همانطور که هفته‌های گذشته گفتیم، هر هفته با یکی از بازیکنان بوشهری تیم ملی فوتبال هفت نفره گفت‌وگو می‌کنیم. هفته گذشته مهدی جمالی میهمان ما بود و حرف‌های جالبی هم در مصاحبه‌اش گفت. این هفته به سراغ یکی دیگر از ارکان مهم تیم ملی در مسابقات پارالمپیک رفتیم. حسین تیزبر، بازیکن باهوش و تکنیکی تیم ملی فوتبال هفت نفره است که بازی‌های درخشانی در مسابقات پارالمپیک داشت و توانست توانایی‌های خود را به نمایش بگذارد. علاوه بر این بازیکن، در بازی با برزیل در مرحله نیمه نهایی مسابقات توانست با حرکات فوق‌العاده، گل چهارم ایران را به ثمر برساند. بازیکنی که استعداد زیادی در فوتبال دارد و اگر تیم‌های استان دست به کار شوند، می‌توانند از این بازیکن باهوش به بهترین نحو ممکن استفاده کنند. تیزبر اما در مصاحبه‌اش با ما بسیار از مسوولان گله‌مند بود و انتظار بیشتری از آنها داشت.
حسین تیزبر در گفت‌وگو با بامداد جنوب با بیان این‌که در سنین نوجوانی با وجود مشکلات جسمانی که داشتم وارد عرصه فوتبال شدم، گفت: تقریبا سال 87 بود که به تیم توحید بوشهر پیوستم و مدتی در این تیم فعالیت کردم. البته مدت کوتاهی در تیم دیگری هم بازی کردم ولی در نهایت باز هم به تیم توحید برگشتم و فوتبال خود را در این تیم ادامه دادم. تقریبا سال 1390 بود وارد دنیای فوتبال هفت نفره شدم و فعالیت خود را به‌صورت جدی در این رشته آغاز کردم. نحوه پیوستیم به این رشته به این صورت است که در آن سال تمرینات تیم بوشهر برگزار شد و من هم در این تمرینات که زیر نظر آقای بکاء بود، شرکت کردم و با جلب نظر وی به تیم اضافه شدم.
وی در ادامه در پاسخ به این‌که نظرش در مورد مسابقات پارالمپیک 2016 ریو چیست، یادآور شد: بهترین تیم‌های جهان در این مسابقات شرکت می‌کردند و به همین دلیل بازی‌ها از سطح بالایی برخوردار بودند. همین مساله کافی بود که ما بفهمیم، کار سختی در این مسابقات داریم. هر بازی که در این مسابقات برگزار می‌شد از سطح بالایی برخوردار بود و تیم‌ها با قدرت در برابر همدیگر قرار می‌گرفتند. در مورد عملکرد تیم ملی هم نمی‌توانم دقیق بگویم، چراکه ما حدود یک هفته مانده به مسابقات پارالمپیک متوجه شدیم که جواز حضور در مسابقات را کسب کرده‌ایم، آن هم در شرایطی که ما هیچ‌گونه تمرینی انجام نداده بودیم و فقط در سه روز پایانی تمرینات کوچکی انجام دادیم و عازم مسابقات شدیم. به هر حال تفاوت زیادی بین تیمی که دو سال تمرین می‌کند با تیمی که در یک هفته جمع می‌شود، وجود دارد. واقعا خداوند ما را دوست داشت که توانستیم تا فینال مسابقات پیش برویم. بعد از بازی با بزریل در نیمه نهایی و شکست این تیم، بدن بچه‌ها کاملا خالی شد. در فینال هم ما توانی نداشتیم و قهرمانی حق تیم ملی اوکراین بود که بازی حساب شده‌ای به نمایش گذاشت. آنها حدود دو سال بود که خود را برای این مسابقات آماده کرده بودند ولی همانطور که گفتم از لحاظ بدنی با مشکل روبه‌رو شدیم. در مورد ارزش مدال پارالمپیک هم بگویم که حضور در فینال مسابقات پارالمپیک آرزوی هر ورزشکاری است. در واقع کسب نقره پارالمپیک برای هر کسی باعث افتخار است. من باز هم افتخار می‌کنم که برای کشورم ایران توانسته‌ام مدال کسب کنم.
این بازیکن تیم فوتبال هفت نفره در مورد حمایت مسوولان از این رشته گفت: حقیقت این است که پس از این‌که از مسابقات پارالمپیک به بوشهر برگشتیم، فقط شهرداری بوشهری یک جشن برای ما برگزار کرد و هر کدام از بچه‌ها یک میلیون تومان هدیه گرفتند ولی تا هم‌اکنون نه از استانداری و نه از هیات جانبازان و معلولان کسی به ما مراجعه نکرده که از ما تقدیر کند و هدیه‌ای به ما بدهد حرف من به مسوولان این است که بیشتر از گذشته به فوتبال هفت نفره و کسانی که در این رشته فعالیت می‌کنند، توجه کنند. تیم ما حدود 16 سال است که در مسابقات کشوری شرکت می‌کند و از سال 90 با اضافه شدن چند بازیکن جدید، حدود 5 سال است که مقام اول این مسابقات را به‌دست می‌آوریم. در واقع در هر تورنمنتی که در ایران برگزار می‌شود، تیم ما (بوشهر) مقام اول را به‌دست می‌آورد، در مقابل مسوولان حتی به یک لوح تقدیر هم به ما نداده‌اند و این مایه تاسف است که به ما بی‌توجهی می‌شود.
تیزبر در ادامه در مورد برنامه‌اش برای آینده و همچنین پیامی که برای دیگر افرادی که از نظر جسمی با مشکل مواجهه هستند، تصریح کرد: مسابقات کشوری فوتبال هفت نفره حدود 20 روز دیگر آغاز می‌شود و قرار است که تیم ما در این مسابقات شرکت کند. همچنین شهریور سال 96 جام جهانی فوتبال هفت نفره در آرژانتین برگزار می‌شود که اگر خدا بخواهد به همراه تیم ملی در آن مسابقات شرکت می‌کنم. البته تا آن زمان قصد دارم در فوتبال 11 نفره فعالیت کنم که البته هنوز برای انتخاب تیم تصمیمی نگرفته‌ام. پیامم به همه معولان این است که آنها نیز می‌توانند با همت و تلاش، خود را بالا بکشند. معلولیت به این معنی نیست که نباید ورزش کرد اتفاقا فوتبال هفت نفره برای این معلولان ساخته شده است و باید توانایی‌های خود را در این رشته به نمایش بگذارند و خود را اثبات کنند.
حسین تیزبر در پایان گفت‌وگو خاطرنشان کرد: جای دارد از آقایان سید‌علی بکاء و اردشیر ماهینی تشکر کنم که برای پیشرفت من در این رشته زحمات زیادی کشیدند. همچنین از مادرم هم تشکر می‌کنم که در این چند سال برای من هم مادری کرده و هم پدری و اگر وی نبود، هم‌اکنون در چنین جایگاهی نبودم.
