روزنامه بامداد روز دوشنبه گزارشی در مورد نصب بیلبوردی در شهر برازجان منتشر کرد که موضوع آن بیلبورد، مربوط به خانم ملیحه رضایی، رئیس هیات دوچرخه‌سواری شهرستان دشتستان بود. در این بیلبورد که ظاهرا از طرف هیات دوچرخه‌سواری استان بود، نوشته شده بود که خانم رضایی به‌عنوان مدیر برتر کشوری انتخاب شده است که نحوه این انتخاب مشکوک بود. در گزارش قبلی با وی و چند تن از مسوولان مصاحبه داشتیم که بدون تغییر متن، مصاحبه را در روزنامه منتشر کردیم. ولی بعد از چاپ روزنامه، خانم رضایی نسبت به این خبر واکنش نشان داد و به‌شدت به بامداد جنوب حمله کرد. حمله‌ای که صرفا، یک حرکت تبلیغاتی بود و نه چیز دیگری. روز گذشته هم تقدیرنامه چندان معتبر ایشان صادر شد که این تقدیرنامه خود سوالات زیادی به‌دنبال داشته است. به همین دلیل امروز هم به این موضع پرداختیم تا ببینیم این بنر از کجا آمده است و چه کسی پشت همه این قضایا است.
در همین ارتباط بار دیگر به سراغ روابط عمومی فدراسیون رفتیم. وی در گفتوگو با بامداد جنوب در مورد امضا شدن برگه تقدیرنامه به وسیله شخص دیگری به جای رئیس فدراسیون، گفت: رئیس فدراسیون هم‌اکنون در ریو است و به همین دلیل تقدیرنامه را شخص دیگری امضا کرده است. لازم به ذکر است که لوح تقدیر ایشان قبلا زده شده بود و به همین دلیل ما روز‌های گذشته این خبر را تکذیب می‌کردیم. من نمی‌دانم چرا شما روی این مساله زوم کرده‌اید. من سردبیر روزنامه «شوت» هستم و این افتخار بزرگی برای شهرستان و استان شماست و این اتفاق خیلی خوبی است. شما به نوعی ایراد‌های بنی اسرائیلی می‌گیرید. به نظر من گذشتن از این مساله خیلی بهتر است.
اما در پاسخ به روابط عمومی ورزش باید گفت واقعا جای تعجب دارد که مسوولی که تا سه روز پیش به شدت این خبر را تکذیب می‌کرد حال با پشتیبانی از خانم رضایی، حرف‌های خود را تغییر داده و از صدور تقدیرنامه به وی دفاع می‌کند، تقدیرنامه‌ای که حتی تاریخ و شماره هم ندارد!
جا دارد اینجا انتقادی هم از آقای آزاده، رئیس اداره ورزش و جوانان کنیم. وی روز یکشنبه در گفتوگو با ما تاکید کرد اصلا از چنین موضوعی خبر ندارد ولی وقتی این مسوول هر روز از مکانی که بیلبورد در آن محل نصب شده بود، می‌گذشت و با وجود مشاهده بیلبورد کاری خاصی انجام نمی‌داد، بدین معنی نیست که زیر دست‌های این مقام مسوول می‌توانند هر کاری را بدون اجازه در شهر برازجان انجام دهند؟ چرا نادر آزاده برای کسب اطلاعات از این بیلبورد کاری انجام نداده است؟ چرا او به راحتی اجازه می‌دهد که برخی از مسوولان چنین کار‌هایی را به آسانی انجام دهند؟ و در خفا از این اقدام حمایت کند؟ آیا بامداد جنوب باید ناگفته‌های خود را به‌صورت شفاف منتشر کند تا برخی‌ها اندکی به خود بیایند و تو‌هم پست و مقام را فراموش کنند؟ آقای آزاده بر خلاف حرف قبلی که به بامداد جنوب زده، کاملا از این رویداد مطلع بود.
در همین حال یک منبع آگاه که مسوولیت چاپ این بنر به عهده او بود، در گفتوگو با بامداد جنوب در ابتدا گفت: اگر به هر طریقی هیات دوچرخه سواری استان با این موضوع مشکلی داشت، قطعا به‌نوعی به این مساله اعتراض نشان می‌داد. تا الان هیچ‌کس برای پایین آوردن آن بنر به ما مراجعه نکرده است پس قاعدتا این موضوع مورد تائید هیات دوچرخه‌سواری استان است. باور کنید من اصلا آقای زارعی، رئیس هیات دوچرخه‌سواری استان را نمی‌شناسم.
