بامداد جنوب:سینما ظرفیتی برای نمایش تازه‌ترین تولیدات و محصولات سینمایی است که در طول سال با همت کارگردانان و هنرنمایی بازیگران این عرصه ساخته می‌شود و پروسه‌ای زمان‌بر و طاقت‌فرساست اما عموما خروجی آن اثری است که گوشه‌ای از زندگی افراد جامعه یا مشکلات و دغدغه‌های آنها را روایت می‌کند و مخاطب را به هم‌ذات‌پنداری وامی‌دارد. صنعت سینما با وجود قدمتی که در کشور دارد اما هنوز با چالشی به‌نام نبود مخاطب رنج می‌برد، هرچند گاه با تولید آثاری بامحتوا و فاخر حال و روزش بهبود می‌یابد و خیلی عظیمی از مردم را به خود جذب می‌کند اما پس از پایان اکران این آثار باز هم مخاطبانش ریزش می‌کند؛ موضوعی که تاکنون به‌صورت جدی به آن پرداخته نشده یا دست‌کم اگر پرداخته شده راهکار مناسبی برای رهایی از این چالش تدبیر نشده است. از این‌رو، سینماداران برای جبران این بی‌توجهی، از ظرفیتی که در اختیار دارند، برای اجرای برنامه‌های متنوع فرهنگی هنری سود می‌جویند، مثل اجرای صحنه‌ای موسیقی، جنگ‌های شادی، جشن‌های ارگانی و ... اما چندی است که شاهد اتفاق دیگری هستیم که با ماهیت و کارکرد سینماها کاملا مغایرت دارد و آن هم پخش مسابقات فوتبال از مکانی است که بیشتر مناسب نمایش فیلم و ساخته‌های هنرمندان عرصه سینماست.
هرچند این اقدام از سوی سینماگران و تهیه‌کنندگان سینما بارها و بارها مورد اعتراض واقع شد اما در نهایت در پی استقبال مردم از این اتفاق، شورای عالی اکران نمایش فیلم به ریاست ابراهیم داروغه‌زاده درصدد برآمد تا با اتخاذ تصمیمی از این ظرفیت برای نمایش مسابقات فوتبال در جریان جام جهانی سود بجوید. این شورا که متشکل از منوچهر محمدی، محمدقاصد اشرفی، منوچهر شاهسواری، علی سرتیپی، محسن امیریوسفی، مصطفی کیایی و محمدرضا فرجی (دبیر) می‌شود، تصمیم گرفت که به‌منظور جلوگیری از اخلال در فروش فیلم‌های سینمایی و توجه به خواسته مردم، نمایش شش بازی در سینماهای سراسر کشور را تائید و تصویب کند که البته این مهم نیز تابع شرایط خاصی مصوب شد اما با وجود این تصمیم، برخی از سینماداران چندان به آن وفادار نبودند و تخلفاتی را انجام دادند که نیاز است با آنها جدی‌تر برخورد شود. تخلفاتی که موجب نارضایتی صاحبان فیلم‌های سینمایی شده است.
این در حالی است که در مصوبه شورای عالی اکران ذکر شده بود که فقط شش مسابقه که شامل سه بازی تیم ملی ایران و سه بازی نیمه‌نهایی و فینال می‌شود، اجازه پخش دارند و البته تمام سینماها هم نمی‌توانند این کار را انجام دهند؛ چراکه باید تعداد سالن‌هایشان بیشتر از یکی باشد. بر این اساس، از میان سینماهایی که سه سالن دارند فقط یک سالن، پردیس‌هایی که پنج سالن دارند فقط دو سالن و پردیس‌هایی که بیش از پنج سالن دارند، چهار سالن مجاز به پخش مسابقات شدند.
اما اکنون خبرهایی به صاحبان فیلم‌ها رسیده که باعث نارضایتی آنها شده و مشخص نیست آیا برای پخش بقیه مسابقات تمهیدی اندیشیده خواهد شد یا خیر. به گزارش ایسنا، در این‌باره حسین فرح‌بخش یکی از تهیه‌کنندگان فیلم «دشمن زن» با اشاره به این‌که باید مسائل مربوط به پخش فوتبال امروز (دوشنبه، ۲۸ خردادماه) در جلسه شورای صنفی نمایش بررسی شود، گفت: طبق آنچه در شورای اکران و شورای عالی تهیه‌کنندگان بحث شد، قرار بر این بود که ۵۰ درصد فروش پخش مسابقات فوتبال در سینماها به صاحبان فیلم‌ها داده شود اما مساله اینجاست که در جریان پخش مسابقات سینماها تخلف کرده‌اند.
وی در پایان با بیان این‌که برخلاف مصوبه ابلاغ‌شده مبنی بر این‌که سینماهایی که مثلا چهار سالن دارند فقط دو سالن آنها می‌تواند مسابقه فوتبال پخش کند، شاهد تخلف در بسیاری از سینماهای تهران و پردیس‌ها بوده‌ایم که بیشتر از این تعداد سالن، مسابقه را پخش کردند، این در حالی است که این تخلف در شهرستان‌ها بسیار بیشتر است، تاکید کرد: این مساله باید در کمیته انضباطی شورای اکران بررسی و مجازات تخلف‌کنندگان مشخص شود.
