بامدادجنوب- الهام بهروزی: سرما و دریا و پرندگان مهاجر، خلاقیت و هنرمندی خالق هستی را به نمایش گذاشته‌اند، تا چشم کار می‌کند گستره آبی آسمان این تابلوی زیبا را کمال می‌بخشد، دنیا پر از سوژه‌های نابی است که یک عکاس هنرمند و خلاق می‌تواند با ذوق و سلیقه‌ خود نقاشی بی‌بدیل هستی‌بخش بی‌همتا را ثبت کند. معمولا افراد از ثبت عکس، کشیدن تابلو و نوشتن کتاب هدف و مقصودی دارند، در عکاسی نیز هنرمند مدام در پی شکار سوژه‌ها است اما

هدفش این نیست که سوژه‌ها را طور دیگری نشان دهد بلکه می‌کوشد که عکسش بیانگر همان واقعیت باشد. به عبارتی، عکاس به‌دنبال تغییر سوژه‌ها نیست چراکه این سوژه‌ها هستند عکاس را تغییر می‌دهند. آنگاه با موضوع یکی می‌شود و از روزن دل به آن نگاه می‌کند، نه فقط از پشت دوربین به‌‌عنوان یک ابزار.

نوع عکس‌هایی که می‌گیرد، موضوعاتی را که انتخاب می‌کند، منویات درونش را آشکار می‌کند. این‌که چقدر به موضوعات نزدیک می‌شود، فاش می‌کند که عکاس چقدر قصد نزدیک شدن به خودش را دارد.

هرگز فراموش نکنید که چه حس بیگانه‌ای است وقتی دستگاهی بر صورت یک شخص ظاهر می‌شود. آگاه و حساس است چراکه پیوند بین روح عکاس و موضوع مقدم است بر عمل مکانیکی ثبت تصاویر. شما آن فردی هستید که احساس می‌کنید. شما آن فردی هستید که می‌بینید. از عکاسی برای جدا کردن خود از آنچه که احساس می‌کنید، استفاده نکنید. نترسید، ببینید آنچه را که حس می‌کنید. کار عکاس تنها با گرفتن عکس پایان نمی‌یابد. او وظیفه دارد تا تجربه بصری خویش را به هر بیان ممکن با دیگران در میان نهد و این بسیار عالی است. تمام گستره استان بوشهر از جنوب تا شمال آن از چشم‌اندازهای زیبایی برخوردار است، علاوه بر آن آیین‌ها و رسومی که خاص این منطقه است، همه و همه فرصت‌های مناسبی برای ثبت این مناظر و مناسبات است. خوشبختانه این آب و گل همواره در عرصه‌های گوناگون نخبگان و هنرمندانی را به جامعه معرفی کرده است. در این گزارش تصمیم داریم در مورد عکاسی در استان بنویسیم. در همین زمینه با یکی از عکاسان جوان و پرانگیزه بوشهری به گفت‌وگو پرداختیم.

مهدی جهان‌افروزیان در گفت‌و‌گو با بامداد جنوب گفت: علاقه من به هنر عکاسی از وقتی آغاز شد که با سینما آشنا شدم. قبل از آن‌ مدتی در زمینه فیلمنامه‌‌‌نویسی و فیلمسازی فعالیت داشتم. سال 81 در انجمن سینمای جوان بندر انزلی دوره فیلمسازی را گذراندم و یک فیلم کوتاه هم به‌نام «گذشت» ساختم. آن زمان تب و تاب سینمای ایران گرم بود و فیلم‌های خوبی را از کارگردان‌های موفق ایرانی شاهد بودیم و در لابه‌لای نقدها و تفسیرهایی که در مورد فیلم‌ها می‌خواندم با اصطلاح نماها یا قاب‌های عکاسی مواجه می‌شدم که به نوعی تصویربرداری فیلم را مورد ستایش قرار ‌می‌داد. به‌همین دلیل وقتی فیلمی را می‌دیدم در قاب‌‌بندی و کمپوزیسیون کار دقیق می‌‌‌شدم و سعی می‌کردم فهم بهتری از زبان و بیان تصویر دریافت کنم. همه اینها مربوط می‌شود به اوایل دهه 80 زمانی که هنوز دوربین عکاسی نداشتم ولی پیوسته با چشم‌هایم عکاسی می‌کردم و به این صورت ابتدا دیدن و سپس چگونه دیدن را تمرین می‌کردم. ناگفته نماند مطالعه کردن به‌خصوص کتاب‌های داستان و رمان به چگونه دیدن من کمک بسیاری کرد تا این‌که به‌دلیل شرایط شغلی تقریبا از سال 87 بود که به‌طور جدی عکاسی را شروع کردم.

