داود علیزاده

امسال مسابقه داستان‌نویسی حَرّا (بندر خمیر) در استان هرمزگان به دور سوم خود رسیده است. این دوره برخلاف دوره‌های قبل که در سطح استان هرمزگان برگزارشده بود، در سطح ملی برگزار می‌شود و در بخش نهایی از داوران نامداری همچون محمدرضا صفدری، بلقیس سلیمانی، منصور علیمرادی و علی آموخته نژاد بهره خواهد گرفت.

از نکته‌های دیگر این مسابقه داستان‌نویسی حضور محمدرضا صفدری، نویسنده بوشهری در بین داوران نهایی این مسابقه داستان‌نویسی است. امری که نشان می‌دهد برگزارکنندگان این جایزه تاکید خاصی بر داستان بومی و انعکاس اقلیم بومی در داستان‌نویسی دارند.

این مسابقه به‌تازگی نفرات برگزیده مرحله اول را اعلام کرده است. برای اطلاع از چندوچون برگزاری این دوره از مسابقه «داستان نویسی حَرّا» با عبدالواحد منصوری، مدیر روابط عمومی این جایزه به گفتگو نشستیم که در ادامه از نظر مخاطبان می‌گذرد.

عبدالواحد منصوری در آغاز از تأثیر کرونا بر روند مسابقه و تغییراتی که در ساختار اجرایی و محتوایی مسابقه داشته گفت: ازآنجاکه قرار بود سومین دوره مسابقه داستان‌نویسی حرا به‌صورت کشوری برگزار بشود، سعی کردیم با انسجام بیشتری در جلسات مشورتی نقاط ضعف احتمالی و مشکلات پیش رو را پیش‌بینی کنیم و تا حد امکان اشتباه را کاهش بدیم و اما برنامه‌ریزی‌ها با کرونا مصادف شد و مجبور شدیم با شرایط جدید کار را پیش ببریم.

وی در خصوص بخش‌های مختلف مسابقه داستان‌نویسی حَرّا خاطرنشان کرد: این مسابقه در بخش اصلی با موضوع آزاد و در بخش‌های جنبی با محوریت داستان‌های مرتبط با اقلیم و جغرافیای هرمزگان و گروه سنی کودک و نوجوان در حال برگزاری است.

مدیر روابط عمومی جایزه «داستان نویسی حَرّا» با بیان اینکه امیدواریم در اوایل دی‌ماه نتایج نهایی را اعلام کنیم. افزود: در ابتدا قرار بود که آثار تا 29 شهریور دریافت شود که بعد تاریخ دریافت آثار تا 15 مهر تمدید شد. با این حال در چند روز اخیر پس از داوری برگزیدگان مرحله اول معرفی‌شده‌اند. امیدواریم که در اوایل دی‌ماه برگزیدگان نهایی این رویداد معرفی شود.

منصوری با تاکید بر حضور جوانان در این مسابقه داستان‌نویسی تصریح کرد: داوری جشنواره در دو مرحله صورت گرفته که تقریباً ۸۰ درصد داوران جشنواره از جوان‌ترها بوده‌اند و ما به‌نوعی درصدد ظرفیت‌سازی و افزایش توانمندی و خودباوری در نسل جوان بودیم.

وی در خصوص استقبال از این جایزه و تعداد آثار ارسالی به دبیرخانه این مسابقه گفت: دو دوره اول به‌صورت استانی برگزار شد. در دوره اول ۴۳ اثر، دوره دوم ۱۲۷ اثر و در این دوره ۴۹۲ اثر دریافتی در چهار بخش آزاد، اقلیم، نوجوان و کودک در مسابقه داستان‌نویسی حَرّا شرکت کردند.

منصوری در پاسخ به این سؤال که بخش خاصی هم برای نویسندگان غیرحرفه‌ای در این مسابقه وجود دارد؟ گفت: اگر بتوانیم بخش نوجوان و کودک را به‌عنوان کسانی که تازه در این راه قدم گذاشته‌اند به شکلی غیرحرفه‌ای و بدانیم جواب شما مثبت است وگرنه خیر

مدیر روابط عمومی جایزه «داستان نویسی حَرّا» از تصمیم دبیرخانه این جایزه برای چاپ آثار منتخب خبر داد و گفت: در دوره‌های قبل خیر؛ ولی در این دوره در صدد هستیم که این کار را عملی کنیم، آثار ارسالی بخش کودک دارد مراحل آماده‌سازی پیش از انتشار را طی می‌کند.

منصوری در خصوص نام‌گذاری این جایزه به نام حرا نیز توضیح داد: اسم مسابقه در واقع از نام یک درخت شگفت‌انگیز در جنوب گرفته‌شده است. جنگل‌های حَرّا در سواحل خلیج‌فارس و دریای عمان قرارگرفته است. این جنگل‌ها یکی از پدیده‌های کمیاب طبیعی در دنیا به شمار می‌آیند و تحت حفاظت قرار دارند. درختان این جنگل‌ها در تمام طول سال سبز هستند، ویژگی جالب این درختان این است که در طی میلیون‌ها سال، سازگاری خوبی با آب‌شور پیدا کرده‌اند، به‌طوری که از آب‌شور تغذیه می‌کنند و با دفع نمک آن، آب را به‌طور طبیعی شیرین می‌کنند.

وی در خصوص مراحل داوری این جایزه نیز افزود: ابتدا چهار داور به‌عنوان داوران مرحله نهایی تعیین شدند: محمدرضا صفدری، بلقیس سلیمانی، منصور علیمرادی و علی آموخته نژاد؛ اما در ادامه با توجه به حجم آثار دریافتی از نیروهای توانمند دیگری هم استفاده کردیم که با محبت بسیار با ما همراه شدند و افرادی همچون نی‌نا غریب‌زاده، شادی آزاد (باران)، الهام سرگلی، فاطمه داشن، فروغ ملایی، زهرا زبردست، حمزه صدیق، ابراهیم پورشهری، سمیه دریانورد و عبدالواحد منصوری در این رویداد ما را همراهی کردند.

مدیر روابط عمومی جایزه «داستان نویسی حَرّا» در پاسخ به این پرسش که یکی از بخش‌هایی که در جوایز ادبی ایران معمولاً دیده نمی‌شود، بخش منتخب مخاطبان است، اینکه مخاطبان نیز امکان داوری آثار را داشته باشند؟ گفت: در این دوره، ازآنجاکه ما بدون رضایت مولفان آثار مجاز به انتشار آثار دریافتی نیستیم؛ پس نمی‌توانیم به این موضوع ورود کنیم و در مراحل اولیه همه داستان‌ها را به‌صورت عمومی در معرض انتشار قرار بدهیم؛ اما امکانی است که می‌توان برای دوره‌های آتی به آن توجه کرد.