دومین مجموعه شعر ژیلا محمدشاهی با نام «زنی با موهای ژولیده» در نشست ادبی زمزمه در بوشهر نقد و بررسی شد.
در این نشست، عبداله رئیسی با اشاره به این‌که این کتاب، دومین مجموعه شعر ژیلا محمدشاهی است که دربردارنده بیش از 100 شعر است، گفت: در کتاب «زنی با موهای ژولیده» با شاعری مواجه هستیم که نسبت به مفاهیم تغزلی و عاشقانه، حساسیت شاعرانه نشان می‌دهد و هر چند به‌صورت جدی از هنجارهای زبانی و دستوری عدول نکرده و نُرم‌های رایج را در هم نشکسته اما از طریق به‌کارگیری زبانی عاطفی توانسته از قراردادهای کلیشه‌‌ای فراتر برود و زبان را در نقشی جدید و عمدتا تصویری قرار دهد.
این شاعر و منتقد بوشهری با اشاره به این‌که تلفیق متعادل ذهنیت و عینیت از جمله ویژگی‌های این مجموعه است، افزود: ایجاد توازن منطقی بین فرم و محتوا نشان‌دهنده هوشمندی محمدشاهی است و به همین دلیل نیز هر کدام از این دو عنصر، به‌طور پیوسته از سوی دیگری تقویت می‌شود.
وی با بیان این‌که در بیشتر شعرهای این مجموعه، شاعر می‌کوشد با مخاطب از طریق جوهر زبانی حرف بزند و برداشت ذهنی خود را به مخاطب منتقل و گاه القا کند، یادآور شد: محمدشاهی در برخی شعرها نیز به‌جای حرف زدن، عمدتا نمایش می‌دهد و به‌جای مستقیم‌گویی، به زبان فرصت تأویل داده است و فراتر از این، در خیلی از شعرها در نقش راوی پرسشگر ظاهر می‌شود تا این‌که بخواهد موضوع و مفهومی را صریح و رُک بیان کند..
این منتقد ادبی با اشاره به دغدغه شاعر در این کتاب، گفت: دغدغه‌های محمدشاهی عمدتا تغزلی با مقداری سویه‌های اجتماعی است.
رئیسی در ادامه به برخی از شعرهای این کتاب اشاره و بیان کرد: تخیل ناب، تصویرسازی امروزی و ایجاد فضاهای زیبا از جمله ویژگی‌های این مجموعه است. بدون‌شک، عبارات و واژه‌ها در این شعرها، دقیق و متناسب با فضای درونی هر شعر به‌کار گرفته شده و هر کدام از این تعابیر در کنار سایر عبارات، به وجهی شاعرانه تن داده‌اند. محمدشاهی در این مجموعه، نشان داده که شاعری غریزی و ذاتی است و با تکلف و تصنع رایج در بخشی از شعر امروز میانه‌ای ندارد.
وی همچنین با اشاره به وجوه تغزلی شعر ژیلا محمدشاهی گفت: به‌هر روی، مضامین عاشقانه در شعرهای این کتاب از کمیت بالایی برخوردارند و بر اساس شواهد و مصداق‌های شعری، عبارات و واژه‌های حسرت‌آلود و نوستالژیک، بسامد بالایی را در این کتاب به خود اختصاص داده‌اند و واضح است که شاعر، درونمایه‌هایی را دستمایه سرایش خویش قرار داده که زنانه و نزدیک به کنش ذهنی زبانی وی باشند.
این شاعر و منتقد بوشهری با بیان این‌که شعر محمدشاهی شعری روایی است، خاطرنشان کرد: شاعر این کتاب، به فضاهای مینیمال در شعر علاقه‌ای نشان می‌دهد و تا این مرحله، از گزاره‌های شعر امروز استفاده به سادگی استفاده کرده است.
عبدالله رئیسی با بیان این‌که در بیشتر شعرها لحن و صداها نزدیک به هم و یکدست هستند و موازنه زیبایی بین فضاهای مختلف در شعر او برقرار است، افزود: محمدشاهی شاعري است شهری با گرایش به عناصر و المان‌های سنتی و عمده عناصر سنت از راه ناخودآگاه وارد شعر او شده‌اند.
عبداله رئیسی در پایان این جلسه، ضمن قرائت چند شعر از کتاب آخر محمدشاهی، گفت: در انتها ذکر این نکته لازم است که حجم عمده شعرهای این کتاب، نوید شاعری می‌دهد که هنوز به حرکت و رفتن می‌اندیشد. شاعری که کلمات و عبارات را در خدمت تصویر می‌خواهد.
در پایان این نشست، تعدادی از شاعران از جمله مجید اجرائی، عباس فلاحی، ابراهیم سبحانی، ابوالقاسم ایرانی، منصوره صبح‌نمایان، حسن حقیقی، میری درخشان و ... آخرین سروده‌های خود را قرائت کردند.
X Share