وی با اشاره‌ به این‌که در چندین نمایشگاه گروهی بین‌المللی، ملی و استانی حضور داشته است، افزود: تاکنون از جشنواره‌های متعدد بین‌المللی، ملی و استانی عکاسی نیز جوایزی را کسب کرده‌ام اما بهترین جایزه‌ای که گرفته‌ام مربوط به سال گذشته است، آن هم جایزه نفر اول سوگواره ملی تعزیه در لامرد بود که جایزه‌ام را از دست آقای جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کردم و در این مراسم مدیران کل استان‌های بوشهر و فارس نیز حضور داشتند.

جهان‌افروزیان با بیان این‌که یکی از ویژگی‌های عکاسی این است که شما در هر زمان و مکان می‌توانید با همراه داشتن یک دوربین، عکاسی کرده، نگاه خودتان را نسبت به جهان پیرامون منعکس کنید، یادآور شد: من از ابتدا به ثبت زندگی مردم، فرهنگ و آداب و رسومشان علاقه داشتم و به همین دلیل گرایش عکاسی من بیشتر به سمت عکاسی مستند اجتماعی بود و عمده عکس‌های من هم از این دسته است اما این مساله باعث نشده که به حوزه‌های دیگر عکاسی توجهی نداشته باشم، حتی با عکاسی به‌وسیله تلفن همراه سعی کردم عکاسی را به سیاق دیگر هم تجربه کنم.

مهدی جهان‌افروزیان در مورد مشکلات عکاسی گفت: بستگی دارد ما مشکلات را چگونه تفسیر کنیم، به‌هر حال عکاسی یک هنر میدانی هست و همین عامل مسائلی را در پی دارد اما اگر از من می‌پرسید، همه لطف عکاسی به درنوردیدن مشکلات و رسیدن به لحظه‌ای‌ است که شما با ثبت کردن به آن قطعیت می‌بخشید. این بخشی از فرایند تولید عکس هست که بیشتر مربوط به عکاس می‌شود اما از مشکلات اصلی که همه ما عکاسان با آن دست به گریبان هستیم و معمولا بعد از ارائه عکس رخ می‌دهند، احترام نگذاشتن برخی از نشریات و رسانه‌ها به حقوق مادی و معنوی مولف هست که امیدوارم این مشکل برطرف شود.

وی با اشاره به این‌که یک عکاس علاوه بر این‌که باید به میل و علاقه‌اش در این زمینه پاسخگو باشد، عنوان کرد: در قامت یک هنرمند متعهد نسبت به جامعه باید نقش موثری را نیز ایفا کند. ما در شهر و استان خود داشته‌هایی داریم که باید به‌واسطه هنر عکاسی در حفظ و صیانت آن و رفع تهدیدها در هر حوزه بکوشیم. بنابراین باید از یک سو مساله فرهنگ این استان که یکی از نمونه‌های بارز آن معماری و بافت فرهنگی تاریخی آن است و از سوی دیگر مساله حفاظت محیط‌زیستی و گردشگری استان که با توجه به توسعه صنعت نفت و گاز در این استان آسیب‌های فراوان دیده و در معرض تهدیدهای فراوانی نیز هست، مورد توجه قرار گیرد، چراکه ما عکاسان هنوز دین خودمان را نسبت به حوزه گردشگری و طبیعت استان و همین‌طور معماری بومی استان ادا نکرده‌ایم .

جهان‌افروزیان در پایان با تاکید بر این‌که انجمن عکاسان بوشهر تنها تشکل مردم نهادی است که می‌تواند با حمایت و نظر خود عکاسان ادراه شود، افزود: به‌نظر می‌رسد عکاسان خوب هم‌استانی می‌توانند شکل گیری این انجمن را که حوزه فعالیتش مربوط به حمایت از حقوق خود عکاسان می‌‌شود، به فال نیک بگیرند و به‌عنوان یک فرصت قلمداد کنند. این تشکل به‌عنوان یک نهاد هنری و مدنی مبتنی بر حضور اعضا و مفاد اساسنامه است و امیدوارم طی فرایند ثبت نام دوستان عکاس به‌طور حضوری و غیر حضوری از طریق سامانه انجمن عکاسان استان بوشهر، شاهد استقبال چشمگیر دوستان بوده و با این پشتوانه همگی به آینده فرهنگی استان امیدوار باشیم.

هنر عکاسی در استان تا اینجا موفق عمل کرده است، چراکه هنرمندان عکاس بوشهری معمولا در هر جشنواره‌ای که حضور می‌یابند، علاوه بر کسب عناوین متعدد، تجربیات و دستمایه‌های ارزشمندی را برای هنرجویان استان به ارمغان می‌آورند.