هدی خرم‌آبادی:«چرخ» وسیله است برای گردش امور ولی بیش از آن نمادی است برای تمدن بشری. در ساحت‌های مختلف آن و این چرخ لاجرم باید بچرخد، همان‌طور که تا کنون چرخیده است. با این همه گرداننده این چرخ دختران و زنان نیز بوده‌اند، هر چند آنچنان که باید و شاید دیده نشده‌‌اند. این در حالی است که اگر هر علتی را معلولی و هر جنبنده‌ای را محرکی و هر چرخ در حال حرکتی را چرخاننده‌ای لازم است، پس کسی نباید و نمی‌تواند منکر دستان چرخاننده این چرخ باشد. امروزه «آگاهی» بدین نقش توقع را برای اعطای حق دختران و زنان در تمدن بشری دوچندان می‌سازد.
لزوم حضور زنان را در جامعه هیچ‌کس نمی‌تواند منکر شود و برای این منظور نیز نخستین گام، «اعتماد» زنان به همنوعان خود است. هر گاه که یک زن قدرت، توانایی، تخصص و حقوق یکسان زنی را باور داشته باشد، نخستین مرحله از فراهم شدن بستر مناسب در جامعه و تغییر نگاه‌ها به این قشر جامعه که گاهی اوقات مورد تبعیض قرار گرفته‌اند، آغاز می‌شود و این تحول و دگرگونی خود سرآمد و آغاز توسعه در جامعه خواهد بود. همه ما خاطره و تجربه‌های مشابهی از بی‌اعتمادی به زنان را داریم که قریب به اتفاق هم این بی‌اعتمادی از سوی خود زنان بوده است و پس از آن نگاه‌های مردسالاری که همواره مخالف و منتقد حضور دختران و زنان در جامعه بوده، جسارت این گستاخی را پیدا کرده‌اند. حضور امروز زنان در پست‌های مهم مدیریتی چه در سطح استان و چه در سطح ملی خود موید این مطلب است که امروزه دختران و زنان حیات خود را منوط به مردان ندانسته و پا به پای مردان در صحنه‌های سرنوشت‌ساز و حساس مملکت سهیم و شریک شده‌اند.
هر چند در حال حاضر حضور پررنگ دختران و زنان در جامعه بیش از گذشته است اما همواره این قشر محرومیت‌های بسیاری را متحمل شده‌اند. این موضوع را هیچ‌کس نمی‌تواند انکار کند، چراکه چند روز پیش رئیس‌جمهور محترم دولت تدبیر و امید دستور داد تا هنگام اطمینان از تامین حقوق زنان در فرصت‌های شغلی، آزمون استخدامی به تعویق بیفتد و سهمیه‌های جنسیتی در جهت رعایت عدالت اصلاح شود. همین واکنش ریاست‌جمهوری موید نگاه جنسیتی به دختران و زنان است که دولت یازدهم هم در راستای حذف و تعدیل آن تلاش می‌کند.
دختر جامعه امروزی هم تحصیلات عالی دارد، هم شاغل است و هم به مسوولیت همسری، مادری و خانه‌داری خود به‌خوبی واقف است. این موضوع تجربه شخصی نگارنده است که مادری شاغل داشته و همواره به‌عنوان یک زن و فعال اجتماعی، موفق عمل کرده است. دختری که در گذشته حق انتخاب نداشت و شریک زندگی‌اش را به او تحمیل می‌کردند، امروز در صحنه‌های گوناگون اجتماع حضور دارد و تداوم این حضور بی‌شک بستر توسعه و پیشرفت جامعه را رقم می‌زند. این موفقیت خواه ناخواه مرهون باور و اعتماد، خودسازی، مبارزه و تلاش این قشر برای داشته‌های امروز و حضورشان در اجتماع در کنار مردان است.
ولادت حضرت معصومه (س) بهانه‌ای شد تا نگارنده این یادداشت را به تمام دخترانی که برای اثبات هویت و برابری حقوقشان می‌جنگند، تبریک بگوید. «تقدیم به تمام دختران سرزمینم»
