هفته گذشته دو جریان اصلاحطلب در استان بوشهر با برگزاری انتخاباتی درونی، اقدام به تشکیل ستادهای انتخاباتی خود کردند. گزارش این اقدام را میتوانید در صفحه روز پنجشنبه و امروز روزنامه بامداد جنوب مطالعه کنید. در این نوشته کوتاه قصد داریم تا نگاهی به وضعیت کلی اصلاحطلبی در استان و کشور و پیشبینی نیز از آینده داشته باشیم.
واقعیت آن است که اصلاحطلبان پس از هشت سال فشار ناشی از دولت محمود احمدینژاد، با مشارکت و حضور گسترده در انتخابات سال 92 موفق شدند بار دیگر ثابت کنند که بر خلاف شعارهای داده شده توسط تندروهای طیف مقابل، اصلاحات همچنان زنده است و به کار خود ادامه میدهد. چندی پیش مصاحبهای را یکی از نشریات اصولگرا با سردار احمدیمقدم فرمانده پیشن ناجا انجام داد که وی در آن به ذکر خاطرهای از موضع احمدینژاد نسبت به رئیس دولت اصلاحات پرداخت که این نشان دهنده اوج تفکر دولت مهرورز نسبت به مخالفان سیاسی خود است.
با این وجود، در فضایی که اکنون قرار داریم، طیفهای مختلف اصلاحات سرگرم فعالیت هستند، اما مشکل اصلی اینجاست که مبادا در آستانه انتخابات آنها بلای سال 1384 سرشان در بیاید. در آن دوره هم اصلاحات غره از هشت سال حضور در قدرت، با چند نامزد وارد عرصه انتخابات شدند و نتیجه آن شد که نباید میشد، اکنون پس از گذشت آن دوره سخت، بار دیگر این فرصت تاریخی در اختیار این جریان سیاسی معقول و پرطرفدار در کشور قرار گرفته تا خود را اثبات کنند و بتوانند دیدگاه و نظر مردم را جلب کنند.
واقعیت آن است که مردم ایران علیرغم علاقهای که به جریانهای سیاسی دارند، وقتی آنها را سرگرم رقابت برای بقا در قدرت ببینند، چندان تمایلی نسبت به آنها نشان نداده و نمیدهند. این تجربه در انتخابات 92 که اصولگرایان با چند نفر به میدان آمدند، تجربه شکست خورده سال 84 اصلاحطلبان بود.
در استان بوشهر، بهتبع کشور طیفهای مختلف اصلاحطلبان سرگرم فعالیت هستند. متاسفانه انتخابات سال 92 بهجای آنکه موجب اتفاق آنها شود، موجب افتراق شده و اکنون شاهد حضور دو جریان شورای هماهنگی جبهه اصلاحات و ائتلاف اصلاح طلبان در استان هستیم که هر دو نیز برای ما گرامی و عزیز هستند. اما سوال اینجاست که این دو جریان اصلاحاتی در استان چه برنامهای برای انتخابات مجلس دهم دارند و مردم باید کدام یک را قبول داشته باشند؟ کسانی که میخواهند برای مجلس دهم ورود کنند، باید کدام یک از این دو جریان را با خود همراه کنند، اگر یک جریان یکی را گرفت و دیگری هم بهسراغ اصلاح طلب دیگری رفت، تکلیف چیست؟
از این دست سوالات به شکل گستردهای وجود دارد. هیچ کس تمایل ندارد در این میان طیف سوم و یا چهارمی در جریان اصلاحطلبی استان ظهور کند، اما اگر این دو جریان نخواهند و یا نتوانند با هم برای انتخابات به اتفاق برسند – که با توجه به نقشآفرینی عقلای این دو جریان امید آن میرود – آنگاه باید منتظر ظهور یک جریان قدرتمند در کنار این دو باشیم.