همچنین مدیر دفتر پخش خانه فیلم که پخش فیلم «در وجه حامل» را بر عهده دارد، با تاکید بر این‌که ما از ابتدا با پخش مسابقات فوتبال در سینماها مخالف بودیم، گفت: این را به خوبی می‌دانیم که وقتی مسابقه فوتبال در یکی از سالن‌های سینما پخش می‌شود، سالن‌های دیگر چندان بیننده‌ای برای فیلم‌های سینمایی ندارند اما مشکل اینجاست که سینماداران محترم بیش از حد مجاز ظرفیت فیلم‌ها را در پخش مسابقه فوتبال ایران و مراکش گرفتند و هیچ نظارتی بر میزان فروش و رقمی که باید به صاحبان فیلم‌ها داده شود، وجود ندارد.
سعید خانی با اشاره به این‌که خدا را شکر ایران مسابقه را برد و حال مردم و سینمادارها الان خوب است اما فقط حال صاحبان فیلم‌ها بد است، افزود: چون نمی‌دانیم با گرفتن ظرفیت سالن‌هایی که باید در اختیار فیلم‌ها قرار می‌گرفت اما به پخش مسابقه اختصاص داده شد، چه میزان فروش به‌دست آمده است و مهم‌تر از آن، این‌که به نظر می‌رسد در جریان این مساله هیچ نظارت درستی وجود ندارد.
وی با بیان این‌که در حال حاضر فقط یک رقم فروش ۵۰۰ میلیونی شنیده می‌شود که آن هم مربوط به تهران است و به طور قطع رقمی بسیار بیشتر از این مربوط به سینماهای شهرستان‌هاست که طبق آنچه شنیده‌ام تخلف در آن سینماها هم زیاد بوده است و بیشتر سالن‌ها فوتبال پخش کرده‌اند، تاکید کرد: در بسیاری از سینماها برخلاف مصوبه شورای عالی اکران سالن‌های بیشتری به پخش مسابقه ایران اختصاص داده شده بود، در حالی که قرار بر این بود که به ازای فروش هر بلیت برای فوتبال ۵۰۰۰ تومان به صاحبان فیلم‌ها داده شود اما با این وضعیتی که پیش آمده، بعید می‌دانم سینماداران برای فروش تمام سالن‌هایشان این کار را انجام دهند و این مساله متاسفانه کنترل نشده است. البته این دقیقا مشابه همان ماجرای اکران فیلم خارجی است که معتقدیم باید سینماهایی که سالن زیادی دارند، اقدام به اکران فیلم خارجی کنند اما از آنجا که نمی‌توانیم نظارت درستی داشته باشیم کل ماجرا کنسل شده است.
این پخش‌کننده و تهیه‌کننده سینما در پایان گفته‌های خود یادآور شد: وضعیت فروش بلیت‌های مسابقه فوتبال در سینماها یک علامت سوال بزرگ برای ماست و از اول هم بحث ما بر سر این بود که بر چه اساسی این مصوبه قرار است اجرائی شود. با این حال خوشحالیم که مردم به‌صورت خانوادگی توانستند به تماشای فوتبال در سینماها بنشینند اما این شیوه نظارت و اجرا عجیب است و حالا که سینماداران در این ماجرا سود کرده‌اند چرا صاحبان فیلم‌ها هم نباید سود کنند؟
در پایان یادآوری می‌شود، هرچند پخش مسابقات فوتبال از سینماها مجالی برای حضور بانوان در فضای عمومی با تمی فوتبالی است؛ مجالی که می‌تواند بستر را برای ورود زنان به ورزشگاه‌ها فراهم کند؛ چراکه در این محیط دختر و پسر، بزرگ و کوچک، کودک و نوجوان و... در کنار هم به تماشای فوتبال می‌نشینند و طبیعتا شرایطی پیش می‌آید که هواداران مرد به‌دلیل حضور بانوان از انجام بسیاری از حرکات یا بیان بسیاری از الفاظ خودداری کنند؛ هرچند هیچگاه این محیط نمی‌تواند شور و هیجان یک مسابقه زنده را برای دختران و بانوان ایرانی بیافریند اما دست‌کم این امکان را به آنها می‌دهد که بدون هیچ محدودیتی که در کنار مردان به تماشای بازی‌های مورد علاقه خود بنشینند و لذت ببرند.
اما کاش یاد می‌گرفتیم هرگز با سیاست‌های اشتباه به هنرمان ضربه نزینم و ظرفیت‌ها و مکان‌های فرهنگی هنری را از کاربری اصلی خود خارج نکنیم؛ چراکه بدون‌شک تصمیمات این‌چنینی به هنر ضربه می‌زند و زحمات شبانه‌روزی سینماگران را تحت شعاع خود قرار می‌دهد. کاش متولیان این حوزه دست‌کم با نظارتی دقیق جلوی سودجویی سینماداران می‌ایستادند و رسالت حقیقی آنها را گوشزد می‌کردند، چراکه سینماها هیچگاه نمی‌توانند یک ورزشگاه باشند، همان‌گونه که ورزشگاه‌ها هیچگاه سینما نمی‌شوند.
