جناب آقای مرادزاده

مدیرکل محترم حفاظت محیط زیست استان بوشهر

با سلام و تحیت

پیرو اخبار منتشرشده در رسانه‌های استان مبنی بر اعلام قرار گرفتن شرکت پلیمر آریاساسول در لیست صنایع آلاینده توسط اداره کل محیط زیست استان بوشهر و قطع همکاری آن شرکت با این اداره کل در پروژه حفظ جبیر نایبند و واکنش های کنشگران محیط زیستی و جریحه‌دار شدن اذهان شهروندان نسبت به این ماجرا، در همین راستا روز سه شنبه 10/05/1402 دو خبر در فضای رسانه‌ای و مجازی منتشر شد که یکی نامه ۱٠ نفر نیروی کارگری نگهبان این پروژه که در پی این قطع همکاری بیکار گشته و خواستار ادامه فعالیت خود بدون هیچ‌گونه چشمداشت و داوطلبانه شدند و دیگری مبنی بر درخواست تعدادی از شرکت‌های پالایشگاهی و پتروشیمی در منطقه پارس جنوبی برای همکاری در این پروژه بود.

پتروشیمی آریاساسول فراموش کرده زمانی که برای مجوز ابرپروژه اقامتی رفاهی در ذخیره‌گاه زیست‌ کره، پارک ملی دریایی نایبند که تمامی قوانین حاکم بر مناطق چهارگانه حفاظت‌شده را زیر پا گذاشتند و با مخالفت کنشگران محیط زیستی روبه‌رو شدند و بعد ناگزیر شدند به مجتمع آموزشی گردشگری تغییر نام دهند و با افزودن مواردی همچون آکواریوم دریایی و باغ گیاه‌شناسی و... برای سرپوش گذاشتن بر خطای صورت‌گرفته، داعیه‌دار همکاری در حفاظت از محیط زیست شوند و امروز چنین ناسپاسانه قطع همکاری کنند که اگر آن روز سازمان حفاظت محیط زیست فریاد دادخواهی کنشگران را می‌شنید امروز چنین تحقیر نمی‌شد. همین وادادگی‌ها و اندک‌خواهی‌ها سبب‌شده تا صنایع با این انبوه و تنوع آلایندگی، چنین بی‌پروا شوند و طلبکارانه و حق به جانبدارانه خواستار عودت اندک تجهیزاتشان شوند، رفتار امروز آریاساسول اثبات حقانیت کنشگران آگاه و متعهد است و البته هشدار و بیدارباشی برای سازمان محیط زیست تا عبرت بگیرد که صنایع جز به سرمایه‌داری و زراندوزی نمی‌اندیشند و برای سازمان بار کجند و کنشگران بال راستین شمایند و پیوند سازمان و کنشگران یگانه راه نجات است.

