در کنار این‌ برد، باید از مهدی تارتاری حرف بزنیم که سابقه مربیگری در لیگ یک نداشت ولی حضور چند ساله در لیگ برتر داشت. مربی که نوع ورودش به این باشگاه جنوبی برای بعضی از فوتبال‌دوستان چندان خوش‌آیند نبود. البته حواشی در بدو ورود جدیت بیشتری پیدا کرد. در همان اول راه، چند بازیکن نامی از این تیم جدا شدند و تارتار هم بازیکنان مورد نظر خود را آورد.

ولی نکته مثبت تارتار این بود که این مربی سعی کرد تا حد ممکن بازیکنان بومی را از دست ندهد، تا آنجا که هم‌اکنون 11 بازیکن بومی در این تیم بازی می‌کند. نمی‌خواهم خیلی وارد مسائل حاشیه‌ای شوم ولی باید قبول کرد که تارتار با این کار‌، نوعی شوک به تیم پارس وارد کرد. شوکی که می‌توانست هم اثر مثبت داشته باشد و هم اثر منفی.

 ولی سوالی که اینجا به وجود آمده است، این بود که این تیم چطور می‌خواهد لیگ یک را شروع کند. با وجود این‌که این شروع محک خوبی برای مشخص شدن عیار تیم نبود ولی می‌توانست مشخص کند پارس جم جنبه حضور در این سطح از فوتبال را دارد یا خیر؟ آیا واقعا تیمی که یک هفته‌ بیشتر با مربی جدید خود تمرین نکرده بود می‌توانست در اولین قدم، جایگاه و قدرت خود را مشخص کند؟ جواب این سوال فقط می‌توانست در اولین بازی این تیم رصد شود که فکر می‌کنم تا حدودی به جواب این سوال‌ها رسیده‌ایم.

روز یکشنبه برای مردم و مسوولان جم و پارس جنوبی، یک روز بسیار مهم بود، چراکه بعد از سال‌ها بالاخره تیم شهرشان در لیگ آزادگان (یک) به میدان می‌رفت. تیمی که حریف آنها در این مسابقه مس رفسنجان بود که چند سالی است در لیگ یک بازی می‌کند و به‌خوبی با شرایط این لیگ آشنا بود. همین دلیل کافی بود که بدانیم پارس جم در اولین قدم، کار دشواری را در پیش دارد. از این رو مهدی تارتار می‌دانست بار سنگینی در اولین بازی، آن هم در جم بر دوشش دارد، چراکه مردم شهر جم در اولین بازی فقط پیروزی می‌خواستند و نتیجه دیگری، آنها را خوشحال نمی‌کرد. از سوی دیگر، پارس جم در حقیقت به این پیروزی نیاز داشت تا به همگان ثابت کند با وجود حاشیه‌های به‌وجود آمده، این تیم‌ می‌تواند به عنوان تیمی در این فصل، با دیگر تیم‌ها رقابت‌ کند. 

وقتی بازی شروع شد همه منتظر گل از سوی پارس جم بودند، ولی باید انصاف هم داشته باشیم. باید به تیمی که با این وضعیت بسته شده است، زمان داد تا خودش را ثابت کند. هر چه از بازی می‌گذشت بازی بازیکنان پارس جم بیشتر به چشم می‌آمد و این خود نشانه‌ای از تغییرات در این تیم بود. وقتی که بازی به لحظات آخر خود رسید، پارس جم که برخلاف گذشته (که بیشتر روی توپ‌های ارسالی به گل می‌رسید) بازی روانی را روی زمین به نمایش ‌گذاشت و فشار بر تیم مس رفسنجان را افزایش داد. فشاری که در نهایت نتیجه داد و داور بازی در آخرین دقایق مسابقه، یک پنالتی برای این تیم گرفت. پنالتیی که می‌توانست یکی از مهم‌ترین آرزوهای این تیم جنوبی و مردم جم را برآورده کند. وقتی پنالتی گل شد، جمی‌ها نمی‌دانستند از خوشحالی باید چه‌ کنند. داور پس از چند دقیقه سوت پایان بازی را به صدا درآورد تا مهدی تارتار، به اولین مربی در پارس جم تبدیل شده باشد، که این تیم را در اولین بازی لیگ آزادگان به پیروزی برساند. البته در کنار این مساله برخی از کارشناسان می‌گویند که تارتار کار مهمی انجام نداده است ولی باید قبول کرد که تیم تارتار در اولین بازی خود نشان داد که می‌تواند کارهای بزرگی را انجام دهد.

با این وجود نباید از حمایت‌های مدیران پارس جنوبی به‌راحتی گذشت. پارس جنوبی در این دو سال، تا آنجا که توانسته تمام امکانات را برای این تیم فراهم کرده است تا در آینده نزدیک پارس جم به لیگ برتر صعود کند. این را مدیر عامل منطقه ویژه پارس در نشست خبری با اهالی رسانه گفت. مهدی یوسفی با سخنان خود به همه ثابت کرد که این تیم در هر صورت تحت حمایت کامل منطقه ویژه پارس است.

ولی اینجا سوال به وجود می‌آید. آیا واقعا تیم تارتار می‌تواند به شگفتی خود ادامه دهد؟ می‌گویند «سالی که نکوست از بهارش پیداست» ولی بعضی مواقع این اتفاق رخ نمی‌دهد. به هر حال تیم پارس جم در اولین بازی خود به پیروزی مهمی دست یافت و باید ببینیم که آیا این تیم جنوبی می‌تواند از این ضرب‌المثل پیروی می‌کند و یا همانند خیلی از تیم‌های سال‌های گذشته سقوطی آزاد را پیش خواهد داشت.