هر انسانی در لحظه‌های سخت زندگی ناخداگاه کلماتی را به زبان می‌آورد که به آن معتقد است،فرقی هم ندارد از چه ملیتی اما همه مادر این لحظات یک دست آویزی داریم.

 هر انسانی در لحظه های سخت زندگی نا خداگاه کلماتی را به زبان می اورد که به آن اعتقاد دارد، فرقی هم ندارد از چه ملیتی اما همه ما در این لحظات یک دست آویزی داریم، از جمله این عبارات "یا حسین"، "یا اباالفضل"، "یا امام زمان"... " یا عیسی مسیح"،"یا مریم مقدس" "oh my god" .. هستند و در نهایت اگر مرگ را نیز خیلی نزدیک ببینیم شهادتین(برای مسلمانان) خواهیم گفت.

از طرف دیگر از آنجایی که شیعیان روی واژه هایی چون "عطش"، "تشنگی" و...تمرکز خاصی داشته و ضمیر نا خود آگاهشان به سمت صحرایی به پرواز در می آید که بیش از 1400 سال از واقعه رخ داده در آن می گذرد اما دلشان همچنان از آن "لب‌های تشنه" به درد امده و حسرت آن عطش ناب متعالی را می خورند.

الگوی عاشورایی درسی است که هرکس آن را یاد گرفت نیاز به یاد آوری ندارد چرا که هر لحظه و در هر شرایطی متبلور خواهد شد و تظاهر پذیر نیست.

پیوند قلبی با عاشورا موضوعی است که در جان ایرانیان نشسته، به طوری که میبینیم حتی برای خوردن یک لیوان آب در زمان تشنگی "یا حسینی" است که در جان ها طنین انداز میشود دیگر چه رسد به لحظه های سختی چون منا !