به‌رغم انتقادات فراوانی که به عملکرد متولی محیط زیست استان در سال‌های گذشته وجود دارد، اما در پی تغییر مدیریتی و ریاست جنابعالی بر این اداره کل، آنچه امروز سبب خرسندی و حمایت قاطعانه جامعه کنشگران محیط زیستی و جوامع محلی پیرامون این صنایع از این حرکت ارزنده شما شده همانا ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی صنایع و زیرپا گذاشتن قانون توسط آنان و معرفی صنایع آلاینده و پایبندی‌تان به رسالت شماست و مادامی که این رویه برقرار باشد این حمایت‌ها پایدار است. به نوبه خودم از آزادگی و طبیعت‌دوستی این ۱٠ جوانمرد نیکو منش قدردانی می‌کنم اما در باب درخواست صنایع برای همکاری در این پروژه، تجربه نشان داده که صنایع هیچ‌گاه نتوانسته‌اند پایبند تعهدات خود باشند که اگر می‌بودند به قوانین مترتب بر فعالیت صنایع، استانداردها، فعالیت سبز و تعهدات الزام‌آورشان پایبند می‌بودند تا محیط زیست انسانی و طبیعی را چنین به نابودی نکشند و حتی با وجود آلاینده بودن از پرداخت عوارض آلایندگی نیز سر باز می‌زنند که برای نمونه به نقل از معاون عمرانی وزیر کشور بدهی عوارض آلایندگی صنایع استان در سال ۱۴٠٠ حدود ۲٠ هزار میلیارد تومان و در سال گذشته فقط در حوزه پارس جنوبی پنج هزار میلیارد تومان بدهی از این محل دارند و این جدای از تعهدات مسوولیت‌های اجتماعی آنان است که آن هم تام و تمام انجام نمی‌شود پس اگر بنا دارید با صنایع همکاری داشته باشید این همکاری‌ها فرآیند محور و پروسه‌ای باشد و نه پروژه‌ای زیرا این همکاری‌ها سبب ایجاد توقعات اضافی بیهوده برای صنایع و فروکاستن جایگاه و نقش شما از نظارتی به همکاری گشته و کار به‌جایی رسیده که با معرفی آنان به‌عنوان صنایع آلاینده، با نگاه بالا به پایین و طلبکارانه اعلام قطع همکاری و درخواست عودت تجهیزات سرمایه‌ای خود را کرده که رقم آن هم نسبت به میزان تعهدات‌شان بسیار ناچیز است بنابراین امروز آنچه اولی است حفاظت و احیای جایگاه و شأن نظارتی سازمان حفاظت محیط زیست است و نه حفاظت از محیط زیست. صنایع و معادن و... به میزانی که آلایندگی دارند حسب صریح قانون باید جریمه و در نهایت تعطیل شوند و پیشنهاد می‌کنم جای اینکه با صنایع در قالب کارهای پروژه‌ای همکاری کرده و در نهایت تجارب تلخی همچون همکاری آریاساسول تکرار شود، رویکرد صدقه‌ای و کمیته امدادی صنایع برای حفاظت از محیط زیست را پایان داده و برای پرهیز از موازی‌کاری و برقراری مدیریت یکپارچه محیط زیست در منطقه، صندوق سبز استان با راهبری و مدیریت اداره کل محیط زیست استان را بنیان نهید و حق‌السهم حقیقی و حقوقی محیط زیست از عوارض آلایندگی و مسوولیت‌های اجتماعی و... را از صنایع گرفته و به صندوق واریز و این اداره کل با این پشتوانه عظیم به رسالت اصلی خویش یعنی حفاظت با اولویت مناطق پیرامونی که این صنایع اثرات زیان‌بار و مخاطرات زیست‌محیطی ناشی از آلایندگی‌ها را در دو دهه گذشته بر این گستره زیستی تحمیل کرده و در اوج بی‌عدالتی و محرومیت هستند، بپردازد و صفر تا صد کار با شما باشد و پای صنایع را به طبیعت باز نکنید زیرا آنان بسیار مشتاقند همچون آریاساسول در پارک ملی دریایی نایبند ساخت‌وساز کنند و هم دستاویزی باشد با این حداقل هزینه‌کردها امتیازات بزرگی مانند صنعت سبز بگیرند و این بزرگترین تهدید محیط زیست است. صنایع را وادار به انجام تکالیف و تعهدات قانونی‌شان کنید (برشمردن قوانین و مقررات و تعهدات قانونی صنایع را بسان زیره به کرمان بردن می‌دانم و از آن می‌گذرم) تا فعالیتی سبز و سالم داشته باشند و حقوق محیط زیست انسانی و طبیعی پیرامون خود را پاس بدارند و کارهای حفاظتی را اداره کل با مشارکت جوامع محلی و کنشگران محیط زیستی انجام دهند و بهترین و اخلاقی‌ترین همکاری صنایع با محیط زیست، رعایت و اجرای قوانین، مقررات، ضوابط و استانداردهای محیط زیستی است و قرار نیست صنایع در اوج آلایندگی و انبوه مخاطرات، حقوق محیط زیست طبیعی و انسانی به‌ویژه جوامع پیرامونی را لگدمال کنند و بعد در قالب پروژه‌هایی مانند حفاظت و احیای جبیر به‌عنوان مسوولیت‌های اجتماعی داعیه‌دار فعالیت سبز و نجات محیط زیست باشند. صنایع به‌ویژه نفت، گاز و پتروشیمی بسیار سودآور و از غول‌های اقتصادی‌اند و ناتوان از انجام تعهدات‌شان نیستند که برای نمونه پیرو اخبار منتشرشده، درآمد همین پتروشیمی آریاساسول در تیرماه سال جاری با وجودی که در میزان حجم فروش و تولید به ترتیب کاهش ۲ و ۱۱ درصدی داشته، اما با رشد میانگین سه درصدی نرخ فروش پلی‌اتیلن سبک/سنگین نسبت به ماه گذشته با افزایش چهار درصدی به ۲/۹۳ هزار میلیارد تومان رسید. فراموش نکنیم که پایداری این صنایع همیشگی نیست و آنچه از شواهد پیداست زنگ خطر کاهش فشار در مخازن پارس جنوبی به‌صدا درآمده و شمارش معکوس آغاز گشته و این صنایع میهمان با این حجم ویرانی که بر محیط زیست میزبان خود گذاشته‌اند را اگر صد سال پیوسته و هدفمند هم کار شود جبران نخواهد شد و صنایع آنچه را برده‌اند، سودهای سرسام‌آور و آنچه بر جای نهاده‌اند، نابودی است و اگر دیر بجنبید پارس جنوبی مسجدسلیمان دیگری است.