وی در ادامه در پاسخ به این سوال که چه کسی دستور داده است که این بلیورد زده شود، گفت: این مساله به نظر من اهمیتی ندارد و دلیلی نمی‌بینم که اطلاعات مشتریان را به شما بدهم. در مورد این‌که خانم رضایی این بیلبورد را سفارش داده است، نه تائید می‌کنم و نه تکذیب. به نظر من روزنامه بامداد خودش را درگیر موضوعی بیهوده کرده است، چراکه یک تابلو تبلیغاتی ارزش این کارها را ندارد.
بالاخره پس از اصرار بسیار، این منبع آگاه لب به سخن گشود و گفت: هفته گذشته یکی از مسوولان شهرداری با من تماس گرفت که باید برای خانم رضایی یک بیلبورد آماده شود. وی در ادامه به من گفت سعی کنید این بیلبورد را خیلی سریع آماده کنید تا دیگر این خانم به من به‌خاطر این مساله اصرار نکند. از آنجا که وقت کافی نداشتیم، به وی گفتم ساخت آن مدتی طول می‌کشد و آن را انجام می‌دهیم. به همین دلیل خانم رضایی نزد ما آمد و متنی در اختیار ما گذاشت. وی وقتی خواست عکس خود را بدهد به من گفت که به‌دلیل اصرار «هیات دوچرخه سواری استان مجبور است عکس خود را بدهد. من از آنجا که می‌دانستم ایشان، رئیس هیات دوچرخه‌سواری استان است و آدم قابل اعتمادی است، این بیلبورد را آماده کردم. این بیلبورد دقیقا چهارشنبه شب هفته گذشته در یکی از خیابان‌های اصلی برازجان نصب شد. من از آن شب به مسافرت رفتم و دقیقه» روز یکشنبه به برازجان رفتم. همان روز یکی از مسوولان به من زنگ زد و گفت که با اجازه چه کسی این بیلبورد در شهر برازجان نصب شده است و همه چیز را برای وی گفتم اما باور کنید من اصلا نمی‌دانستم چرا این خانم می‌خواست چنین کاری را انجام دهد.
البته ما سعی کردیم با مسوولی که چنین دستوری به این فرد داده بود، ارتباط برقرار کنیم ولی ایشان جوابگو نبود اما طبق مدکی که به دست ما رسیده خانم رضایی دقیقا در روز عید فطر در تلگرام به این مسوول پیام می‌دهد که اگر مقدور است چنین بنری را در شهر برازجان نصب کند. این مقام مسوول به خانم رضایی میگوید باید صبر کند ولی مثل این‌که این خانم خیلی عجله داشته و مدام در حال پیام‌رسانی با این مقام مسوول بوده است. تصویر مکالمات رد و بدل شده را می‌توانید در عکس بالا مشاهده کنید که خانم رضایی برای نصب یک بنر دست به چه اقداماتی زده است.
در ادامه، ما برای بار دوم به سراغ بهروزیان‌فر، مدیرکل اداره ورزش و جوانان استان رفتیم. وی در همان ابتدا با بیان این‌که در مورد چه لوحی صحبت می‌کنید، افزود: باور کنید من از این مساله بی‌اطلاع هستم اما همه چیز به نظر می‌رسد با عبور از قانون به برازجان رسیده است.
در ادامه به نکاتی اشاره می‌کنیم که نشان می‌دهد این عنوان کاملا می‌تواند دروغین باشد.
ابتدا از سایت فدراسیون شروع می‌کنیم؛ فدراسیون روز گذشته مطلبی را در سایت خود منتشر کرد که همان مطلب بسیاری نکات را ثابت کرد. ابتدا اگر به متن این خبر توجه کنیم، می‌بینیم که شتاب‌زدگی در نوشتن آن متن کاملا مشهود است، چراکه برخی از جملات ناقص بود. حتی تصویری که روی سایت قرار گرفته است اصلا تقدیرنامه نیست و پیامی تبریکی است که به امضای هیات دوچرخه‌سواری استان رسیده است. سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که آیا هیات دوچرخه سواری استان در جایگاه تشخیص تعیین یک مدیر نمونه کشوری است؟ (لازم به ذکر است عکسی که در این سایت کار شده، کاملا فوتوشاپ شده است). در متن تقدیرنامه سایت آمده است که رئیس فدراسیون فقط به پاس زحمات ایشان، از وی تقدیر کرده است و نه چیز بیشتری. آن هم نه به وسیله شخص رئیس، بلکه از طرف شخصی ناشناس که نام خود را بر روی امضای خود ننوشته است.
