را به همین کشورهای فقیر همسایه مقایسه می‌کنند که بهترین خودروهای جهان با ایمنی بالا را سوار هستند و با یک تصادف کوچک هم لت و پار نمی‌شوند، آنها خودروهایی سوار هستند که وقتی به در نمایندگی می‌روند، قطعه دست دوم و کارکرده را استفاده نمی‌کنند و هزار گونه احترام برایشان قائل هستند. تا کی قرار است شرکت‌های خودروسازی شیره ملت را سربکشند و صدای کسی در نیاید، بدون شک ملتی که این همه در برابر ناملایمات صبوری کرده‌اند، لیاقت بیشتر از این را دارند.
کشور به جولانگاه برنج‌های بیمار هندی و کالاهای دست سوم و چهارم چینی تبدیل شده است و چینی‌ها تا داخل چشم ملت هم نفوذ کرده‌اند و بعد آقای نعمت‌زاده نگران اشتغال!! جوانان ملت است. آقای وزیر، به‌نظر ما اول از درگاه ملت شریف ایران عذرخواهی کنید و بعد هم استعفا دهید و به خانه بروید و اندکی فکر کنید که آن بلایی که بر سر مدیران پتروشیمی‌های کشور درآوردید، کجا دامن‌تان را خواهد گرفت.
البته نکته منفی که وجود دارد این است که هر چه جمهوری اسلامی به جلوتر می‌رود، بر میزان تبختر و خودخواهی مسوولان آن افزوده می‌شود. تکبر را می‌شود حتی در چهره برخی مسوولان رده پایین استانی هم دید که به دلیل هزار و یک مشکلی که وجود دارد، مردم دنبال آنها راه افتاده‌اند تا شاید مشکل‌شان حل شود.
