فرهنگ در هر جامعه‌ای نقشی نهادین در زیرساخت اجتماعی، سیاسی و حتی اقتصادی را ایفاء می‌کند.
حمیده ماحوزی: فرهنگ در هر جامعه‌ای نقشی نهادین در زیرساخت اجتماعی، سیاسی و حتی اقتصادی را ایفاء می‌کند. جوامع بشری ناگزیر هستند که دارای فرهنگ باشند، چراکه فرهنگ را می‌توان به‌طور خلاصه به مجموعه‌ای از رفتارها، کنش‌ها و واکنش‌های بین افراد تعریف کرد که این تعریف ساده از فرهنگ در هر جامعه‌ای که مصداق جامعیت دارد، می‌بایست وجود داشته باشد و گرنه جامعه از تعریف خود دور خواهد ماند.
حال این فرهنگ‌ها صرف‌نظر از خوب یا بد بودن، جامع، کامل یا ناقص بودن، مربوط به یک منطقه خاص و یا به تعبیری عام به‌شکل قانون و مدون بودن، مستلزم مواردی هست که مراعات آنها می‌تواند سلامت جامعه‌ای متناسب با ساختار اجتماعی موجود آن را تضمین نماید.
آنچه در این مختصر به‌دنبال آن هستیم و با توجه به فضای کنونی پیش آمده در استان لازم دیدیم به بحث در خصوص آن بپردازیم همان‌طور که از عنوان این نوشتار هم می‌توان به دست آورد در مرحله اول رسیدن به فرهنگ قانونمداری در جامعه است. فرهنگی که متضمن رشد و تعالی جامعه و نیل به اهداف عالیه ترقی هر کشوری را فراهم می‌آورد.
به‌طور قطع یقین همه آحاد جامعه در این موضوع اتفاق نظر دارند که باید به قانون احترام بگذارند و این امر را به‌عنوان یک فرهنگ در جامعه باید نهادینه کرد، چراکه فرهنگ قانونمندی و قانون‌پذیری مستلزم رعایت حقوق همگان در همه اقشار و به‌تبع آن مستلزم جامعه‌ای مطلوب و در نتیجه خواست همه مردم خواهد بود. نتیجه‌ای که روح آرامش را در جامعه حکمفرما خواهد کرد و جامعه‌ای آرام، جامعه‌ای رو به‌پیشرفت را تجربه خواهد کرد.
در این متن به‌دنبال پیچیدگی مطلب نیستیم و خیلی ساده و روان با مقدمه‌ای که ذکر کردیم، ذهن‌ها را روانه مطلب بعدی می‌کنیم و با این سوال آغاز خواهیم کرد که آیا جامعه‌ای که معتقدیم باید فرهنگ قانون در آن حاکم باشد لازم هست که در آن قوانین فرهنگی هم رعایت شود یا خیر؟ مطمئنا پاسخ هر انسان فرهیخته و فرهنگی به این سوال مثبت خواهد بود، چراکه ملازمه‌ای می‌بایست بین فرهنگ قانون و نیز قوانین فرهنگی برقرار باشد تا به هدف اصلی خود که همانا جامعه‌ای آرمانی است نائل شد و اگر شخصی قائل باشد که باید قانون را مراعات کرد و در مقابل خود را ملزم به رعایت قوانین فرهنگی نیز که خود نوعی مهم از قوانین اجتماعی است نکند نوعی تناقض در رفتار و کردار را منجر خواهد شد که به آشفتگی و هرج و مرج در جامعه خواهد انجامید.
اگر بخواهیم مصداقی به روشن شدن مطلب کمک نماییم چنین باید مثال بزنیم که اولا همه دستگاه‌های اداری و دولتی و خصوص طبق ماده 2و 12آیین نامه «نظارت بر نمایش و صدور پروانه» مصوب جلسه 461مورخ 6/2/1379شورای عالی انقلاب فرهنگی و نیز ماده 2 و 7 «آیین نامه نظارت بر اجرای برنامه‌های موسیقی و نحوه صدور مجوز و اجرا» ملزم هستند که در برگزاری مراسمات عمومی البته در اماکن عمومی و خصوصی که منجر به تجمع افراد می‌گردد بخواهند برنامه‌ای از قبیل اجرای تئاتر و نمایش، کنسرت و.... دارای پروانه نمایش و نیز از مرکز سرود و آهنگ‌های انقلابی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که نمایندگی آن در استان‌ها به عهده اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هر استان می‌باشد مجوز لازم را اخذ نمایند و اخذ این مجوز دستگاه‌های نظارتی و امنیتی را نیز ملزم به برقراری نظم و امنیت در برگزاری مراسمات مذکور می‌کند که در صورت عدم اخذ مجوز نهادهای نظارتی و امنیتی می‌بایست از برگزاری چنین مراسماتی طبق قانون جلوگیری نمایند چرا که بروز هرگونه اتفاقی چه از لحاظ امنیتی و چه از لحاظ سیاسی و اجتماعی به دور از انتظار نیست هرچند که در خصوص برخی مراسمات نیز همزمانی آنها بدون در نظر گرفتن شرایط و اخذ مجوز می‌تواند ضررهای مادی و معنوی را نیز به برخی افراد وارد نماید.
حال با این دو مقدمه‌ای که بیان شد نتیجه‌گیری مبحث ما نیز کاملا مشخص و مبین خواهد بود و آن هم این‌که جامعه‌ای مطلوب و رو به پیشرفت خواهد بود که همه افراد آن در مرحله اول فرهنگ قانونمداری و قانون‌پذیری را در خود نهادینه نمایند و به فراخور آن نیز هر قوانین موجودی که همه ملزم به رعایت آن هستیم از جمله قوانین فرهنگی حاکم در جامعه که از ارزش بالا و والایی نیز برخوردار هستند را باید مراعات کنند.
X Share