همچنین خانم رضایی روز یکشنبه به ما گفت حکم در همان جلسه‌ای که رئیس فدراسیون دوچرخه‌سواری از وی تقدیر کرده، امضا شده بود ولی به وی تحویل داده نشده بود. با این حال در زیر تقدیرنامه امضای شخص دیگری را مشاهده می‌کنیم.
حال به سراغ برگه تقدیرنامه می‌رویم که یک برگ کپی شده است و هیچ تاریخ و شماره‌ای ندارد. مساله وقتی جالب می‌شود که در ساخت این تقدیرنامه شتاب‌زدگی مشهود است و امضای رئیس فدراسیون زیر آن تقدیر نامه نیست و این خود جای سوال دارد. خوب است بدانیم، رئیس و یا معاون فدراسیون، مُهر معتبر دارد و این مهر ملاک اصل بودن تقدیرنامه است نه یک امضای خالی. از طرف دیگر، این‌که حالا چرا امضا از طرف کسی دیگری بر برگه زده است خود جای تعجب و سوال دیگری است.
حال به سراغ مساله‌ای جالب‌تر می‌رویم. مبنا در همه فدراسیون‌ها این است که آنها سالانه یک بار تراز هیات‌های استانی را مشخص می‌کنند و وقتی تراز‌ها مشخص شد، به آنها ابلاغ می‌کنند. نکته مهم این است که استان‌ها در این ترازبندی شرکت می‌کنند و نه شهرستان‌ها!
حال چگونه فدراسیون دوچرخه‌سواری بدون انتخاب هیات استانی برتر، هیات برتر شهرستان‌ها را انتخاب می‌کند و چرا باید این اتفاق فقط برای استان بوشهر رخ دهد؟ اگر شهرستان برتر در کشور مشخص شده است پس ترازبندی بقیه شهرستان‌های کشور در کجا اطلاع‌رسانی شده است؟ اگر فدراسیون چنین انتخابی کرده است، بر اساس کدام معیار بوده است؟ بی‌شک چنین معیار و اشلی برای شهرستان‌ها وجود ندارد. هیات دوچرخه‌سواری دشتستان طی این دو سال سیر صعودی خاصی نداشته و از مسابقات خاصی هم میزبانی نکرده است. همچنین آن همایش‌هایی که این خانم از آنها صحبت کرده است، همایش‌های هیات ورزش‌های همگانی شهرستان دشتستان بود و این هیات برای ترویج فرهنگ دوچرخه‌سواری، دوچرخه هم هدیه می‌داد. آیا این هیات دوچرخه‌سواری دشتستان بازیکن ملی و کشوری دارد؟ آیا مسابقاتی با کیفیت بالا در این شهرستان برگزار شده است؟ اگر بر فرض ایشان به چنین حکمی رسیده است، همه این سوال‌ها در ذهن پدیدار می‌شود که پاسخ قانع‌کننده‌ای هم برای آن موجود نیست.
اگر از همه این مسائل بگذریم، رفتار و گفتار ایشان در صفحات اجتماعی مو‌جب شده است که افکار عمومی را به سوی خود جلب کند. اگر به صفحه اینستاگرام روزنامه بامداد جنوب به آدرس... سر بزنیم، می‌بینیم که وی حدود 30 کامنت در زیر عکس روزنامه گذشته است و در هر کامنت سعی کرده است که روزنامه بامداد جنوب را زیر سوال ببرد. حتی خانم رضایی مدعی شده بود که با ما مصاحبه نکرده و مصاحبه موجود در روزنامه، یک دروغ رسانه‌ای بوده است ما هم به همین دلیل فایل صوتی صحبت‌های ایشان را در کانال رسمی بامداد جنوب گذاشتیم تا همه چیز برای مردم ثابت شود.
البته خود خانم رضایی روز گذشته در یکی از کامنت‌هایش مدعی شد که خبرنگار روزنامه فقط می‌خواسته چند سوال بکند و نمی‌خواسته که با او مصاحبه کند. اگر وی با ما مصاحبه نکرده است پس چرا در قسمتی از حرف‌هایش میگوید «از طرف من به مردم شهر برازجان بگویید»! مطمئنا چنین کار‌هایی از خانم رضایی، هدفی جز زیر سوال بردن روزنامه بامداد جنوب نداشته است. وی حتی در یکی از کامنت‌های خود میگوید که متن خبری که هنوز چاپ نشده بود، به دستش رسیده است که اینجا جا دارد بگویم متن این خبر، فقط و فقط در دفتر روزنامه وجود دارد و تا زمانی که روزنامه منتشر نشود متن این خبر از روزنامه خارج نمی‌شود، بنابراین، هیچ کسی این خبر را برای این خانم نفرستاده است.
